Ανά τους αιώνες, υπήρχαν πολλοί καλλιτέχνες οι οποίοι κέντρισαν το ενδιαφέρον του κοινού αλλά και του ίδιου του καλλιτεχνικού κόσμου, είτε κατά την διάρκεια της δημιουργίας των έργων τους, είτε μετά τον θάνατο τους.
Η Suzanne Valadon είναι μια ζωγράφος η οποία σταδιακά άρχισε να χάνει την φήμη της μετά τον θάνατο της. Γεννήθηκε στην Μονμάρτη ενώ από μικρή ηλικία τάχθηκε υπέρ των τεχνών. Ξεκίνησε ως μοντέλο για διάφορους ζωγράφους, ενώ εκείνο που την χαρακτήριζε ήταν ο τρόπος με τον οποίο μεταμορφωνόταν για κάθε πίνακα και γινόταν ένα με τον χαρακτήρα τον οποίο είχε δεχτεί να «ενσαρκώσει» κάθε φορά. Συνεργάστηκε, κυρίως, με ιμπρεσιονιστές ζωγράφους ενώ όσο δούλευε για αυτούς, έμαθε πολλά γύρω από την συγκεκριμένη τέχνη.
Στους πίνακές της παρουσιάζονταν γυμνές γυναίκες με καμπύλες ενώ δεν επεδίωκε την παρουσίαση του τέλειου και αδύνατου σώματος το οποίο κυριαρχεί στην σημερινή κοινωνία. Μέσα από την τέχνη της είχε ως στόχο να απεικονίσει πιο ρεαλιστικά πρότυπα και ιδέες ενώ δεν φοβόταν να παρουσιάσει το γυμνό σώμα κάτι που την κάνει «επαναστάτρια» και πρωτοπόρο, για εκείνη την εποχή.
Το 1889 γνώρισε τον Degas, ο οποίος και έγινε μέντοράς της και την βοήθησε να αποκτήσει την αναγνώριση που της άξιζε, καθώς το 1894 εξέθεσε τα έργα της στο Salon de la Société Nationale des Beaux-Arts. Αν και για κάποια χρόνια δεν έκανε μεγάλα βήματα στον καλλιτεχνικό χώρο, μετά το 1909 άρχισε να κερδίζει και πάλι φήμη, καθώς το 1911 έκανε την πρώτη της προσωπική έκθεση. Το 1920 έγινε αναφορά στο έργο της στη γαλλική εφημερίδα «Le Gaulois» ενώ το 1921 έγινε αντιληπτή από μεγάλους κριτικούς τέχνης του Παρισιού οι οποίοι χαρακτήρισαν τους πίνακες της «δυναμικούς».
Ωστόσο, αν και τα έργα της αναγνωρίστηκαν από την καλλιτεχνική κοινότητα της εποχής, η ίδια άρχισε να χάνει την φήμη της μετά τον θάνατό της. Ορισμένοι λόγοι για τους οποίους το έργο της δεν είναι όσο δημοφιλές όσο θα έπρεπε, είναι πως δεν άνηκε ξεκάθαρα σε συγκεκριμένο καλλιτεχνικό κίνημα. Η ίδια χαρακτήριζε τα έργα της κυρίως ως μετά-ιμπρεσιονιστικά αλλά δεν είχαν κάποιο συγκεκριμένο χαρακτήρα. Τέλος, μια άλλη πιθανή αιτία είναι πως επισκιάστηκε από τους άντρες ζωγράφους της εποχής.
https://www.instagram.com/p/CKmOUNjDu6G/
Από την Ειρήνη Παντελίδου
Κεντρική εικόνα: The Blue Room (La chambre bleue). Λάδι σε καμβά. Centre Georges Pompidou, Paris. Musée national d’art moderne.