Το Εβραϊκό Μουσείο του Βερολίνου αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κτίρια στην ιστορία του design και της αρχιτεκτονικής, τόσο για την πόλη αλλά και για όλη την Ευρώπη. Το μουσείο ιδρύθηκε το 1933 και στεγάστηκε αρχικά σε ένα κτίριο με μπαρόκ ύφος. Το μουσείο αυτό πέρασε πολλά κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου καθώς οι Ναζί το έκλεισαν. Μετά από αρκετά χρόνια και διάφορες εκθέσεις που αφορούσαν στην εβραϊκή ιστορία, η Γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε να δημιουργήσει ένα νέο κτίριο για τη στέγαση του Μουσείου, το 1988. Ο αρχιτέκτονας που ανέλαβε το project ήταν ο Daniel Libeskind. Το νέο Εβραϊκό Μουσείο άνοιξε τις πόρτες του στους επισκέπτες το 2001, προσελκύοντας πολλά εκατομμύρια ανθρώπους από όλον τον κόσμο.
Το ίδιο το κτίριο από μόνο του, αποτελεί ένα μνημείο για τον Εβραϊκό λαό, καθώς ο τρόπος που έχει σχεδιαστεί και δομηθεί φέρει συμβολικά μηνύματα. Το νέο κτίριο αποτελείται από ένα ακανόνιστο πλέγμα παραθύρων με περικοπές προς όλες τις κατευθύνσεις σε όλη την πρόσοψη του. Η είσοδος, είναι ένας υπόγειος διάδρομος μέσα από το παλαιό κτίριο που οδηγεί σε άλλους 3 διάδρομους.
Ο πρώτος οδηγεί στο ” Garden of Exile” το οποίο είναι ένας εξωτερικός χώρος με 49 ομοιόμορφα κατανεμημένες στήλες που έχουν περίπου 20 μέτρα ύψος είναι διακοσμημένες με αληθινά δέντρα, δημιουργώντας έναν εναέριο φυλλώδη θόλο. Το έδαφος έχει κλίση σε περίεργες γωνίες, δημιουργώντας μια αίσθηση αποπροσανατολισμού. Ο κήπος αυτός συμβολίζει την “ελευθερία” και τη λύτρωση, όσων εβραίων κατάφεραν να διαφύγουν από τους ναζί.
Ο δεύτερος διάδρομος οδηγεί σε έναν αδιέξοδο χώρο που ονομάζεται “Πύργος του Ολοκαυτώματος”. Στο χώρο αυτό που ανοίγει με μια βαριά μαύρη πόρτα έχουμε ένα και μοναδικό παράθυρο στην κορυφή. Θα μπορούσαμε να πούμε πως θυμίζει φυλακή. Οι τοίχοι είναι κατασκευασμένοι από άγριο μπετόν, και οι θόρυβοι μέσα από την ηχώ του χώρου συμβάλλουν στην παράξενη ατμόσφαιρα. Από την άλλη, ο τρόπος που διαχέεται το φως δημιουργεί σκιές μέσα στο σχεδόν στοιχειωμένο αυτό χώρο.
Ο τρίτος και τελευταίος διάδρομος οδηγεί σε μια εντυπωσιακή σκάλα τριών πατωμάτων, η όποια φωτίζεται από τα μικρά παράθυρα που μοιάζουν σαν χαρακιές στους τοίχους οδηγώντας τους επισκέπτες στην μόνιμη συλλογή του μουσείου.
Άλλη μια εντυπωσιακή αίθουσα βρίσκεται στον πρώτο όροφο του μουσείου και είναι ευδιάκριτη από πολλά ανοίγματα στο εσωτερικό του κτιρίου. Ο Ισραηλινός καλλιτέχνης Menashe Kadishman, δημιούργησε εκατοντάδες ατσάλινες μορφές (Fallen Leaves) , απεικονίζοντας πρόσωπα που κοσμούν το πάτωμα του διαδρόμου-αδιέξοδου. Τα πρόσωπα αυτά συμβολίζουν τις ψυχές των ανθρώπων που χάθηκαν την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου. Ο ήχος που δημιουργείται όταν κάποιος περπατά επάνω σε αυτά διαχέεται σε όλο τον όροφο, εντυπωσιάζοντας και ταυτόχρονα κινώντας την περιέργεια στους επισκέπτες.
official site: http://www.jmberlin.de/main/EN/homepage-EN.php