Μεζονέτα στον Διόνυσο απέκτησε elevated εσωτερικό και πλέον δεν μοιάζει "τυπικό εξοχικό"!

Έχουμε συνηθίσει στην εξοχή να βλέπουμε κατοικίες που δεν έχουν τον χαρακτήρα των αντίστοιχων σπιτιών στο κέντρο της πόλης. Τι συμβαίνει όμως όταν αλλάζει ο παραπάνω “άτυπος κανόνας“;

Στα βόρεια προάστια της Αττικής και πιο συγκεκριμένα στον Άγιο Στέφανο (περιοχή στον Διόνυσο) βρίσκεται μία μεζονέτα, η οποία γνώρισε μία ιδιαίτερη ανακαίνιση από το αρχιτεκτονικό γραφείο Kipseli Architects. Η κατοικία αυτή, που βρίσκεται μέσα στο δάσος, ανήκει σε ένα νέο ζευγάρι που αποφάσισε να εγκαταλείψει την βοή της πόλης, μετοικίζοντας σ’ αυτή την εξοχική τοποθεσία. Ωστόσο, αν και το ζευγάρι επιθυμούσε την ησυχία, ήθελε ο εσωτερικός σχεδιασμός του σπιτιού του να θυμίζει (μετά την ανακαίνιση) τα σπίτια που βρίσκονται στην πόλη.

Στόχος λοιπόν της αρχιτεκτονικής πρότασης της Κυψέλης Αρχιτεκτονικής ήταν να εξισορροπήσει αυτήν την επερχόμενη μετακόμιση με την έμμεση επιθυμία των ιδιοκτητών το ανακαινισμένο τους σπίτι να τους επαναφέρει στην μνήμη, την ζωή που είχαν στο κέντρο της πόλης.

Η πρόκληση ήταν μεγάλη, καθώς η αρχιτεκτονική είθισται να επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τον τόπο στον οποίο βρίσκεται. Πώς όμως πραγματικά λειτουργεί η εσωτερική αρχιτεκτονική; Υπακούει στους ίδιους κανόνες με την αρχιτεκτονική ή μπορεί να αποκλίνει από αυτούς, δίνοντας την αίσθηση στον ιδιοκτήτη ότι κατοικεί ταυτόχρονα και στο κέντρο αλλά και στο απόκεντρο της πόλης;

Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτής της παρέμβασης, έπρεπε οι αρχιτέκτονες να ξεκινήσουν από το βασικό αρχιτεκτονικό στοιχείο που προσδιορίζει την κατοικία στην εξοχή, την στέγη. Βασική επιθυμία της σχεδιαστικής τους προσέγγισης, ήταν η στέγη να εξαϋλωθεί, καθώς αποτελεί ένα μη γνώριμο αρχιτεκτονικό στοιχείο στην σύγχρονη πόλη.

Δες ακόμη: Ο ήλος, το γνωστό σε όλους καρφί, θα είναι το επίκεντρο αυτής της έκθεσης κοσμήματος στην περιοχή της Ακρόπολης!

Προκειμένω να πραγματωθεί αυτό, δημιουργήθηκε μια συνεχόμενη μεταλλική κατασκευή, η οποία διατρέχει όλο το σπίτι και συνθέτει το περίγραμμα ποικίλων χρήσεων και λειτουργιών του σπιτιού – ράφια πόρτες, κουζίνα, κτλ. Οι τοίχοι που εγγράφονται μέσα σε αυτό το μεταλλικό πλαίσιο γίνονται αδροί και σκούροι, σε αντίθεση με την στέγη που γίνεται λεία και λευκή.

Ο χώρος κατά αυτόν τον τρόπο ανακτά την οριζοντιότητα του, οι χρήσεις και τα αντικείμενα τονίζονται, με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες να νιώθουν ότι μπορούν όταν επιθυμούν να προσηλωθούν σε ένα αστικό περιβάλλον. Με αυτόν τον τρόπο τα παράθυρα αποκτούν μεγάλη σημασία, καθώς αποτελούν τον συνδετικό κρίκο που ενοποιεί το εσωτερικό με το εξωτερικό, το αστικό με το φυσικό και συνθέτουν έναν χώρο διττό που ακροβατεί ανάμεσα στην γαλήνη μιας εξοχικής κατοικίας και τον παλμό μιας αστικής κατοικίας στο κέντρο της πόλης.

Όπως οι αρχιτέκτονες σημειώνουν “Σε μια εποχή που ο εξωτερικός τόπος είναι σχετικός, μπορεί η αρχιτεκτονική να τον υπερβεί και να δράσει έξω και πέρα από αυτόν, εστιάζοντας στον εσωτερικό μας τόπο;”.

Δες φωτογραφίες από το διαμέρισμα εδώ: