Οι φωτογραφίες του Aydın Büyüktaş προκαλούν ίλιγγο, παρουσιάζοντας οικεία τοπία με έναν εντελώς ανοίκειο τρόπο.
Πώς να νιώθεις άραγε μέσα σε μια φωτογραφία του Aydın Büyüktaş; Ποια να είναι η αίσθηση όταν βρίσκεσαι στην κορυφή αυτού του σουρεαλιστικού λόφου που φιλοξενεί έναν δρόμο αληθινό roller coaster; Τολμάς να φανταστείς αυτό το άλμα που θα κάνει το στομάχι σου, αφήνοντας το αμάξι σου να κυλήσει σε αυτήν την κατηφόρα-βουτιά;
Ο φωτογράφος Aydın Büyüktaş δημιούργησε αυτές τις φωτογραφίες χρησιμοποιώντας drones, 3D rendering και Photoshop και συνέθεσε έτσι τον κόσμο του Flatlands II. Ένα παρόμοιο εγχείρημα είχε πραγματοποιήσει πριν από μερικά χρόνια, στην Κωνσταντινούπολη, απ’ όπου κατάγεται, και το αποτέλεσμα ήταν εικόνες που θύμιζαν το κόσμο του M.C. Escher. Αυτήν τη φορά, το θέμα του δεν ήταν μια μεγαλούπολη, αλλά οι αμερικανικές νοτιοδυτικές πολιτείες. Όπως είπε και ο ίδιος στο Wired, «η περιοχή είναι παράδεισος για έναν φωτογράφο».
Ο Büyüktaş έβρισκε πάντα τους ατέλειωτους αυτοκινητόδρομους, τις αχανείς εκτάσεις και τα βιομηχανικά απομεινάρια της Αμερικής γοητευτικά. Για να προετοιμαστεί για το project του, πριν καν ταξιδέψει στην Αμερική, αφιέρωσε δύο μήνες στη μελέτη της περιοχής μέσα από τα Google Maps, ώστε να σχεδιάσει με ακρίβεια τις λήψεις του. Έπειτα, πέταξε στο Χιούστον.
Νοίκιασε ένα τζιπ και οδήγησε 19.000 χιλιόμετρα διασχίζοντας πέντε πολιτείες. Δεν τον ενδιέφεραν οι μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι, παρά προτιμούσε τους έρημους δρόμους των δύο λωρίδων, που οδηγούσαν στις μεγάλες πόλεις του δυτικού Τέξας, του Νιου Μέξικο, της Αριζόνα, της Νεβάδα και της νότιας Καλιφόρνια. Σπάνια συναντούσε άλλους ανθρώπους, πέρα από τους εκείνους που έβλεπε στα μοτέλ ή τα diners στα οποία κτέληγε στο τέλος της ημέρας. Το μόνο που υπήρχε σε αφθονία ήταν νεκρά αρμαντίλο και κουνάβια, χτυπημένα από διερχόμενα αυτοκίνητα.
Η φωτογραφική του τεχνική ήταν από πριν καθορισμένη με ακρίβεια, καθώς αυτό ήταν το δεύτερο ανάλογο ταξίδι του. Πριν ξεκινήσει, ο Büyüktaş είχε αναπαραγάγει σε 3D κάθε περιοχή, χρησιμοποιώντας το αντίστοιχο λογισμικό. Αυτό τον βοήθησε να καθορίσει τον τρόπο που έπρεπε να γίνουν οι λήψεις του, ώστε να δημιουργήσει έπειτα αυτήν την ιλιγγιώδη καμπύλη των φωτογραφιών. Όταν έφτανε στην τοποθεσία που ήθελε, χρησιμοποιούσε δύο drones για να τραβήξει τις φωτογραφίες, τις οποίες έπειτα συνέθετε στο Photoshop. Αν και δεν αποκαλύπτει πόσες φωτογραφίες χρησιμοποιήθηκαν για να συνθέσουν την κάθε νέα εικόνα, διευκρινίζει ότι απαιτούνται πολλές ώρες δουλειάς.
Με πληροφορίες από το Wired