Έρευνες έχουν δείξει ότι ένας άνθρωπος έχει κατά μέσο όρο στη ζωή του 10 ερωτικούς συντρόφους.
Σε μία όχι και τόσο μεγάλη πόλη σαν την Αθήνα δεν είναι απίθανο να πέσεις κάποια στιγμή πάνω σε έναν πρώην. Μη σου πω και περισσότερες από μία φορές. Ειδικά αν μένετε στην ίδια γειτονιά, συχνάζετε στα ίδια μέρη ή έχετε κοινούς φίλους. Και ενώ θες να αποφύγεις τις περιττές συγκινήσεις και τις ατυχείς συναντήσεις, αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Όπως και το να δείχνεις πάντα τέλειος σε μία τέτοια τυχαία συνάντηση. Για να δει ο παλιός σου έρωτας, ότι έχεις προχωρήσει στη ζωή σου και τα πας τέλεια, παρότι είστε μακριά. Κι ας έκλαιγες δύο εβδομάδες όταν χωρίσατε. Κι ας τα είχες σπάσει όλα μέσα στο σπίτι. Κι ας είχες ζαλίσει τους φίλους σου. Σημασία έχει να μη σε δει στο δρόμο κουρασμένο και με φόρμες. Αλλά αντίθετα να εκπέμπεις ηρεμία, σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Πόσο δύσκολο είναι να προσποιηθείς κάτι τέτοιο; Κι αν το πετύχεις, σε ανακουφίζει προσωρινά ή μόνιμα;
Φεύγοντας από μία τέτοια συνάντηση πάντα θα αναπολήσεις το κοινό σας παρελθόν και ενδεχομένως να στεναχωρηθείς λίγο, όταν αντικρίσεις εκείνη την εκδοχή του εαυτού σου. Σημασία έχει όμως να μην πισωγυρίσεις και να συνεχίσεις να κοιτάς μπροστά. Τώρα, αν ο άλλος καταλάβει τι έχασε και το μετανιώσει, δικό του θέμα. Δεν είναι κάτι που πρέπει να σε απασχολεί. Αλλά, μεταξύ μας, και στα καλύτερά σου να μην είσαι όταν βρεθείτε, πάλι δεν του πέφτει λόγος. Σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια θα συναντηθείτε μία άκυρη μέρα, που δεν θα το περιμένεις καν. Και θα σκάσει σαν κεραυνός εν αιθρία!
Μια μέρα, λοιπόν, όπως όλες τις άλλες, που θα βγαίνεις από το μετρό για να πας σπίτι, θα πέσετε μούρη με μούρη. Και ιδού το ερώτημα: χαιρετάς πρώτος ή περιμένεις να σου γνέψει; Και πόση ευγένεια πρέπει να επιδείξεις; Ένα χαμόγελο δίνει αφορμές; Πολλές οι ερωτήσεις και ακόμη περισσότερες οι αμφιβολίες. Το μόνο που έχεις να κάνεις στην πραγματικότητα είναι να είσαι ο εαυτός σου και να αντιδράσεις φυσικά, όπως σου βγει. Αυτό θα εκτιμηθεί πολύ περισσότερο και θα νιώσεις κι εσύ καλύτερα με τον εαυτό σου μετά, που δεν καταπιέστηκες. Άλλωστε, πλέον έχει τελειώσει. Θα πείτε στα όρθια δύο κουβέντες και θα πάρετε διαφορετικούς δρόμους. Μόνο μην κάνεις το λάθος και πεις στο τέλος της κουβέντας σας το γνωστό «θα τα πούμε». Δεν πρόκειται να πείτε τίποτα και δεν υπάρχει και λόγος. Όταν ένα λουλούδι μαραίνεται, είναι ανώφελο να συνεχίζεις να το ποτίζεις – δεν θα ξαναβγάλει άνθη. Αντίθετα, αν τα ξαναπείτε θα ξαναβγούν στην επιφάνεια άγχη και ανασφάλειες του παρελθόντος.
Όλα αυτά σε περίπτωση που συναντηθείτε οι δυο σας. Γιατί, αν συνοδεύεται από κάποιον νέο έρωτα, τότε τα πράγματα περιπλέκονται. Θέλοντας και μη μετά θα μπεις στο τρυπάκι της σύγκρισης. Άδικο, το ξέρω, αλλά αναπόφευκτο. Και ίσως βασανιστείς ξανά χωρίς λόγο. Τι πήγε στραβά, γιατί δεν ευδοκίμησε το μεταξύ μας και τα σχετικά. Ειδικά αν σε συστήσει σαν «φίλο» – awkward. Θα σκάσεις ένα ψεύτικο χαμόγελο, θα πεις και το ψεύτικο κλισέ «χάρηκα για τη γνωριμία» και έπειτα θα προχωρήσεις. Και κάπου εκεί, σε έναν εσωτερικό μονόλογο, θα αναρωτηθείς αν έκανες το σωστό. Έχει νόημα όμως να κρατάς τους τύπους, όταν έχει χαθεί ο έρωτας;
Η αλήθεια είναι πως η ζωή προχωράει και μαζί μ’ αυτή πρέπει να προχωράμε και εμείς. Δεν υπάρχει νόημα να μένουμε προσκολλημένοι σε καταστάσεις και πρόσωπα του παρελθόντος. Υπάρχει λόγος που δεν είναι πια παρόν και δεν θα υπάρξει μέλλον. Οπότε, δεν χωρούν δεύτερες σκέψεις. Μαζί με το τσιγάρο σβήνεις όλα τα ερωτηματικά και πας παρακάτω. Κι αν σ’ αυτήν τη στροφή πέτυχες έναν πρώην, στην επόμενη μπορεί να πετύχεις τον έρωτα της ζωής σου.
Από τον Νικόλαο Μπάρδη