Όλα όσα έχουν γραφτεί για την αγάπη είναι αληθινά.
Ο Σαίξπηρ κάποτε είπε «τα ταξίδια τελειώνουν, όταν συναντιούνται οι ερωτευμένοι». Η δύναμη της αγάπης μπορεί όντως να αλλάξει συθέμελα τις ζωές όλων μας. Ο Σαίξπηρ ακόμη είπε ότι «η αγάπη είναι τυφλή». Και η αλήθεια είναι πως αν κοιτάξουμε γύρω μας, αυτό επιβεβαιώνεται. Για κάποιους, εντελώς αδικαιολόγητα, η αγάπη φθίνει. Για άλλους πάλι, η αγάπη έχει απλά χαθεί. Αλλά φυσικά, η αγάπη μπορεί επίσης να βρεθεί, ακόμη και αν είναι μόνο για μια νύχτα. Και υπάρχει και ένα άλλο είδος αγάπης, το χειρότερο ίσως από όλα. Αυτό που σχεδόν «σκοτώνει» τα θύματά του. Πρόκειται για την αγάπη χωρίς ανταπόδοση. Οι περισσότερες ιστορίες αγάπης που έχουν γραφτεί αφορούν ανθρώπους που ερωτεύτηκαν μεταξύ τους. Αλλά, τι θα γίνει με εμάς τους υπόλοιπους; Τι θα γίνει με τις δικές μας ιστορίες; Εμείς που ερωτευτήκαμε μόνοι. Είμαστε τα θύματα της μονόπλευρης σχέσης, οι «καταραμένοι» των ερωτευμένων. Είμαστε οι μη αγαπήσιμοι, σαν ζωντανοί νεκροί, σαν τους ανάπηρους χωρίς το όφελος της θέσης στάθμευσης.
Και γιατί ελκόμαστε από τα λάθος άτομα; Γιατί κατά βάθος, ελπίζουμε να κάνουμε λάθος. Και κάθε φορά που το πρόσωπο που έχουμε απέναντί μας λέει ότι δεν είναι καλό, το αγνοούμε. Και κάθε ξεχωριστή φορά που έρχεται και μας εκπλήσσει, μας κερδίζει, με αποτέλεσμα να χάνουμε τη διαφωνία με τον εαυτό μας, ότι το πρόσωπο που αγαπήσαμε, δεν κάνει για εμάς. Οι αντιστάσεις μας υποχωρούν μπροστά σε μία απέλπιδα υπόσχεση που κρατήσαμε στην ψυχή μας, χωρίς να μας δοθεί από τον άλλον. Χανόμαστε μέσα στο λαβύρινθο των σκέψεων και των υποθέσεών μας. Το θαύμα μπορεί να λείπει από τη ζωή μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πάψαμε να το περιμένουμε κιόλας. Αξίζει όμως η αναμονή;
Από τον Νικόλαο Μπάρδη