Πάθη, απίθανες συμπτώσεις, ατέλειωτες εξομολογήσεις και ποταμοί δακρύων. Άραγε ο Αλμοδόβαρ τα παίρνει όλα αυτά στα σοβαρά ή, αντίθετα, πρόκειται για μια φάρσα; Τα –υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας– «Ψηλά Τακούνια» μπορεί να εκληφθούν ως αυθεντικό μελόδραμα αλλά και ως ανατροπή των μελοδραματικών κλισέ, με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά λεπτή η ισορροπία ανάμεσα στη σοβαροφάνεια του μελό και τη σατιρική ανατροπή του. Οι Βικτόρια Αμπρίλ και Μαρίζα Παρέδες δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Στην υπόθεση, η Μπέκι, μία φίρμα Ισπανίδα, εγκαταλείπει την κόρη της σε ηλικία 13 ετών για χάρη της καριέρας της, με αποτέλεσμα η μικρή Ρεμπέκα να μεγαλώσει με τον πατέρα της. Μετά από 15 χρόνια, την ξανασυναντά και με αφορμή έναν άνδρα, συγκρούεται μαζί της.
Αυτό που σου γεννά αυτή η ταινία είναι η διάθεση να ερωτευτείς ξανά ό,τι έχει σχέση με τη CHANEL: από την 1.55, τα κλασικά ταγερ, τα τέλεια κοσμήματα. Στην πρώτη κιόλασ στιγμή, η Ρεμπέκα περιμένει στο αεροδρόμιο να συναντήσει την μητέρα της, και όταν ανοίγει την τσάντα της για να βγάλει ένα χαρτομάντηλο, η κάμερα στέκεται για μερικά δευτερόλεπτα στο χρυσό εσωτερικό λογότυπο CHANEL. Το κόκκινο, το αγαπημένο χρώμα του Almodovar, συναντάνται στα περισσότερα κοστούμια της πρωταγωνίστριας, καθώς επίσης και το χαρακτηριστικό ροζ παλ του οίκου. Πληροφοριακά, η μητέρα σε όλη την ταινία φορά ρούχα του Armani.
