Κείμενο: Κίκα Κυριακάκου – Φωτογραφία: c.Paul Morrissey από τις ταινίες Flesh, Trash και Heat
Η φωτογραφία του Joe Dallesandro που τράβηξε ο Andy Warhol, με το στενό τζιν και το διογκωμένο καβάλο παραμένει μία απο τις πιο εμβληματικά cult εικόνες denim όλων των εποχών . Από τότε μάλιστα που η περίφημη αυτή φωτογραφία κόσμησε το εξώφυλλο του άλμπουμ ‘Sticky Fingers’ των Rolling Stones , πολλά έχουν Ειπωθει γι’ αυτήν . Το φερμουάρ που ο Warhol σχεδίασε για το συγκεκριμένο παντελόνι και η πιθανή στύση του Dallesandro είναι δύο από τα πράγματα που τη καθιστούν ιδιαιτερη. παρ’ οτι ο Dallesandro αργότερα δήλωσε ότι η φωτογραφία αυτή ήταν απλά μια ακόμη άχρηστη εικόνα που άνηκε στον πατέρα της Pop Art. Σε καθε περιπτωση το εν λογω εξωφυλλο θεωρείται ακομα , ένα από τα πράγματα που καθιέρωσαν τον Little Joe ως underground σεξουαλικό σύμβολο .
Ο Joe Dallesandro ήταν γιός δύο ανήλικων Αμερικάνων που αποδείχτηκαν ανίκανοι να μεγαλώσουν αυτόν και τον αδερφό του, οπότε τα δύο αγόρια ανατράφηκαν απο θετούς γονείς. Ο νεαρός Joe ήταν ταραξίας στο σχολείο και μάλιστα έμπλεξε με μικροκλοπές. Με αφορμή ένα ταξίδι στο Μεξικό συνειδητοποιεί ότι μπορεί να βγάλει χρήματα από την εκπληκτική του εμφάνιση. ‘Ετσι, ένα πρωινό το 1967, διακόπτει κατά λάθος τα γυρίσματα του ‘The Loves of the Ondines’ των Andy Warhol και Paul Morrissey και με αυτόν τον τρόπο, οι δύο καλλιτέχνες ανακαλύπτουν τη ‘μούσα’ τους. Ο σκηνοθέτης Morrissey με την μεγάλης απήχησης ‘Τριλογία’ του ήταν αυτός που έφερε την underground σκηνή στην επιφάνεια, καθιερώνοντας στην οθόνη τον Dallesandro ως το πρώτο αρσενικό sex symbol, έναν μοντερνό Valentino που συμβόλιζε ένα απελευθερωμένο είδωλο για όλους τους οπαδούς του (gay ή straight). Οι ταινίες ‘Flesh’ (1968), ‘Trash’ (1970) και ‘Heat’ (1972) απέσπασαν διθυραμβικές κριτικές και μέχρι σήμερα θεωρούνται cult αριστούργηματα. Ο Joe αναδείχθηκε σε πραγματικό superstar της εποχής και συνέχισε να παίζει σε ταινίες των Warhol και Morrissey. Το 1974 ο Dallesandro μετακομίζει στην Ευρώπη και συμμετέχει σε διάφορες λίγοτερο πετυχημένες ταίνιες που δεν κατάφερνουν να του δώσουν τη φήμη που είχε κατακτήσει στη Νέα Υόρκη. Παρ’ ολ’ αυτά κατά τη διάρκεια της κινηματογραφικής του πορείας στην Ευρώπη, ο Joe παίζει στην ταινία που έμελλε να γίνει η πιο αγαπημένη του, το ‘Je t’aime moi non plus’ (1975) του Serge Gainsbourg. Η δεκαετία του ’80, βρίσκει τον Joe πίσω στην Αμερική όπου και αναλαμβάνει μικρούς ρόλους σε γνωστές ταινίες όπως το ‘Cotton Club’ (1984), ‘Cry Baby’ (1990) και ‘The Limey’ (1999). Η επίδραση του Joe Dallesandro στον κινηματογράφο, την τέχνη αλλά και τη μόδα παραμένει ανέπαφη μέχρι σήμερα. Στο on line store www.littlejoe. bigcartel.com τα ‘Little Joe’ t-shirts με στάμπα το πασίγνωστο τατουάζ του γίνονται ανάρπαστα. Φωτογραφίες του κατείχαν εξέχουσα θέση μεταξύ των εκθεμάτων της έκθεσης Gay Icons που φιλοξένησε τον περασμένο Ιούνιο η National Portrait Gallery του Λονδίνου. Επιπλέον τον περασμένο Φεβρουάριο, το ειδικό βραβείο Teddy της 59ης Berlinale δόθηκε στον Dallesandro προς τιμήν της προσφοράς του στην προώθηση και αναγνώρηση των LGBT. Το βιβλίο του Michael Ferguson ‘Little Joe, Superstar: Οι ταινίες του Joe Dallesandro’ εμπεριέχει ένα λεπτομερή απολογισμό της ζωής και της σταδιοδρομίας του ηθοποιού που ξεκίνησε ως ‘γλυκός, ντροπαλός και απίθανα sexy’. Έκτος των άλλων κυκλοφόρησε το ντοκυμαντέρ ‘Little Joe’ της Nicole Haeusser το 2009. Η ταινία αυτή επιχειρεί να ρίξει άφθονο φως
στο αίνιγμα ‘Little Joe’ και μαζί με τη βιογραφία του Ferguson συνιστούν μια πρόσθετη απόδειξη ότι ο Joe Dallesandro δεν ήταν μόνο ένα αστέρι του Warholian συστήματος, αλλά στην πραγματικότητα ένα αυθεντικό popart
icon και ένας ‘υπέροχος ηθοποιός που άλλαξε για πάντα την αρσενική σεξουαλικότητα στην οθόνη’, όπως δήλωσε ο Johnny Waters.