Πριν λίγες μέρες αναρτήσαμε στο ΟΖΟΝ τα ευχάριστα-και τόσο αυτονόητα- νέα για την ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης. Πρόκειται ουσιαστικά για μία “συμβολαιογραφική πράξη”, ένα συμβόλαιο που υπογράφουν δύο άνθρωποι και ξεκαθαρίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που έχει ο ένας σύντροφος απέναντι στον άλλον.
Οι αντιδράσεις του κοινού ποικίλες. Κράτησα μόνο μία φράση σε ένα σχόλιο ενός χρήστη: “Να κάνουν ό,τι είναι να κάνουν αλλά σπίτι τους, όχι μες στα μούτρα μας με θράσσος”. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Μιλάμε για μία υπογραφή σε ένα χαρτί. Όχι για μία υπογραφή από ΝΕΟΝ κολλημένη στο κούτελο, που θα τη βλέπεις κάθε φορά στο πρόσωπο του άλλου στο δρόμο. Μία υπογραφή σε ένα χαρτί, σε ένα σημείο που δεν έχεις καν προσβασιμότητα, δεν θα το δεις ποτέ, δεν θα σε εμποδίσει ποτέ σε τίποτα. Δεν κατάλαβα αλήθεια γιατί αυτό θεωρείται προκλητικό, θρασύ. Το να έχεις το νόμιμο δικαίωμα να χρίζεις έναν άνθρωπο σύντροφό σου.
Βέβαια, αυτές οι αντιδράσεις προφανώς και δεν προκαλούν έκπληξη. Δυστυχώς ο ρατσισμός έχει βρει έδαφος σε μία εποχή που αντί να εξελίσσεται στρέφεται ολοταχώς προς τα πίσω. Σε μία Ελλάδα που η διαφορετικότητα είναι αρρώστια. Ακόμα και οι καμπάνες των ναών της Μητρόπολης Αιγιαλείας θα χτυπήσουν πένθιμα σήμερα Δευτέρα και αύριο Τρίτη που ψηφίζεται ο νόμος με το σύμφωνο συμβίωσης, μετά από απόφαση του Αμβρόσιου.
Όπως αναφέρει το εκκλησιαστικό σάιτ, ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων προσκάλεσε στο Επισκοπείο τους Προϊσταμένους των Ιερών Ναών της πόλεως του Αιγίου προκειμένου να συζητήσουν τρόπους αντίδρασης στο σύμφωνο συμβίωσης που επεκτείνεται και στους ομοφυλόφιλους. Ο Σεβασμιότατος αντάλλαξε απόψεις με τους Ιερείς και συζήτησε μαζί τους περαιτέρω τρόπους αντιδράσεως στην προσπάθεια της Πολιτείας να νομιμοποιήσει “εναλλακτικές” μορφές συμβιώσεως και που όπως επισημαίνεται από την Εκκλησία, υποσκάπτουν και υπονομεύουν τον παραδοσιακό θεσμό της οικογενείας, είναι αντίθετες με το θέλημα του Θεού και αναμένεται να δημιουργήσουν τεράστια ηθικά, εθνικά και κοινωνικά προβλήματα με την εφαρμογή τους.
Που πήγε η ισότητα, το “αγαπάτε αλλήλους”, η πίστη στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια;
Να θυμάστε: το μυαλό είναι σαν το αλεξίπτωτο, για να λειτουργήσει πρέπει να ανοίξει.