[Τι περιμένουν τρεις γνωστοί Αθηναίοι από τη Δημοτική Αγορά Κυψέλης;]
Αποκάλυψη τώρα. Οι λαμαρίνες που έκρυβαν την εντυπωσιακή Δημοτική Αγορά Κυψέλης αποκάλυψαν την φρεσκαριμένη ομορφιά της. Ένα από τα πιο επιβλητικά κτήρια της Αθήνας πάνω σε έναν από τους πιο όμορφους δρόμους της, τη Φωκίωνος Νέγρη είναι έτοιμο να ζήσει μια δεύτερη ζωή πιο συναρπαστική και πιο κοντά στους κατοίκους της Κυψέλης. Τα τελευταία χρόνια μάς απασχόλησε αρκετά μέσα από την αυτοδιαχειριζόμενη λειτουργία της, τις αλλεπάλληλες διαβουλεύσεις των πολιτών με το Δήμο Αθηναίων, τις αμέτρητες ώρες συζητήσεων και αντιπαραθέσων. Κι όμως, τα πρόσφατα αποκαλυπτήρια είναι αφορμή για να αναπτυχθεί μια νέα δυναμική στην περιοχή. Το κοινωνικό, πολιτιστικό κι εκπαιδευτικό προφίλ μέσα από αντίστοιχες δράσεις θεωρείται δεδομένο, όπως και η επίσημη λειτουργεία της Αγοράς στις αρχές του 2017. Το ΟΖΟΝ αποφάσισε να μη ρωτήσει τους ανθρώπους του Δήμου για το τι μέλλει γενέσθαι, αλλά τρεις κατοίκους της περιοχής και μάλιστα φίλους. Η ερώτηση, κοινή για όλους: “Το άνοιγμα της Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης είναι κοντά! Τι περιμένεις από τη λειτουργία της;”
Ο Γιώργος Μαλεκάκης είναι γνωστός ως φωτογράφος μόδας. Η αγάπη του για την Αθήνα έχει αποτυπωθεί στα πλαίσια της δράσης “Αι Λοβ Άθενς Πρότζεκτ” και στη φωτογραφική έκθεση “Αθήνα” που παρουσίασε πριν δυο χρόνια στην γκαλερί ΣΚΟΥΦΑ.
Εχοντας γεννηθεί στην Κυψέλη το 1969 και μένοντας εκεί μέχρι το 1992, τη γνώρισα ως μια απο τις “καλύτερες” γειτονιές των Aθηνών. Ο δρόμος που θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει ήταν και είναι η Φωκίωνος Νέγρη. Αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά είναι ένας απο τους ωραιότερους δρόμους της Αθήνας. Έμεινα μακριά από την Κυψέλη για πολλά χρόνια, κατοικώντας στο κέντρο της Αθήνας. Όμως απο τις αρχές του 2016 μένω ξανά πάνω στην Φωκίωνος Νέγρη απέναντι απο τη δημοτική αγορά. Ξαναγνώρισα λοιπόν μια υπέροχη γειτονιά, αποστασιοποιημένη και καθαρή από προβλήματα του παρελθόντος με πολύ όμορφη καθημερινότητα, αξιόλογους κατοίκους ανεξαρτήτως εθνικότητας, γεμάτη ζωντάνια και με μια αξιολάτρευτη συνοχή. Αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι υπάρχει μια αυτόνομη – ανεξάρτητη απο ελληνικά κλισέ – αισθητική, που θυμίζει δυτικο-ευρωπαϊκές πόλεις. Έτσι λοιπόν, αυτό που προσδοκώ από την Δημοτική Αγορά Κυψέλης στη νέα της λειτουργία, είναι να τονίσει και να μπορέσει να εκφράσει τα θετικά που μου πρέσεφερε η περιοχή. Δηλαδή να μην γίνει άλλο ενα κρατικοδίαιτο, ανούσιο, πολιτιστικό κέντρο, αλλά μια δυναμική ανεξάρτητη πολυ-πολιτισμική πλατφόρμα έκφρασης και δημιουργίας καλιτεχνικών-κοινωνικών δραστηριοτήτων. Αλλά και πόλος έλξης επισκεψιμότητας από άλλες περιοχές. Για τις ακριβείς δραστηριότητες δεν εχω άποψη και είμαι ανοιχτός σε όλες τις προτάσεις. Αυτό που ξέρω, όμως, είναι ότι θέλω φρεσκάδα, διαύγεια, εναλλαγή, έτσι ώστε να δοθεί ένας χαρακτήρας αξιόλογος, σε μια ιστορική αγορά των Αθηνών που έχει την ευκαιρία να ξαναπροσδιορίσει το νόημα των κοινόχρηστων χώρων στην πολυπαθή Αθήνα μας.
Ο Αντωνάκης Χριστοδούλου είναι ένας πολυπράγμων εικαστικός και ταυτόχρονα συνεργάτης του διεθνού περιοδικού Flaneur που πέρυσι αφιέρωσε ένα ολόκληρο τεύχος στη Φωκίωνος Νέγρη. Αν τον έβγαζες από την Κυψέλη, θα ήταν κάποιος άλλος.
Η Φωκίωνος Νέγρη είναι ένας δρόμος με ιδιαίτερη ιστορική σημασία, κυρίως λόγω των πολλών και σημαντικών αλλαγών που έχουν προκύψει ανά τις δεκαετίες και επίσης σημαντικό δείγμα μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Η Φωκίωνος Νέγρη (αλλά και ολόκληρη η περιοχή της Κυψέλης όπου ανήκει) αλλάζει και ξαναλλάζει, η ιστορία της στην ουσία κάνει κύκλους, μεταμορφώνεται και εξελίσσεται, τολμώ να πω πλέον σε μια περιοχή – πυρήνα καλλιτεχνικών δράσεων για την πόλη. Ζώντας και δουλεύοντας στη περιοχή, ξεκίνησα να παρατηρώ τα σημάδια, η Κυψέλη πληρεί όλες τις προϋποθέσεις για να εξελιχθεί σε hub της αθηναϊκής καλλιτεχνικής κοινότητας. Η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης είναι, κατά τη γνώμη μου, το πρώτο ολοκληρωμένο σχέδιο με σκοπό τη διαμόρφωση ενός είδους στέγης για τα σκόρπια projects που ήδη έχουν αρχίσει να προκύπτουν, τους κατοίκους αλλά και για όσους ψάχνουν αφορμές να “ανακαλύψουν” ξανά την πόλη. Πιστεύω πως περιοχές που δεν έχουν ανακαλυφθεί κι αναδειχθεί ακόμη τουριστικά – όπως η Κυψέλη – μπορούν να γίνουν πυρήνες για την αναδιαμόρφωση της πόλης, να αναπτυχθούν καλλιτεχνικές δραστηριότητες με εξωστρεφή χαρακτήρα που να αφορούν τους κατοίκους της περιοχής. Ιδανικά, θα ήθελα να δω το κτίριο της Δημοτικής Αγοράς να εξελίσσεται σε “Αθηναϊκό στέκι”, να προσελκύσει με το τρόπο λειτουργίας της επισκέπτες και από άλλες περιοχές της Αθήνας, να καλύψει ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων και να συζητιέται ως χώρος ακόμη και στο εξωτερικό.
Ο Μενέλαος Καραμαγγιώλης είναι σκηνοθέτης ταινιών μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ. Αμετανόητος λάτρης της Κυψέλης, ζωντανή εγκυκλοπαίδεια της περιοχής, γνωρίζει τα πάντα και τους πάντες μεταξύ Πατησίων και πλατείας (Κυψέλης, φυσικά).
Μετά από πολλά χρόνια που μένω εδώ, βλέπω για πρώτη φορά τον κόσμο να θέλει να επαναπροσδιορίσει το δημόσιο χώρο κι η Αγορά με ιντριγκάρει· ίσως λόγω του ονόματος και για το τι σήμαιναν από παλιά οι αγορές σε τούτο τον τόπο. Στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης θα ‘θελα ένα διαρκές πάρτι: πάρτι για τους μοναχικούς που μένουν τριγύρω πίσω από χαμηλωμένες τέντες και ντρέπονται να μιλήσουν στους απέναντι, πάρτι για απατημένους που νιώθουν καθημερινά προδομένοι και πνίγονται από θυμό, πάρτι για τους άστεγους που μένουν στα γύρω παγκάκια και δεν ξέρουν πώς αντιμετωπίζεται η αστεγία, πάρτι για όσους φοβίζουν τα ξενοίκιαστα μαγαζιά τριγύρω και δεν τολμούν να κάνουν την ιδέα τους επιχείρηση, πάρτι για όσους ψάχνουν μια στέγη για την τέχνη που ονειρεύονται, πάρτι για τους συνταξιούχους που τους φτιάχνει τη μέρα μια βόλτα στο ΚΕΠ και στις βιτρίνες, πάρτι για τις ξένες οικογένειες που προσπαθούν να βρουν μια δεύτερη πατρίδα και μέσα σ’ αυτή την Αγορά κάποτε συναντούσαν φίλους που τους μάθαιναν ελληνικά με δωρεάν μαθήματα, πάρτι για “προϊόντα” που ως τώρα – για να τα βρούμε – ξενιτευόμασταν εκτός Κυψέλης, καθησυχαστικά πάρτι εναντίον των προκαταλήψεων, όπως για όσους με ρωτάνε πόσο επικίνδυνο είναι να ζεις στην Κυψέλη, πάρτι για όσους αρχίζουν να μυρίζονται πως η Κυψέλη είναι το κέντρο του κόσμου (όπως έλεγε ο Βακαλόπουλος), πάρτι για τους αόρατους που θέλουν να γίνουν ορατοί. Τα λόγια, τα χαμόγελα κι οι ιδέες που θα προκύπτουν σ’ αυτά τα πάρτι νιώθω πως θα κάνουν τη ζωή μας να πάρει τη φόρα που έχασε. Μπροστά στην είσοδο της Αγοράς είναι ένα ρείθρο που, αν σκύψεις λίγο, ακούς το υπόγειο ποτάμι της Φωκίωνος Νέγρη να περνάει από κάτω· αυτό με κάνει να ελπίζω πως ίσως αυτή η αγορά ζωής, συναντήσεων κι ελπίδων που προσδοκώ, να μην πάει κι αυτή τη φορά χαμένη.
words by Yorgos Kelefis
