[ Ολοκληρώθηκε ο δεύτερος και τελευταίος κύκλος της Σύναψης 2, μέρους του προγράμματος της Μπιενάλε της Αθήνας 2015-2017 “OMONOIA”.]
Με την performance – έργο σε εξέλιξη Station Athens, το πρόγραμμα του δεύτερου κύκλου της δεύτερης σύναψης, ακολουθώντας την φόρμα- σήμα κατατεθέν της “OMONOIA”, έσπασε ξανά τα στενά όρια των εικαστικών τεχνών.
Το πρόγραμμα ομιλιών της Μπιενάλε άνοιξε ο διεθνούς φήμης Vasif Kortun . Ο επιμελητής και ιδρυτικός διευθυντής του SALT της Κωνσταντινούπολης φώτισε με την, υπό τον τίτλο SALT in Context, παρέμβασή του τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας σύγχρονος οργανισμός τέχνης. Η ομιλία του περιστράφηκε τόσο γύρω από τις γενικές δυσκολίες με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος ένας οργανισμός αυτού του είδους, όσο και από τις ειδικές αντικειμενικές συνθήκες στην Τουρκία.
Το διήμερο 27 και 28 Μαΐου έλαβε χώρα διεθνές συμπόσιο με θέμα Η τέχνη στα σύνορα: Χωρικές πολιτικές και μετα-αποικιακές στρατηγικές στη Μέση Ανατολή σε συνδιοργάνωση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση και της Μπιενάλε της Αθήνας, με την πρώτη μέρα να πραγματοποιείται στην Στέγη και την δεύτερη στο Μπάγκειον. Η επιμέλεια του συμποσίου ήταν της Κάτιας Αρφαρά (σύλληψη και καλλιτεχνική διεύθυνση Fast Forward Festival και καλλιτεχνική διεύθυνση Θεάτρου & Χορού της Στέγης) και του Διευθυντή προγράμματος της Μπιενάλε της Αθήνας 2015-2017 “ΟΜΟΝΟΙΑ”, Massimiliano Mollona. Το συμπόσιο, που πραγματοποιήθηκε με την γενναιόδωρη υποστήριξη του Ιδρύματος Ωνάση, αποτέλεσε την φυσική και θεωρητική συνέχεια του διεθνούς συνεδρίου του περασμένου Απριλίου, που διοργανώθηκε στο πλαίσιο του πρώτου κύκλου της Σύναψης 2.
Το Σάββατο 28 Μαΐου, ο νέος χώρος που παραχωρήθηκε στην Μπιενάλε της Αθήνας στο πλαίσιο της συνδιοργάνωσης της “ΟΜΟΝΟΙΑ” με τον Δήμο Αθηναίων, φιλοξένησε το Πουέρτο Ρίκο, ένα project αφιερωμένο στην μυθική προσωπικότητα του ελληνικής καταγωγής Nick Boricua. Χωρισμένο σε δύο μέρη, τα εφήμερα εγκαίνια ενός μουσείου αφιερωμένου στην μνήμη του, και το Cabaret Chupacabra, το project κατάφερε να διερευνήσει πτυχές της (αυτο) εξωτικοποίησης της Ελλάδας μέσα από́ διάφορες αναπαραστάσεις της ως μίας ψευδοΛατινοαμερικάνικης χώρας.
Στις 29 του μήνα, η Σοφία Ντώνα παρουσίασε το AKINHTO, ένα εγχείρημα μιας ομάδας αρχιτεκτόνων, καλλιτεχνών, νομικών, πολεοδόμων, οικονομολόγων και πρωτοβουλιών που σχετίζονται με τη δημιουργία νέων δομών κατοίκησης. Το συγκεκριμένο εγχείρημα εστίασε στη δημιουργία ενός νέου μοντέλου συγκατοίκησης/ συνιδιοκτησίας στην Αθήνα και στην πραγμάτωσή του μέσα από μια σειρά εργαστηρίων.
Το πρόγραμμα των ομιλιών της δεύτερης αυτής φάσης της Σύναψης 2 ολοκληρώθηκε με το performative talk του Theaster Gates. Στην διάλεξή του με τίτλο Things I Scribble as Wind Blows Paper Down the Street εστίασε στις πολυπλοκότητες που περιβάλλουν το διαρκές ερώτημα του υπερβατικού χώρου (trans-space). Ο διεθνούς φήμης καλλιτέχνης επιχείρησε να ερευνήσει την έννοια της “μελλοντικής αξίας” μέσω της εμπλοκής του καλλιτέχνη, όπως αυτή διαμορφώθηκε στην γειτονιά του. Χρησιμοποιώντας την μέθοδο των κηρυγμάτων των μαύρων (black sermon) της Αμερικής, ο Gates προσπάθησε να καταδείξει πως η ίδια η αλλαγή αλλάζει τα πράγματα.
Στο επταήμερο μεταξύ 25-31 Μαΐου, το Μπάγκειον άνοιξε για ακόμη μία φορά τις πόρτες του. Οι ένοικοι, καλλιτέχνες και ομάδες, του πρώην εγκαταλελειμμένου ξενοδοχείου στην πλατεία Ομονοίας ολοκλήρωσαν την παρουσίαση της δουλειάς του. Οι χώροι του ιστορικού ξενοδοχείου στέγασαν μια σειρά από εικαστικά έργα, performances και διαδραστικά workshops, δημιουργώντας έτσι ξανά την ιδιότυπη κοινότητα στο κέντρο της πόλης που φιλοδοξεί να συνεχίσει να υποστηρίζει.
Τέλος, συνεχίστηκε η διαδικασία ζύμωσης μεταξύ των ομάδων καλλιτεχνών της Αθήνας, η οποία ξεκίνησε κατά την διάρκεια της προηγούμενης φάσης της Σύναψης 2.
