Για τον φωτογράφο Ezekiel, σε αυτόν τον υπερ-τεχνολογικό κόσμο που ζούμε, η φωτογραφία είναι το μόνο μέσο που μας επιτρέπει να επαναφέρουμε το ανθρώπινο συναίσθημα. Η τελευταία συλλογή του “Empathy”, εξερευνά την σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων, την ειλικρινή απεικόνιση του εαυτού μας αλλά και το πως είναι, εν τέλει, το να μεγαλώνεις.
Βασιζόμενος στις δικές του εμπειρίες ως ένας queer έγχρωμος άνδρας στο Λονδίνο, ο Ezekiel χρησιμοποιεί τον όρο «ενσυναίσθηση» σαν ένα όπλο ενάντια στην σύγχρονη πολιτική και κοινωνική αβεβαιότητα. «Η ενσυναίσθηση μπορεί να «συντρίψει» πολύ κόσμο στις μέρες μας, ειδικά τις νέες γενιές που ζουν μέσα στο internet. Το διαδίκτυο μας έχει δώσει πρόσβαση σε αμέτρητες νέες πηγές, που οι προηγούμενες γενιές δεν είχαν. Προφανώς και αυτό είναι καταπληκτικό, ειδικά όταν μιλάμε για παιδεία, αλλά νομίζω πως κάπως έχει γίνει ένα overload σε όλο αυτό. Οι άνθρωποι πλέον απευαισθητοποιούνται πολύ εύκολα και όλοι, λίγο πολύ, αρχίζουμε να πιστεύουμε στην «δικαιοσύνη του internet». Νομίζω πως έχουμε πολύ δουλειά ακόμα για να μάθουμε να διαχειριζόμαστε σωστά όλες αυτές τις πληροφορίες» έχει πει ο ίδιος.
Κάθε φωτογραφία του Ezekiel εγείρει νοσταλγικά συναισθήματα για τις εποχές που όλα ήταν πιο απλά. Αιχμαλωτίζει μικρές στιγμές γύρω του που μοιάζουν ασήμαντες, όπως τα μπαλόνια σε μια παραλία μέχρι ένα τρυφερό φιλί. Η συλλογή παρουσιάζει την αλλαγή της νεολαίας του Λονδίνου μέσα στα χρόνια. Μικρές στιγμές «απελευθέρωσης» που καλύπτουν θέματα όπως σεξ, ακτιβισμός και δικαιώματα των queer.
«Η ελευθερία που παρουσιάζεται στην δουλειά μου προκύπτει μέσα από την αποδοχή. Το να αποδέχεσαι πως η ζωή δεν είναι εύκολη. Θα κλάψω για αυτό ή μπορώ να το μετατρέψω σε κάτι θετικό; Έχω κουραστεί να νιώθω θλιμμένος και να δημιουργώ τέχνη που προέρχεται από την θλίψη μου. Έτσι, προσπαθώ να «αιχμαλωτίζω» πράγματα και καταστάσεις μέσα από μια ελπιδοφόρα και χαρούμενη προοπτική. Σίγουρα υποβόσκει μια θλίψη στα έργα μου, αλλά αυτό προσδίδει ρεαλισμό. Πάντα θα υπάρχουν δύσκολες στιγμές, σημασία έχει να τις ξεπερνάμε και να προχωράμε», τονίζει ο Ezekiel.
Δουλεύοντας την συλλογή αυτή, ο Ezekiel κατάλαβε πως δεν ήταν απλώς μια εξερεύνηση του κόσμου μας, αλλά ένας αμυντικός μηχανισμός που τον βοήθησε να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. «Η φωτογραφία είναι μια συνεχής υπενθύμιση πως είμαι ζωντανός. Είμαι ένα queer άτομο που είναι ζωντανό, συνεχίζει να αναπνέει και να ζει μέσα σε αυτόν τον περίπλοκο κόσμο. Μπορώ μέσα από τις φωτογραφίες μου να αλλάξω την αντίληψη κάποιου για ένα συγκεκριμένο θέμα. Η φωτογραφία είναι κάτι σαν ημερολόγιο- μπορούμε να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας, να δείχνουμε πόσο αυτές μας έχουν επηρεάσει ενώ παράλληλα μεγαλώνουμε μακριά από αυτές τις καταστάσεις». Όπως δείχνει και η συλλογή “Empathy”, η τέχνη εξακολουθεί να είναι ένα μέσο για προσωπική και κοινωνική αλλαγή.
Από την Όλγα Κουτρουμάνου