Ο Κινέζος καλλιτέχνης Liu Bolin στάθηκε μπροστά από έναν πίνακα ζωγραφικής του 18ου αιώνα που βρίσκεται σε μια αίθουσα στο Grand Palais.
Ο Liu Bolin ντυμένος με κοστούμι του Μάο στάθηκε ακίνητος και μια ομάδα με παλέτες και βούρτσες άρχισε να ζωγραφίζει τα ρούχα του και το πρόσωπό του.
Μετά από μία ώρα, μόνο τα μάτια του φαίνονταν, ενώ το υπόλοιπο ήταν στα χρώματα του πίνακα και ο Bolin ήταν πλέον κομμάτι του.
Η Telegraph συνάντησε τον Liu Bolin σε ένα καφέ του Λονδίνου. Η δημοσιογράφος Caroline Roux περιγράφει πως στο πρόσωπο του 45χρονου παρά τις ώρες που έχει περάσει κάτω από το προστατευτικό λάτεξ για να τον βάψουν δεν δείχνει να έχει σημάδια. Τα backrounds του δεν έχουν περιορισμό, είναι από κτίρια μέχρι ράφια σουπερμάρκετ.
Ο Liu Bolin, που θέλει μέσα από την Τέχνη του πως άνθρωποι σαν αυτόν υπάρχουν, έχει γινεί γνωστός ως ο «αόρατος άνθρωπος». Στο στούντιό του στο Πεκίνο δημιουργεί δραματικές αφηρημένες ζωγραφιές και γλυπτά. Ένα έργο του έχει 240 smartphones με live streaming εικόνες που αποτυπώνουν την ομίχλη που υπάρχει στο Πεκίνο.
«Ζούμε στην εποχή των smartphones. Στην Κίνα είμαστε τόσο προχωρημένοι που ακόμη και οι επαίτες στο δρόμο που έχουν κινητά», λέει χαρακτηριστικά.
Ο Liu Bolin γεννήθηκε το 1973 στο Shandong και πήγε σε σχολή Τέχνης παρά τις αντιρρήσεις των γονιών του. «Στη χώρα μου σπουδάζεις Τέχνη όταν δεν είσαι καλός στο σχολείο, αλλά ήταν το όνειρό μου», αναφέρει. Ο πατέρας του ήθελε ο γιος του να γίνει κυβερνητικός αξιωματούχος, όπως και ο ίδιος. «Ήταν σκοπός της ζωής τους», προσθέτει ο Bolin.
Ο καλλιτέχνης, ωστόσο, μετακόμισε στο Πεκίνο και κέρδισε MFA στην Central Academy of Fine Arts.
Το Πεκίνο, όπως υποστηρίζει, δεν είναι ο ιδανικός τόπος για έναν καλλιτέχνη, καθώς έχει αναγκαστεί να αλλάξει στούντιο πέντε φορές μέσα σε 10 χρόνια. «Ο ρυθμός ανάπτυξης στην πόλη συνεχίζει να πιέζει τους καλλιτέχνες στα άκρα και πλέον το κόστος ζωής είναι υψηλότερο από αυτό της Νέας Υόρκης», αναφέρει.
Πριν από 13 χρόνια, ο Liu Bolin αποφάσισε να… εξαφανιστεί από τον κόσμο. Από το 2011, ξεκίνησε συνεργασίες, συμπεριλαμβανομένου του Lanvin, ενώ απέρριψε άλλες. «Οι Γάλλοι σέβονται την Τέχνη και τους καλλιτέχνες», υποστηρίζει και προσθέτει: «Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι δουλεύω με τρόπο όχι μακριά από τους ιμπρεσιονιστές των οποίων η ζωή τους ήταν τόσο στενά συνδεδεμένη με την Τέχνη τους».
To 2016 έστησε μια live performance με τον κορυφαίο street artist JR, με τους δυο τους να «εξαφανίζονται» από την Πυραμίδα του Λούβρου, συνδέοντας τον Κινέζο καλλιτέχνη με έναν από τους μεγαλύτερους πολιτιστικούς θεσμούς της Δύσης.
Όταν η Ruinart του τηλεφώνησε, η απάντηση του Liu Bolin ήταν άμεση. «Πήγα στη Ρενς και κατακλύστηκα από 300 χρόνια ιστορίας. Είδα όλη τη διαδικασία για το πώς φτιάχνεται η σαμπάνια, από τους αμπελώνες μέχρι την παραγωγή και ήμουν έκπληκτος», τόνισε.
Απροσδόκητα ενσωμάτωσε τους εργάτες της σαμπάνιας στην Τέχνη του. Μαζί με τον chef des caves, Frederic Panaiotis, έγιναν σχεδόν αόρατοι μέσα σε καταπράσινους αμπελώνες.
Η Ruinart συνεργάστηκε με διάφορους καλλιτέχνες με την πάροδο των χρόνων, όπως ο Erwin Olaf και ο Jaume Plensa. Ωστόσο, σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλο Frederic Dufour, ο Liu Bolin αντιπροσωπεύει με μεγαλύτερη ακρίβεια πού βρίσκεται σήμερα η Τέχνη. «Είμαστε σε μια εποχή με έννοιες και όχι με δεξιότητες», λέει. Ο Bolin κάνει ακριβώς αυτό συνδέει τη φύση, τη βιοτεχνία και την ιστορία.
«Η Τέχνη είναι η θρησκεία μου τώρα. Δεν χρειάζομαι κάτι άλλο», υποστηρίζει ο Liu Bolin.
