Πολλοί ισχυρίζονται πως με τα πιο ακριβά εργαλεία μπορούν να φτιάξουν τα πιο αξιοθαύμαστα έργα. Ο Mulano Νego Negondeni τους διαψεύδει, φτιάχνοντας κάτι πολύ αξιόλογο από μεταχειρισμένα υλικά στο σπίτι του.
Ο 26 χρόνος καλλιτέχνης από το χωριό Mukula στην Νότιο Αφρική, έφτιαξε μια μινιατούρα του Γιοχάνεσμπουργκ από ανακυκλώσιμα υλικά που μάζευε, στην αυλή του σπιτιού του. O Mulano ολοκλήρωσε τη NegoCity, όπως την ονόμασε, μετά από 12 χρόνια. Το πρώτο και σημαντικότερο από τα έργα του ήταν η δημιουργία του FNB σταδίου, κάτι για το οποίο νιώθει περήφανος και έχει προκαλέσει τον θαυμασμό συγγενών, φίλων αλλά και όσων είδαν το έργο του μέσα από τα social media.
«Όταν είδα για πρώτη φορά το 2010 το γήπεδο όπου έγινε η τελετή έναρξης και λήξης των αγώνων του παγκόσμιου πρωταθλήματος της FIFA, μου άρεσε πολύ το σχέδιο του και έβαλα τα κλάματα γιατί ήθελα να δω από κοντά το στάδιο, αλλά η οικογένειά μου δεν είχε τα χρήματα για να αγοράσει εισιτήρια. Γι’ αυτό ξεκίνησα να φτιάχνω το στάδιο από λάσπη, ενώ το έβλεπα από την τηλεόραση και τις εφημερίδες» είπε ο ταλαντούχος Mulano.
Με το πέρασμα του χρόνου, κι έπειτα από συμβουλές της μητέρας του, ξεκίνησε να αναβαθμίζει την κατασκευή του σταδίου κάνοντάς το πιο γερό, με την χρήση τσιμέντου. Επιπλέον, θέλοντας να δώσει περισσότερη ζωντάνια στη δημιουργία του, τοποθέτησε καλώδια, πλαστικά και υφάσματα και ζωγράφισε τις κερκίδες με κόκκινο χρώμα. Το εν λόγω κτίριο αποτέλεσε έμπνευση για την «ανοικοδόμηση» κι άλλων γνωστών οικοδομημάτων του Γιοχάνεσμπουργκ ενώ έχει προσθέσει δρόμους και δέντρα. Ο ίδιος πιστεύει πως η δουλειά του μπορεί να εμπνεύσει και άλλους επίδοξους καλλιτέχνες στη Νότια Αφρική.
Φίλοι και γνωστοί ήταν οι πρώτοι που θαύμασαν το έργο του νεαρού μέσω του LinkedΙn, στο οποίο ανέβασε τις φωτογραφίες, ενώ πλέον ο ίδιος σχεδιάζει αρχιτεκτονικά έργα πολύ μεγαλύτερης κλίμακας. Μάλιστα, οι υπεύθυνοι του FNB σταδίου έμαθαν για το κατόρθωμά του και τον κάλεσαν, μαζί με την οικογένειά του, σε μια ξενάγηση μέσα στο αυθεντικό στάδιο, ώστε να γίνει το όνειρο του πραγματικότητα.
Από την Ειρήνη Παντελίδου