Kείμενο: Νατάσσα Παπαχρήστου
Για κάποιο λόγο όλα τα ρομάντζα εκτυλίσσονται το καλοκαίρι, όλοι οι έρωτες ξεκινάνε το καλοκαίρι. Ε, και; Τι σημασία έχει αν ένα φιλί είναι καλοκαιρινό ή χειμερινό; Ένα φιλί μπορεί να είναι ζεστό ακόμη κι όταν είναι στην καρδιά του χειμώνα, στη μέση του πουθενά και όλα σου τα άκρα έχουν παγώσει και νοιώθεις ότι δεν μπορείς να κάνεις ούτε μια κίνηση. Ο Elvis Presley ήξερε να δημιουργεί καρδιoχτύπια χειμώνα-καλοκαίρι, ήξερε να κάνει τα κορίτσια να κλαίνε από ενθουσιασμό ή πανικό, ήξερε να κινείται (ή να λικνίζεται) ακόμη και όταν τραγουδούσε μια μπαλάντα, όπως το ‘Summer Kisses, Winter Tears’.
Θα ήταν 75 ετών αν ζούσε σήμερα. Πέθανε, όμως, στα 42 του. Τον βρήκε νεκρό η τότε αρραβωνιαστικιά του. Ο Elvis, ο καλός γιος, μπήκε το 1953 στο στούντιο της Sun Records για να ηχογραφήσει δύο τραγούδια, δώρο στη μητέρα του. Τρία χρόνια αργότερα είχε γίνει ήδη η φαντασίωση κάθε κοριτσιού και η μετενσάρκωση του πολυπόθητου ‘American Dream’. Όπως οι περισσότεροι θνητοί – αν και ‘Βασιλιάς’- δεν είχε το κουράγιο να αντισταθεί στις καταχρήσεις, η φήμη του τον είχε ξεπεράσει. Φαντάζομαι πως όταν ανακοινώθηκε η είδηση του θανάτου του οι θαυμάστριές του θα έκλαιγαν γοερά, οι αντιδράσεις τους θα έφταναν στα όρια της υστερίας αν και τίποτα δεν θύμιζε τότε το rockabilly νέο που είχαν λατρέψει. Οι πιστοί του οπαδοί δεν το πίστευαν και ακόμη δεν το πιστεύουν… ενώ οι κληρονόμοι του απολαμβάνουν τα οφέλη από τα 75 άλμπουμς που έβγαλε από το 1956 έως και το 1977 κι έχουν βρει θαλπωρή στην ξακουστή Graceland. Όλα τα φιλιά που είχε ανταλλάξει επί οθόνης δεν προκαλούσαν πια καρδιοχτύπια αλλά δάκρυα. Το ‘Summer Kisses, Winter Tears’ γράφτηκε το 1960 με σκοπό να συμπεριληφθεί στο soundtrack της ταινίας ‘Flaming Star’. Η σκηνή όπου ακουγόταν το τραγούδι γυρίστηκε αλλά κόπηκε, όχι εξαιτίας δακρύων αλλά γέλιων που χάλασαν την όλη ατμόσφαιρα. Το τραγούδι κατάφερε όμως να βγει στην ‘επιφάνεια’ . Τίποτα δεν αμαύρωσε τη φήμη του. Στην υστεροφημία του βοήθηκε και η ιδιαίτερη εκτέλεση από την Julee Cruise όταν ακούστηκε το 1992 στην ταινία του Wim Wenders ‘Μέχρι το τέλος του κόσμου’. Το τέλος του κόσμου δεν ήρθε για τον Elvis ακόμη και όταν παντρεύτηκε. Οι θαυμάστριες έβαλαν για ακόμη μία φορά τα κλάματα αλλά εξακολουθούσαν να τον θαυμάζουν από το ραδιόφωνο, από το πικάπ, στο σινεμά, στις συναυλίες του. Έφυγε νωρίς, τόσο γρήγορα όσο περνάει και ένα καλοκαίρι. Πρόλαβε όμως να γίνει μύθος ενώ ήταν ακόμη ζωντανός όπως και ένας καλοκαιρινός έρωτας που ξεκινάει να είναι παρελθόν πριν καν τελειώσει. Πρέπει όμως κάθε καλοκαιρινός έρωτας να τελειώνει; Μάλλον όχι. Πρέπει κάθε έρωτας να απομυθοποιείται; Μάλλον όχι όπως δεν απομυθοποιήθηκε και ο ίδιος ο Βασιλιάς. Τα όνειρα του χθες κάνουν παρέα στους απανταχού θαυμαστές του. Θυμόμαστε ό,τι αγαπάμε, κλαίμε για ό,τι αξίζει. Γι’αυτούς ο βασιλιάς ζει και η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία ακόμη και στην περίπτωση ενός έρωτα που ξέρουμε ότι θα τελειώσει…