Αυτό το online μουσείο χωρίς τοίχους αλλάζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την τέχνη

Mια έκθεση που έρχεται να αμφισβητήσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να εμφανιστεί η «τέχνη».

Η online έκθεση «Ο χώρος της τοποθέτησης» ουσιαστικά αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο έχουμε συνηθίσει να περιμένουμε ότι θα παρουσιαστεί ένα σύνολο έργων τέχνης, σε μια εικαστική σπουδή πάνω στην επιμέλεια, από τον Διονύση Χριστοφιλογιάννη.

30 έργα σπουδαίων καλλιτεχνών, από τη συλλογή του Χ. Χριστοφή, φιλοξενούνται στο ατελιέ ενός καλλιτέχνη. Τα έργα, δηλαδή, μεταβαίνουν σε έναν ενιαίο χώρο – εργαστήριο, σε αντιδιαστολή με αυτό που είναι κατά το πλείστον σύνηθες, όπου δηλαδή ένα Μουσείο ή μία Γκαλερί υποστηρίζουν την παρουσίαση των έργων σε πρώτο πλάνο, χωρίς παρεμβολές, μέσα σε έναν αρχιτεκτονικό χώρο συχνά πιο εντυπωσιακό ακόμα και από τα ίδια τα έργα.

Εδώ, γίνεται ουσιαστικά μια προσπάθεια εννοιολογικής σύνθεσης των έργων, με επίκεντρο την εγκατάσταση, ώστε να διευρυνθεί ο τρόπος ανάγνωσης ενός έργου μεμονωμένα.

Έτσι το έργο των καλλιτεχνών φιλοξενείται σε ένα art run space με εικονικό τρόπο, σε μορφή mockups. Όπως γίνεται με ένα σχέδιο, μια μακέτα ή ένα μοντέλο υπό κλίμακα, χρησιμοποιούνται λοιπόν φωτογραφίες για να παρουσιάσουν μια εικονική πραγματικότητα σε άμεσο διάλογο με την kitsch πολλές φορές αισθητική του σήμερα στο ίντερνετ. Η συλλογή του συλλέκτη Χ. Χριστοφή αναδεικνύεται τελικά, σε αυτήν την περίοδο του lockdown, στο artist run space52, μέσα από τις «διακοσμητικές» εικόνες των mockups, που είναι μάλιστα ευρέως διαδεδομένες ως ύφος μεταξύ των ηλικιών από 20 έως 3 ετών.

Θα μπορούσε λοιπόν αυτή η εικονική αναπαράσταση ενός έργου μέσω ενός mockup να αποτελέσει ουσιαστικά έναν νέο «χώρο» ανάδειξης και ανάγνωσης μιας συλλογής, δεδομένου ότι η τέχνη που βιώνεται μέσω της εικονικής μεταφοράς της σε μία οθόνη κινητού ή υπολογιστή, αποτρέποντας την επαφή με το έργο, μεταφέρει τα πράγματα σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο;

Πολλοί σημαντικοί θεωρητικοί έχουν ασχοληθεί με αυτούς τους προβληματισμούς, όπως ο Michel Foucault, που μίλησε για τη σημασία των χώρων και τους τρόπους με τους οποίους ο χώρος εξετάζεται και συζητείται, ή ο Benjamin, ο οποίος παρατηρεί ότι οι μηχανικές αναπαραγωγές έργων τέχνης αλλάζουν τις αντιλήψεις του χώρου / τόπου / χρόνου και συχνά μπορούν να αποκαλύψουν πράγματα σχετικά με το πρωτότυπο που δεν ήταν ορατά με γυμνό μάτι.

Μήπως, λοιπόν, αυτή η εικαστική σπουδή πάνω στην επιμέλεια, από τον Διονύση Χριστοφιλογιάννη, μέσα από την ψηφιακή έκθεση «The space of emplacement / Ο χώρος της τοποθέτησης», αποδεικνύει ότι οι ψηφιακές τεχνολογίες επιτρέπουν σε αυτό το online «μουσείο χωρίς τοίχους» να επεκταθεί εκθετικά με τη μεσολάβηση ακριβώς του μουσείου;

Μπορείς να επισκεφτείς την έκθεση και να μάθεις περισσότερα εδώ.

INFO:
The space of emplacement / Ο χώρος της τοποθέτησης
Online έκθεση με έργα της Συλλογής Χ.Χριστοφή
Δεκέμβριος 2020
Εικαστική σπουδή πάνω στην επιμέλεια, του  Διονύση Χριστοφιλογιάννη

Καλλιτέχνες: ΑΛΕΞΙΟΥ ΝΙΚΟΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΝΕΣΣΑ, ΒΑΡΕΛΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΓΚΟΚΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ, DELTAKAPA, ΔΡΕΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΑΥΡΟΣ, ITSMI, ΚΑΝΙΑΡΗΣ ΒΛΑΣΗΣ, ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ, ΚΑΦΟΥΡΟΣ ΗΛΙΑΣ, ΚΟΝΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΚΡΥΩΝΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΛΑΖΟΓΚΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΜΑΔΕΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΜΕΡΓΕΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, ΜΟΡΤΑΡΑΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ, ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΞΕΝΟΣ ΧΑΡΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΟΣ, ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΣΤΑΥΡΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ΤΣΑΚΩΝΑΣ ΠΑΥΛΟΣ, ΤΣΕΡΙΩΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΦΑΣΙΑΝΟΣ ΑΛΕΚΟΣ, ΧΑΝΔΡΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΨΩΜΑ ΜΑΝΤΑΛΙΝΑ