H Aurora Marion μεγάλωσε και έζησε στο Βέλγιο μέχρι τα 18 της χρόνια, όταν μετακόμισε στο Λονδίνο, για να σπουδάσει Θεατρολογία και Θεωρία Θεάτρου. Πήρε τη θαρραλέα απόφαση να μετακομίσει στην Ελλάδα σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο «για να δοκιμάσει κι εδώ τις δυνάμεις της», όπως υποστηρίζει. Την περασμένη χρονιά πρωταγωνίστησε με επιτυχία στην παράσταση «Ζουβέ-Ελβίρα» στο θέατρο Τόπος Αλλού, ενώ το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο δεν πέρασε απαρατήρητο· η Aurora κέρδισε μια υποψηφιότητα για το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενης σε φεστιβάλ του Βελγίου για τις ταινίες “La Folie Amayer” και “The Capsule”. Σήμερα, φοιτά στην Ανώτερη Δραματική Σχολή ΠΕΤΡΑΣ.
Έχεις μεγαλώσει και, μέχρι πρόσφατα, ζούσες στο εξωτερικό. Πόσο έχει επηρεάσει αυτό τη δουλειά σου;
Έχω βιώσει πολλά και διαφορετικά πράγματα στο εξωτερικό, αλλά δεν ξέρω αν αυτό με έχει βοηθήσει. Σίγουρα με έχει μπερδέψει, γιατί έχω στο μυαλό μου τρεις διαφορετικές γλώσσες (αγγλικά, ελληνικά, γαλλικά) και αναρωτιέμαι πού ανήκω, τι κάνω. Άλλα έτσι έχω μεγαλώσει· χωρίς ρίζες. Βέβαια, μου λένε ότι όταν παίζω, επειδή νιώθω ακόμα ανασφάλεια όταν χρησιμοποιώ την ελληνική, βγάζω στο κοινό μια αθωότητα και μια φυσικότητα.
Πώς αποφάσισες να γυρίσεις στην Ελλάδα;
Όλη μου τη ζωή ζούσα στο εξωτερικό με τη μητέρα μου και αποφάσισα πως ήταν η ώρα να ζήσω με τον πατέρα μου και την αδερφή μου, παρόλο το χάος που επικρατεί εδώ. Προηγουμένως, ζούσα στο Λονδίνο για επτά χρόνια.
Η κλίση σου στην υποκριτική σχετίζεται με το γεγονός ότι προέρχεσαι από οικογένεια ηθοποιών;
Σίγουρα έπαιξε τον ρόλο του. Από μικρή όποτε ερχόμουν στην Ελλάδα για να δω τον πατέρα μου, πάντα πηγαίναμε μαζί σε θεατρικές παραστάσεις. Με έπαιρνε μαζί του ακόμα και στις πρόβες και όταν δίδασκε. Το ίδιο ισχύει και με την μητέρα μου, η οποία είναι επίσης ηθοποιός στο Βέλγιο. Έτσι αποφάσισα και εγώ να ασχοληθώ με το θέατρο και όχι να παρακολουθώ τις παραστάσεις από τη θέση του θεατή.
Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σου με τον κινηματογράφο;
Δεν ψαχνόμουν να κάνω σινεμά. Στο μυαλό μου ήταν μόνο το θέατρο. Είχα όμως την ευκαιρία να περάσω από casting για την ταινία “La Folie Almayer”, το οποίο προέκυψε τυχαία, γιατί ήταν η περίοδος που είχα γυρίσει στις Βρυξέλλες, όπου γινόταν το casting. Δεν ήμουν σίγουρη ότι θα έπαιρνα τον ρόλο, γιατί ήμασταν τρεις οι υποψήφιες και η ταινία θα αργούσε να γυριστεί, οπότε όσο δεν είχα νέα σκεφτόμουν μήπως αναβληθεί ή μήπως μετάνιωσαν. Μέσα μου όμως κάτι μου έλεγε πως θα έπαιρνα τον ρόλο.
Ποια είναι η σχέση σου με την τηλεόραση;
Παλαιότερα δεν ήθελα καθόλου να ασχοληθώ με την τηλεόραση. Ίσως, επειδή δεν με ενδιέφεραν οι ρόλοι που μου είχαν προταθεί ως τώρα. Ήταν λάθος, γιατί αν δεν δοκιμάσεις κάτι, δεν μπορείς να ξέρεις αν θα σου αρέσει. Με τον καιρό, όμως, έγινα πιο δεκτική. Πρόσφατα, πέρασα οντισιόν για έναν τηλεοπτικό ρόλο, πράγμα που το θεωρώ πρόκληση και με ενδιέφερε εξαρχής.
Θα μείνεις στην Ελλάδα;
Ναι, παρά τις δυσκολίες του επαγγέλματός μου. Θέλω να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στην Ελλάδα.
Φωτογραφία: Μάνος Κατσαπρίνης, Νίκος Μαλιάκος/Συνέντευξη: Αλεξάνδρα Ζωγράφου, Νάντια Χριστοδούλου