Αφαίρεσαι τα αξεσουάρ από το πρώτο look και κράτα στο μοντέλο μόνο το ρούχο. Είναι προφανές, η Lanvin κατάφερε αυτό που μόνο η Chanel έκανε αλάνθαστα: δημιούργησε ένα κομψό πρότυπο με τον πιο απλό τρόπο.O Alber Elbaz, ήδη από το 2001 που ανέλαβε τη καλλιτεχνική διεύθυνση του οίκου, έδειξε κατευθείαν την κλίση του προς αυτή την κατεύθυνση, τώρα απλώς περάσε στο στάδιο της τελειοποίησής της (ίσως γι’αυτόν τον λόγο την επόμενη χρονιά να δούμε κάτι εντελώς διαφορετικό).
Με τις πρώτες εμφανίσεις ενδέχεται να γεννάται στον θεατή ένα αίσθημα νοσταλγίας, που τον παραπέμπει σε μία ρετρό επιρροή. Όποιος ξέρει τον Elbaz, γνωρίζει πως αυτό είναι λάθος. Λατρεύει τη γυναίκα, αλλά στη πιό σύγχρονη εκδοχή της. «Δεν την θέλω μοντέρνα, απλώς σύγχρονη» τονίζει. Τη γυναίκα της Lanvin δεν θα την δείς ποτέ με τις τρέχουσες τάσεις (ελάχιστη προσθήκη print, ούτε μια urban αναφορά),αλλά θα παρατηρήσεις τη συγκεκριμένη γραμμή στην οποία βαδίζει επί χρόνια, που μπορεί και στέκεται από μόνη της σαν τάση. Γι’αυτό ή την αγαπάς ή την μισείς, δεν υπάρχει ενδιάμεσο. Βέβαια,σε αυτή τη μονοδιάστατη δομή των συλλογών οφείλεται και η πάγια αντίληψη του Elbaz, σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει λόγος να δημιουργείται ένα ρούχο, εάν εξυπηρετεί το κοινό μόνο έξι μήνες, αλλά μόνο εφόσον μπορεί με την ίδια ευκολία να φοριέται και ύστερα από πέντε χρόνια. Με αυτό το σχεδιαστικό πλάνο, τα ρούχα της Lanvin αποκτούν κατευθείαν αξία, αφού γίνονται διαχρονικά.
Τα παραπάνω προλαβαίνουν αυτούς που θα έκαναν το σφάλμα να μιλήσουν για επανάληψη της δημιουργικού προπύργιου, μιας και πράγματι εντοπίζονται αρκετά στοιχεία από προηγούμενες συλλογές. Μας γυρνά, κυρίως, στην αντίστοιχη χειμερινή συλλογή του 2009, λόγω των χρωμάτων και των γραμμών. Η αιτία, ωστόσο, που συμβαίνει αυτό δεν είναι τόσο ευδιάκριτη: Πρέπει κάτι να φτάσει στην τέλεια μορφή του για να ολοκληρωθεί –πιστεύει ο τελειομανής Elbaz. Και αν η κορυφή δεν ήρθε το 2009, έφτασε τώρα. Και δεν έφτασε μόνο, αλλά ξεπέρασε και κάθε προσδοκία.
Κείμενο: Λάζαρος Τζοβάρας
[slideshow_deploy id=’46860′]