Την τριετία της πανδημίας, η σκηνή της σύγχρονης τέχνης στην Αθήνα δεν έμεινε αδρανής. Αντίθετα, μια σειρά από νέα πρόσωπα, που είτε επέστρεψαν από την επιμελητική τους θητεία στο εξωτερικό είτε τόλμησαν να παρουσιάσουν τα δικά τους όνειρα με πείσμα, όραμα και τεχνογνωσία, γέμισαν το καλλιτεχνικό σύμπαν της πρωτεύουσας με νέες προτάσεις, νέα σχήματα και νέους εκθεσιακούς χώρους.
Παίρνοντας αφορμή από το έργο αυτών των οραματιστών που τόλμησαν να “ονειρευτούν” σε καιρούς δύσκολους, το περιοδικό ΟΖΟΝ αποφάσισε να παρουσιάσει πέντε από αυτούς στο νέο τεύχος που έχει τον τίτλο “Dreams”. Σε ένα ειδικό αφιέρωμα με τίτλο “Athens Art Scene: New Visionaries” τους δόθηκε ο λόγος ώστε να μιλήσουν σε πρώτο πρόσωπο για το δικό τους εγχείρημα, για το δικό τους “στοίχημα”.
Σε άλλα νέα: To ψυχιατρικό νοσοκομείο της Αθήνας, γνωστό ως Δαφνί, μετατρέπεται σε γκαλερί
Ξεκινάμε με τον δρ. Κώστα Πράπογλου. Ο Πράπογλου είναι αρχαιολόγος-αρχιτέκτονας, κριτικός σύγχρονης τέχνης και επιμελητής. Εφορμώντας από το Λονδίνο, ίδρυσε την artefact athens μέσω της οποίας κατάφερε να διοργανώσει δύο από τις πιο ενδιαφέρουσες και ταυτόχρονα δημοφιλείς εκθέσεις της τελευταίας διετίας.
Οι εκθέσεις αυτές, «Reality Check» και το «Reality Check κεφάλαιο ΙΙ: inner sanctum», με πρωταγωνιστή ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής στο Δαφνί μίλησαν για τον άτοπο χρόνο και τον άχρονο τόπο και κατάφεραν να αφυπνίσουν. Ο Κώστας Πράπογλου μας εξηγεί:
Δες ακόμη: Το Δαφνί μετατρέπεται σε αίθουσα τέχνης για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά!
“Κατά τη διάρκεια των δύο εκδόσεων της έκθεσης «reality check» που επιμελήθηκα για δύο συναπτά έτη (2021-2022) στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής στο Δαφνί στην Αθήνα, ήρθα αντιμέτωπος όχι μόνο με την έννοια του άχωρου χρόνου και του άχρονου χώρου αλλά και με τη βαθύτερη κατανόηση του εσωτερικού μας κόσμου. Η συνεργασία με 70 καλλιτέχνες και η υποδοχή 58.000 και πλέον επισκεπτών υπήρξε μια μοναδική εμπειρία.
Μου έδωσε την ευκαιρία να αναπτύξω ενεργό διάλογο με πολλές πρακτικές σύγχρονης τέχνης και να διερευνήσω ατελείωτες δυνατότητες έκφρασης. Ο σχεδιασμός δύο διαφορετικών εννοιολογικών πλαισίων σε έναν τεράστιο, εγκαταλελειμμένο χώρο, με έκανε να συνειδητοποιήσω το βαθμό ανοίγματος της ψυχής μας και τη σημαντική της επίδραση στον συνειδητό και ασυνείδητο εαυτό.
Η ποικιλομορφία των σχολίων του κοινού εκπλήρωσε το όραμά μου για αυτές τις δύο εκθέσεις σε πολλαπλά
επίπεδα. Έδωσε σε εμένα και στους καλλιτέχνες μεγάλη χαρά και μια βαθιά αίσθηση προσωπικής κάθαρσης. Το να μιλήσω στη ψυχή τόσο πολλών ανθρώπων με διαφορετικές πορείες ζωής, αναφορές και βιώματα ήταν για εμένα το μεγαλύτερο επίτευγμα και κάτι που επιθυμώ να συνεχίσω στις μελλοντικές μου εκθέσεις.
Όταν καταφέρνω να δώσω ζωή σε σιωπηλά κτίρια, γεννιέται κάτι συναρπαστικό όσο και προκλητικό καθώς συνδιαλέγομαι διαρκώς με διαστρωματώσεις μνήμης, ταυτότητας και ιστορικότητας μέσα από το πρίσμα του οπτικού λεξιλογίου. Αυτό οδηγεί σε μια συναισθηματική ισορροπία και στην καλύτερη κατανόηση της ανθρώπινης ύπαρξης. Όνειρα και ευχές συγχωνεύονται, ξεδιπλώνοντας ένα τοπίο νέων ιδεών και σχεδίων”.
Μπορείς κι εσύ να “ξεφυλλίσεις” το τεύχος 132 του περιοδικού ΟΖΟΝ ηλεκτρονικά πατώντας εδώ.
Ακολούθησε τον Κώστα Πράπογλου στο Instagram
Φωτογραφίες: Yria Tamari
Boηθός φωτογράφου: Yiouli Itskou