Ο ζωγράφος Jean-Michel Basquiat, στα 17 του χρόνια, άρχισε να σχεδιάζει με σπρέι γκράφιτι στο μετρό της Νέας Υόρκης, υπογράφοντας ως SAMO.
Τότε, αποφάσισε πως το σχολείο δεν τον χωρούσε και άρχισε να ζει πουλώντας μπλουζάκια και καρτ ποστάλ, ζωγραφισμένα από τον ίδιο.
Στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, ο Jean-Michel Basquiat ήταν σε καλό δρόμο για να γίνει ένας διάσημος ζωγράφος. Έκανε εκθέσεις σε διεθνή μουσεία και γκαλερί σε όλο τον κόσμο, ενώ έγινε γνωστός ως εκφραστής ενός πρωτόγονου νεο-εξπρεσιονισμού που αποτυπώθηκε στα έργα του. Μάλιστα, το 1983 είδε το έργο του να εκτίθεται στην Μπιενάλε του Μουσείου Whitney μαζί με σύγχρονους όπως οι Keith Haring, Jenny Holzer και Cindy Sherman.
Την ίδια χρονιά, μετακόμισε σε διαμέρισμα που ανήκε στον Andy Warhol. Οι δυο τους είχαν γνωριστεί έναν χρόνο νωρίτερα, και η σχέση τους άνθισε μέσα στα χρόνια.
Τότε, ο Jean-Michel Basquiat έκανε ένα μικρό αλλά άγνωστο ταξίδι στο Τόκιο, όπου φωτογραφήθηκε για τον Yutaka Sakano. Αυτά τα άγνωστα πορτρέτα εκτίθενται για πρώτη φορά στην γκαλερί Patrick Gutknecht στο Παρίσι.
«Αυτή ήταν μια φωτογράφιση με την αντρική σειρά του Issey Miyake για ένα αντρικό περιοδικό μόδας που λέγεται Danse», αναφέρει ο Sakano και προσθέτει: «Η φωτογράφιση έγινε στο στούντιο Azabu, στο Τόκιο, τον Ιούλιο του 1983». Για τρεις ώρες, ο Sakano φωτογράφιζε τον Basquiat μπροστά από ένα σκηνικό που είχε ζωγραφιστεί στο χέρι, παρόλο που δεν μπορούσαν να μιλήσουν ο ένας τον άλλο, καθώς δεν ήξερε ο ένας τη γλώσσα του άλλου.
«Το 1982, ο Basquiat θριάμβευε στη Νέα Υόρκη, εκθέτοντας τα έργα του. Οι φωτογραφίες αυτές λήφθηκαν την πρώτη φορά που ήρθε στην Ιαπωνία, καθώς προετοιμαζόταν για την πρώτη του έκθεση εκεί. Νομίζω ότι το 1983 ήταν η χρυσή του χρονιά», λέει.
Με το ταλέντο του ο Basquiat – και όχι μόνο οι πίνακές του – είχε γίνει το επίκεντρο στον κόσμο της τέχνης.
«Ο Basquiat έπαιξε με κάθε αντικείμενο που βρισκόταν στο στούντιο, όπως βλέπουμε στις φωτογραφίες. Ήταν άνετος και πολύ ενθουσιασμένος. Ειλικρινής και πολύ ωραίος άνθρωπος. Ήξερε πως να κινείται και αυτό είναι τέλειο για κάθε φωτογράφο. Πόζαρε με άνεση έχοντας μια φυσικότητα, δεν είχα να πω τίποτα. Μιλούσαμε κυρίως με χειρονομίες», δηλώνει.
Ο καλλιτέχνης ταξίδεψε ξανά στην Ιαπωνία για μια ακόμη έκθεση, το 1985, και συνέχισε να εργάζεται μέχρι τον θάνατό του.
Το 1988 πέθανε από υπερβολική δόση απαγορευμένων ουσιών σε ηλικία 27 ετών.
