«Θέλω να εκφράσω έναν κόσμο συναισθημάτων δημιουργώντας ένα ολόκληρο περιβάλλον για το θεατή. Μια ατμόσφαιρα η οποία έχει ξεφύγει από την αναπαράσταση ενός συγκεκριμένου θέματος. Με χαροποιεί ιδιαίτερα όταν κάποιος βγάζει τα δικά του συμπεράσματα και χτίζει έναν δικό του κόσμο μέσα από τα έργα μου. Συνήθως, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που μπορεί να είχα σκεφτεί εγώ και αυτό αποτελεί τεράστια πηγή έμπνευσης αλλά και μέσο για την έναρξη ενός διαλόγου» απαντάει ο street art Onebran (κατά κόσμον Γεώργιος Ζαφειρόπουλος) στην ερώτησή μας στο τι πιστεύει ότι λαμβάνει κάποιος βλέποντας ένα έργο του. Προσπαθεί να το αποκωδικοποιήσει; Ή ο κάθε ένας το «διαβάζει» διαφορετικά;
Γεννημένος το 1989 στην Πάτρα, ο Onebran, όπως πολλοί άλλοι που αρχίζουν να ανακαλύπτουν την «τέχνη του δρόμου», άρχισε να ασχολείται με το graffiti από μικρή ηλικία. Τα street art έργα – παρεμβάσεις του σε δημόσιο χώρο, σε εγκαταλελειμμένα κτήρια και τοίχους, συχνά μακριά από τα «αδιάκριτα βλέμματα», με τις γεωμετρικές και αφαιρετικές συνθέσεις τους, κρύβουν στοιχεία από τη Γραφιστική και την Αρχιτεκτονική. «Αφαιρετικό, abstract, post-graffiti, μη παραστατικό, μπορείς να το πεις όπως θέλεις. Η αρχιτεκτονική και η γραφιστική παίζουν σημαντικό ρόλο στην δουλειά μου. Η συνύπαρξη αυτών βέβαια στο αστικό τοπίο δίνει
τα πιο ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Τη δουλειά μου θα τη χαρακτήριζα ως μία συναισθηματική διέξοδο με βασικό άξονα τον πειραματισμό και πολλές ανατροπές» μας λέει για το στυλ της δουλειάς του και τη σχέση της με την γραφιστική και την αρχιτεκτονική, σημειώνοντας κάποια από τα αγαπημένα του καλλιτεχνικά κινήματα «Δεν ακολουθώ κάτι συγκεκριμένο. Έχω μελετήσει και έχω επηρεαστεί από κινήματα όπως ο Κονστρουκτιβισμός, ο Σουπρεματισμός, ο Νεοπλαστικισμός (De Stijl), το Bauhaus και άλλα».
Σε άλλα νέα: Athens Art Scene – The New Visionaries: Γεωργία Λιάπη, Πάνος Γιαννικόπουλος
Πώς γεννιέται ένα έργο; Τι χώρους ψάχνεις; «Η ιδέα του έργου, με την ευρύτερη έννοια, υπάρχει πάντα στο μυαλό μου. Σε δεύτερη φάση αποτυπώνεται στο χαρτί ή σε κάποιο άλλο μέσο. Στη συνέχεια ξεκινάει η αναζήτηση για τους κατάλληλους χώρους, μια αναζήτησή η οποία δεν σταματάει ποτέ. Τα μέρη που μου διεγείρουν το ενδιαφέρον για να δημιουργήσω, είναι οι εγκαταλελειμμένοι-απομονωμένοι χώροι. Προσπαθώ πάντα να ανακαλύπτω κάτι καθώς δημιουργώ και να κινούμαι σε άγνωστα μονοπάτια. Τις περισσότερες φορές τα έργα προκύπτουν επιτόπου στον χώρο. Έπειτα, μέσω της φωτογραφίας μπορεί να εκπαιδευτεί και ο δέκτης να παρατηρεί όχι μόνο το έργο, αλλά και τις πληροφορίες για το έργο που υπάρχουν στον χώρο».
Μην γελιόμαστε, τα social media υπαγορεύουν σχεδόν κάθε πτυχή της κοινωνικής μας ζωής, το θέλουμε ή όχι. Στη θετική τους πλευρά και στον κόσμο της street art, έργα από κάθε γωνιά του πλανήτη μπορούν να διαδοθούν παντού, να τα δουν άνθρωποι από όλο τον κόσμο, το μήνυμα -πολιτικό, προβοκατόρικο,
αιχμηρό- να «ταξιδέψει» και να ανοίξει ένας γόνιμος διάλογος. Ποια είναι η γνώμη του Onebran για τα social media και τη χρήση τους; «Τα social media αποτελούν βασικό μέσο για να δείξω την δουλειά μου. Με χαροποιεί που μπορώ να παρακολουθώ την δουλειά φίλων μου και όχι μόνο, από άλλες χώρες και να κρατάω επαφή μαζί τους αλλά από την άλλη τα θεωρώ ιδιαίτερα επικίνδυνα και θέλουν μεγάλη προσοχή στο τρόπο που τα χρησιμοποιεί ο καθένας».
Τι είναι αυτό που κάποιος εισπράττει εσωτερικά όταν βάφει κομμάτια στο δρόμο, μαζί με την επαφή με άλλους writers – καλλιτέχνες εκεί έξω; «Η αλληλεπίδραση με τον κόσμο αποτελεί πηγή ενέργειας. Μέσω της επικοινωνίας με άλλους writers, και γενικότερα με άλλους ανθρώπους, μπορείς να μάθεις πολύ σημαντικά πράγματα για τον εαυτό σου, να εξελιχθείς, να ανοίξεις τους ορίζοντες σου και πολλές φορές σε βοηθάει να βγεις από τον μικρόκοσμο σου» τονίζει ο Onebran και κλείνει με ένα μήνυμα γύρω από τα όνειρα και τι φέρνει το μέλλον. «Είναι πολλά αυτά που θα ήθελα να κάνω και συνεχώς προκύπτουν και άλλα. Καλό είναι να μην σταματάμε να ονειρευόμαστε και να κυνηγάμε τα όνειρα μας».
Μπορείς κι εσύ να “ξεφυλλίσεις” το τεύχος 132 του περιοδικού ΟΖΟΝ ηλεκτρονικά πατώντας εδώ.
Ακολούθησε τον Onebran στο Instagram.
Photography: Yria Tamari
Photography Assistant: Yiouli Itskou
Words: Manos Nomikos