«Σαν κορδέλα τυλιγμένη γύρω από μια βόμβα», έτσι χαρακτήριζε ο περίφημος Γάλλος σουρεαλιστής Αντρέ Μπρετόν την τέχνη της Φρίντα Κάλο και κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί και η ίδια.
Η Φρίντα Κάλο κατάφερε να γίνει έμπνευση και σύμβολο του Μεξικού, όχι μόνο χάρη στην Τέχνη της, αλλά και την προσωπικότητά της. Η ζωγράφος διψούσε για ζωή και δημιουργούσε με πάθος. Ίσως ήταν από τις ελάχιστες γυναίκες της εποχής της που έζησε με τόση ελευθερία και δεν νοιαζόταν για το πώς θα την σχολιάσουν οι γύρω της.
«Νόμιζα ότι ήμουν το πιο παράξενο άτομο στον κόσμο. Αλλά μετά σκέφτηκα ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι στη γη(…). Είμαι εδώ και είμαι το ίδιο παράξενη όσο εσύ», είχε πει κάποτε.
Μπορεί να έχουν περάσει 64 χρόνια από τον θάνατό της, ωστόσο, η Φρίντα Κάλο συνεχίζεται αγαπιέται από τους ανθρώπους. Αυτό δείχνει και η έκθεση στο Μουσείο Βικτώρια και Άλμπερτ στο Λονδίνο. Η έκθεση παρουσιάζει μια εξαιρετική συλλογή προσωπικών αντικειμένων και ενδυμάτων της Φρίντα Κάλο. Κλειδωμένη για χρόνια 50 χρόνια μετά τον θάνατό της, αυτή η συλλογή δεν έχει εκτεθεί ποτέ πέρα από τα σύνορα του Μεξικού.
Την ώρα που η έκθεση προσελκύει εκατοντάδες ανθρώπους, ένα βιβλίο μας δίνει μια νέα ματιά στη γυναίκα πίσω από την εικόνα. Στο «You Are Always With Me: Letters to Mama», που εκδόθηκε πριν λίγες ημέρες από την Virago, παρουσιάζονται επιστολές της Κάλο στη μητέρα της Ματίλντ. Αυτή είναι η πρώτη φορά που τα γράμματα τυπώθηκαν στα αγγλικά.
Το βιβλίο περιέχει πάνω από 50 επιστολές, οι οποίες χρονολογούνται από το 1923 έως το 1932, όταν και πέθανε η μητέρα της. Μέσα από αυτή τη βαθιά προσωπική αλληλογραφία, η καλλιτέχνις αποκαλύπτεται ως ένας παρατηρητικός άνθρωπος και στοχαστής.
Από το βιβλίο ένα είναι βέβαιο: κάθε γράμμα αποπνέει την ειλικρινή και συναισθηματική φωνή ενός από τους σημαντικότερους οραματιστές του 20ου αιώνα.
Το περιοδικό Sleek δημοσιεύει ένα από τα γράμματα της Φρίντα Κάλο στη μητέρα της.
14 Νοεμβρίου 1931
Αγαπητή και πολύτιμή μου μητέρα,
Φτάσαμε, εχθές, στις πέντε το πρωί, στη Νέα Υόρκη. Ήμουν εξαντλημένη, καθώς ζαλιζόμουν τρεις ημέρες στο πλοίο και ένιωθα απαίσια. Τουλάχιστον, εχθές το βράδυ, ξεκουράστηκα και σήμερα είναι σαν να μην συνέβη τίποτα.
Μένουμε σε ένα πολύ καλό ξενοδοχείο με όλες τις ανέσεις και σε αυτή την πλευρά της χώρας είναι πολύ καλύτερα απ’ ότι στο Σαν Φρανσίσκο. Το φαγητό, επίσης, είναι πολύ καλύτερο από ό,τι στο δυτικό τμήμα των ΗΠΑ.
Η Νέα Υόρκη είναι απλά θαυμάσια, κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως αυτή η πόλη δημιουργήθηκε από ανθρώπους. Αισθάνεσαι κάτι μαγικό. Είναι τόσο μεγάλη που από το ψηλότερο κτίριο που έχει 110 ορόφους, δεν μπορεί να διακρίνεις τις πιο μακρινές γειτονιές που είναι πολλά μίλια μακριά. Η πόλη βρίσκεται ανάμεσα σε δύο ποτάμια, τον Hudson και τον East. Η θέα είναι μαγευτική. Το ξενοδοχείο που μένω είναι μπροστά από το Central Park, που είναι πανέμορφο και βρίσκεται μπροστά από έναν πολύ κεντρικό δρόμο, ένα τετράγωνο μακριά από την 5η λεωφόρο, όπου ζουν οι πάμπλουτοι.
Υπάρχει τόσος πολύς πλούτος και συνάμα τόση πολλή φτώχια. Είναι απίστευτο πως οι άνθρωποι αντέχουν μια τέτοια ταξική διαφορά και μια τέτοια ζωή. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που λιμοκτονούν, ενώ οι εκατομμυριούχοι πετάνε τα χρήματά τους σε ηλίθια αντικείμενα. Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ενδιαφέρουσα είναι αυτή η πόλη.
Αγαπητή μητέρα, θα ήθελα να μου γράψετε αμέσως και να μου πείτε πώς είστε και τι κάνουν όλοι. Δεδομένου ότι πρέπει να ξεπακετάρω σήμερα και να κάνω κάποια πράγματα, έχω λιγότερο χρόνο απ’ ότι θα ήθελα για να σας γράψω. Ωστόσο, αύριο θα μπορώ να σας πω τα πάντα με λεπτομέρειες.
Μην ανησυχείτε για μια μένα, ούτε στιγμή, κάνω το καλύτερο που μπορώ. Το ξενοδοχείο έχει τόσες ανέσεις που δεν υπάρχει ζήτημα για την υγεία μου, που είναι το κυριότερο. Μέχρι στιγμής η κ. Πέιν μου φέρθηκε πολύ καλά. Εκτός αυτού, δεν φοβάμαι καμία από αυτές τις βρωμερές κυρίες. Μπορώ να πω ότι μιλώ σχεδόν καλά αγγλικά και δεν μπορούν να με ξεγελάσουν εύκολα τώρα. Αύριο θα γράψω στον μπαμπά, την Κίτι, Μάτι και Άντρι, στη θεία Μπέλα και τον Κάρο, επειδή πρέπει να πάω για φαγητό στις 12:00 και ήδη είναι 11:30.
Εχθές, ήταν τα γενέθλια του Ντιέγκο και το γιορτάσαμε με ένα δείπνο. Ο Ντιέγκο είναι τόσο κουρασμένος, αλλά μόλις αισθανθεί καλύτερα θα αρχίσει να ζωγραφίζει.
Ξέρετε, αυτό που μου άρεσε σε αυτό το ταξίδι είναι που επισκέφτηκα την Αβάνα, είναι όμορφη. Θα σας την περιγράψω σε άλλη επιστολή.
Τώρα το βασικό είναι να γράψετε σε μένα και να ξέρετε τη διεύθυνσή μου, η οποία είναι: Barbizon-Plaza Hotel, Central Park, Νέα Υόρκη.
Παρακαλώ γράψτε μου αμέσως. Έχασα το ασήμι μου σκουλαρίκι στον σταθμό Buena Vista στο Μεξικό, μήπως το βρήκε κάποιος από εσάς;
Αγαπητή μου, αύριο θα σας γράψω μια αναλυτικότερη επιστολή. Τα φιλιά σε όλους, στον μπαμπά, στο κορίτσι και σε όλους.
Την αγάπη μου,
Φρίντα
