Εσύ τι κάνεις όταν βρίσκεσαι πίσω από κλειστές πόρτες;
Τέσσερις τοίχοι, μία σκεπή, μία κλειστή πόρτα. Ο σκηνοθέτης Adrian Erre και η συνεργάτης του Mariona Botella, η οποία σκέφτηκε την ιδέα, φαντασιώθηκαν ένα χώρο όπου οι επιθυμίες και οι πόθοι μπορούν να πραγματοποιηθούν, ένα χώρο που δεν χρειάζεται να συμβιβαστούμε με τον εαυτό μας και αυτό που «είμαστε».
Ο Μαξ μένει συχνά σπίτι για να κάνει αυτό που θέλει να κάνει. Να φορέσει τα ρούχα και το μακιγιάζ της μητέρας του και να εκφράσει τους φόβους του, τις ψευδαισθήσεις και τις φιλοδοξίες του.
«Η μοναξιά μας επιτρέπει να εξερευνήσουμε φανταστικούς κόσμους»
«Είναι σαν ένα παιδικό παιχνίδι. Κάνοντας όλα αυτά που υποτίθεται δεν επιτρέπεται να κάνει γιατί είναι αγόρι, ο Μαξ βρίσκει στο σπίτι του μια ελευθερία που ξεπερνά την εμφάνισή του, μία ελευθερία που του επιτρέπει να επαναπροσδιορίσει τα όρια των αρχέτυπων»,
Πηγή: Nowness.com