Συνέντευξη: Γιώργος Κελέφης | Φωτογραφία: Ελίνα Γιουνανλή
Οι σιωπές του Αντώνη Φωνιαδάκη είναι τόσο δυνατές όσο και οι χορογραφίες του. Σκεφτήκαμε ότι τα λόγια του μπορεί να είναι εξίσου εντυπωσιακά όπως οι εκτινάξεις του σώματός του στην τελευταία του παράσταση στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη. Εσείς αποφασίζετε.
Γιατί ασχολήθηκες με τον χορό;
Από ένστικτο νομίζω. Στην παιδική μου ηλικία πάντα χόρευα από ό,τι θυμάμαι. Υπήρχε αυτή η ανάγκη να πάλλομαι στους ήχους, να κλείνω τα μάτια μου και να χάνομαι σε ένα φανταστικό κόσμο όπου δεν με απασχολούσε πλέον η εμφάνισή μου αλλά η ενέργεια που μετέδιδα με τις κινήσεις μου. Δεν σκέφτηκα λογικά για να γίνω χορευτής, απλά ακολούθησα το δικό μου όνειρο και τη δική μου απόλαυση να εκφράζομαι. Τώρα βέβαια το πώς βλέπω τον επαγγελματικό χορό σήμερα είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα αλλά δεν κρύβω πως το όνειρο που κυνήγησα χορεύοντας είναι πάντα ζωντανό και συνεχώς προκλητικό.
Πόσο εύκολο είναι το να είσαι χορογράφος στην Ελλάδα;
Υπάρχει κάτι που είναι εύκολο να είσαι στην Ελλάδα; Άγνοια, έλλειψη ουσιαστικής πολιτιστικής παιδείας, έλλειψη χρημάτων, ανύπαρκτος προγραμματισμός παραστάσεων χορού, έλλειψη χώρων προβών, μα πάνω
από όλα μια διεφθαρμένη πολιτεία και πολιτική νοοτροπία, είναι τα εμπόδια ενός χορογράφου σήμερα στην Ελλάδα. Όσο βέβαια υπάρχουν εμπνευσμένοι δημιουργοί δεν χάνεται ποτέ η κινητικότητα μιας τέχνης, όμως χωρίς οικονομική υποστήριξη το όραμα μιας δημιουργίας δεν μπορεί να υλοποιηθεί. Πρέπει να ελίσσεται κανείς γρήγορα και να μπορεί να ενημερώνεται αρκετά ώστε ο ίδιος, να βάζει ερωτηματικά και ‘καθρέπτες’ στην πορεία του ως χορογράφος. Αυτή η δυσκολία είναι οικουμενική για τον κάθε δημιουργό.
Μετά από το σόλο σου ‘All things are quite silent ’ στο Ίδρυμα Κακογιάννη ποιο είναι το επόμενο βήμα;
Συνεχίζω το πρόγραμμα μου ως ελεύθερος επαγγελματίας χορογράφος με νέες δημιουργίες σε ομάδες χορού στην Ολλανδία, τη Βραζιλία και την Ελβετία και παράλληλα ετοιμάζω μια νέα δημιουργία για την ομάδα μου
APOTOSOMA με έδρα την Λυόν Γαλλίας.
Tι σου δίνει δύναμη για να προχωρήσεις στην επόμενη δουλειά σου;
Η περιέργεια να ανακαλύψω ένα νέο τρόπο να επικοινωνήσω τις ανησυχίες και τα όνειρά μου με το κοινό και πιο πολύ η ανυπομονησία να γνωρίσω νέους εμπνευσμένους συνεργάτες για να συμβαδίσουμε σε μια νέα περιπέτεια
δημιουργίας.
Τι σε κάνει ευτυχισμένο;
Να νιώθω ξεχασμένες αισθήσεις που με τα χρόνια κρύβονται μέσα μας.
Ποιο είναι το επόμενό σου ταξίδι;
Σάο Πάολο.