Ο σεναριογράφος του “Κυνόδοντα”, Ευθύμης Φιλίππου, περνάει από τον κινηματογράφο στο θέατρο σε μια συνεργασία με την ομάδα Vasistas και την τολμηρή σκηνοθέτη Αργυρώ Xιώτη. Η παράσταση-συναυλία “Αίματα“, γεμάτη παραδοξότητες και σκοτεινό χιούμορ, δεν είναι παρά ένα πανκ ορατόριο για τις αγιάτρευτες πληγές μας.
#1. Πείτε μου λίγα λόγια για την παράσταση “Αίματα” που θα ανέβει στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Πριν ένα χρόνο μου πρότεινε η Αργυρώ Χιώτη να προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι μαζί που να αφορά στο θέατρο. Αυτό που προέκυψε εγώ το αντιλαμβάνομαι σαν κείμενο παράστασης και όχι σαν αυτόνομο θεατρικό έργο. Δουλέψαμε μαζί από την αρχή, συναποφασίσαμε τη θεματολογία και το format, ενώ ταυτόχρονα συνδέαμε τον λόγο με την εικόνα. Στην αρχή θεωρητικά και αργότερα στην πράξη. Τα “Αίματα” δεν είναι κάτι που μπορώ να κρίνω ή να χαρακτηρίσω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι προσπάθησα να είναι μια αλληλογραφία ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που εγώ μπορώ να φανταστώ και που εύχομαι να μπορέσουν κι άλλοι. Ξεκινάει με μια πληγή και περιγράφει το πως την χειρίζεται αυτός που την έχει και αυτός που την βλέπει, καθώς και τι σημαίνει η αναπόφευκτη επούλωσή της.
#2. Ποιο είδος θεάτρου υπηρετεί αυτή η παράσταση;
Δεν ξέρω. Η σχέση μου με το θέατρο είναι τελειώς απλοποιημένη και οι παραστάσεις χωρίζονται σε αυτές που μου αρέσουν και σε αυτές που βαριέμαι. Δεν ξέρω κώδικες, κατηγορίες, φόρμες και είδη.
#3. Αν μια παράσταση μπορούσε να έχει ανθρώπινη υπόσταση, το σενάριο θα ήταν η ραχοκοκαλιά ή το δέρμα;
Η γλώσσα. Που μιλάει, που φτύνει, που γλείφει, που κοροϊδεύει και που βγάζει το μαρούλι από το δόντι.
#4. Πιστεύετε στην έμπνευση ή στη σκληρή δουλειά; Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα δύο;
Υπάρχει. Νομίζω εκτιμώ πιο πολύ τους ανθρώπους που δουλεύουν σκληρά από αυτούς που είναι απλά εμπνευσμένοι.
#5. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει το χιούμορ στη δουλειά σας/στη ζωή σας;
Όσο περνάει ο καιρός έχω παρατηρήσει ότι αν δω κάποιον να πατάει μια μπανανόφλουδα και να πέφτει, δεν γελάω αλλά στεναχωριέμαι. Παλιότερα θα γέλαγα. Προσπαθώ όσο είναι δυνατόν να μπορώ να γελάω ξανά με τις μπανανόφλουδες
#6. Ποιο κλασικό σενάριο έχετε ζηλέψει για την αρτιότητά του ή για την κοφτερή ματιά του;
Το Brief Encounter. Mια απλή ιστορία χωρίς πολλά ψέμματα, το voice over σε σημεία κυλάει σχεδόν ταυτόχρονα με την σκέψη, οι απαντήσεις σε κάποιες ερωτήσεις του διαλόγου είναι προσεκτικά επιλεγμένες λέξεις, η κατάληξη είναι αυτή που φαντάζεσαι στην αρχή.
Συνέντευξη: Έφη Αλεβίζου, Φωτογραφία: Δέσποινα Σπύρου