Σας έχουμε παρακολουθήσει σε παραγωγές με εντελώς διαφορετική αισθητική βάση. Από την πιο εναλλακτική- «Γαλάζιο φόρεμα» -μέχρι την πιο εμπορική -«Μυστικά της Εδέμ». Τι αποτελεί, τελικά, κριτήριο για την επιλογή της εκάστοτε δουλειάς;
Μου αρέσει τρομερά να αλλάζω, να μεταμορφώνομαι και εύχομαι να μου συμβαίνει αυτό και στο μέλλον. Στο “Γαλάζιο φόρεμα” έκανα μια τρανσέξουαλ και στα “Μυστικά” έναν ψυχοπαθή βιαστή. Δε σου δίνεται η ευκαιρία κάθε μέρα να ενσαρκώνεις τόσο διαφορετικούς ρόλους. Η παραγωγή και στις δυο δουλειές ήταν σοβαρή και με πολύ καλές προδιαγραφές, στον τομέα της η κάθε μία. Το βασικό κριτήριο, λοιπόν, για την κάθε δουλειά, είναι το τι καλούμαι να κάνω και με ποιους. Προσπαθώ πάντα να είμαι προσεκτικός με τις επιλογές μου.
Υποκριτικά έχετε επίσης πειραματιστεί αρκετά, επιλέγοντας συχνά ρόλους αντιφατικούς. Πώς καταφέρνετε να αφήνετε πίσω τον «Γιώργο» και να κουμπώνετε σε έναν χαρακτήρα που σε πολλές περιπτώσεις σας είναι ξένος;
Είναι αυτό που προανέφερα. Ιδανικά θα ήθελα να κάνω πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με τον χαρακτήρα μου, γι αυτό άλλωστε έχω επιλέξει αυτή τη δουλειά. Κάθε φορά κάνω κάτι διαφορετικό, με άλλους συντελεστές, ψάχνω και ψάχνομαι και μακάρι να μπορώ να συνεχίσω να το κάνω. Δε θα ήθελα να χαρακτηριστώ σε ένα είδος μόνο. Μακάρι να μου δίνεται η δυνατότητα να αλλάζω συνέχεια, αυτό αγαπώ πολύ στο θέατρο.
Συμμετέχετε κυρίως σε παραγωγές με πολιτικές και κοινωνικές αποχρώσεις. Πιστεύετε πως η Τέχνη σας μπορεί να αποτελέσει την αρωγή για την ουσιαστική αφύπνιση του κοινού, ιδίως όταν μιλάμε για την εποχή του κατευθυνόμενου λόγου;
Πιστεύω ότι πάντα πρέπει να έχεις να πεις κάτι μέσα από μια παράσταση. Θεωρώ ότι οι δουλειές μου έχουν περισσότερο κοινωνική χροιά, παρά πολιτική. Ζούμε σε άγριες εποχές και καμιά φορά πρέπει να θυμίζουμε πράγματα που έχουμε ξεχάσει λόγω της καθημερινότητας και των δυσκολιών. Τότε νιώθω λίγο χρήσιμος. Πως δεν κάνω μια δουλειά μόνο για να καλύψω τη ματαιοδοξία μου. Φέτος με την παράσταση “Από τι ζουν οι άνθρωποι” θεωρώ πως φέρνω εις πέρας μια αποστολή: Την ουσιαστική αφύπνιση του κοινού για αυτό που όλοι ξεχνάμε, την αλληλεγγύη.