Ο Σταύρος Σβήγκος αν και δεν είχε ποτέ την επιθυμία να γίνει ηθοποιός, αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και έκτοτε πρωταγωνιστεί σε αρκετές παραγωγές στην τηλεόραση και το θέατρο. Μας μίλησε για την βίαιη αναγνωρισιμότητα που βίωσε, για τις αγαπημένες του συνήθειες και την σχέση του με την τέχνη.
*Από τον Λάζαρο Τζοβάρα, Φωτογραφίες από τον Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο.
#1. Δεν ήταν ποτέ κάτι που είχες στο μυαλό σου και, όμως, τα τελευταία επτά χρόνια δουλεύεις σαν ηθοποιός. Τι αποτέλεσε για σένα την κινητήριο δύναμη για να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Όλα ξεκίνησαν το 2001, όταν είδα μία παράσταση στο θέατρο Περίακτοι, στο Μαρκόπουλο. Μου άρεσε πραγματικά πολύ που έβλεπα τους ηθοποιούς να ζουν κατά τη διάρκεια του έργου σε μία άλλη πραγματικότητα. Έτσι γεννήθηκε και σε μένα η επιθυμία να αρχίσω αυτό το ταξίδι.
#2. Αυτό το διάστημα δουλεύεις σε μία από τις πιο επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές. Πώς ερμηνεύεις εσύ την επιτυχία;
Η επιτυχία είναι ένα μάθημα και αυτή σαν την αποτυχία. Βλέπεις και κατανοείς, μαζεύεις τα καλά στοιχεία και προχωράς. Επιτυχία στο χώρο μας είναι κάτι το οποίο επικοινωνεί σε πολύ κόσμο. Όσο πιο καθαρό και άμεσο είναι, χωρίς ανούσια περιτυλίγματα, τόσο πιο μεγάλη επιτυχία θα έχει.
#3. Νιώθεις άνετα με την αναγνωρισιμότητα; Πώς τη διαχειρίζεσαι; Σου την “πέφτουν” στο δρόμο;
Η αλήθεια είναι πως με σταματούν συχνά στον δρόμο. Κάποιες φορές είναι ωραίο, κάποιες με φέρνουν σε δύσκολη θέση. Παλιότερα δε μπορούσα να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση. Με τρόμαζε πάρα πολύ. Τώρα συνήθισα, έμαθα να προστατεύομαι και έτσι το διαχειρίζομαι.
#4. Τι μουσική ακούς;
Μπορώ να ακούσω σχεδόν τα πάντα. Αλλά τα ακούσματα μου είναι κυρίως ρεμπέτικα, jazz, blues και ροκ.
#5. Πού συχνάζεις τα βράδια;
Στο κέντρο της Αθήνας κυρίως. Στου Ψυρρή και το Σύνταγμα, στην Πλατεία Αγ.Ειρήνης, τα Εξάρχεια και το Παγκράτι. Ελίσσομαι αρκετά βέβαια, δεν έχω πρόβλημα με κάποιο μέρος, μπορώ να πάω παντού.
#6. Ποια είναι η αγαπημένη σου πόλη ή το αγαπημένο σου ταξίδι;
Σαν προορισμό έχω την Σαμοθράκη. Αλλά πάντα αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι το ταξίδι. Η διαδρομή πρώτα και μετά το μέρος. Αγαπημένη διαδρομή είναι Αθήνα-Ταξιάρχες Χαλκιδικής.
#7. Σε παλιότερή σου συνέντευξη είχες δηλώσει πως συχνά οι ηθοποιοί γίνεστε “προϊόντα” για να μην ασχολείται ο κόσμος με τα αληθινά του προβλήματα. Σήμερα, ποιος θεωρείς πως είναι ο ρόλος σας μέσα στη βιομηχανία του θεάματος;
Νομίζω πως ακόμη συμβαίνει αυτό. Αλλά εμείς οι ίδιοι πάλι επαναφέρουμε την ισορροπία μέσα από το θέατρο και γενικότερα την στάση και τον τρόπο ζωής μας. Τώρα, βέβαια, εμπορικά προϊόντα έχουν γίνει οι πολιτικοί και μετά εμείς. Και αν το σκεφτεί κανείς, έχει μία βάση: και οι δύο παίζουμε το έργο μας.
#8. Ζούμε σε μία έντονα ρατσιστική εποχή. Θεωρείς πως η τέχνη μπορεί να καταπολεμήσει τις κοινωνικές ανισότητες; Και αν ναι, με ποιόν τρόπο;
Σαφώς. Όπως είπα και πριν επικοινωνούμε τις ανησυχίες μας όπως όλοι οι καλλιτέχνες. Από την άλλη, όσο και αν παλέψει ο καλλιτεχνικός χώρος για την καταπολέμηση του ρατσισμού δεν νομίζω να αλλάξει ουσιαστικά, εάν δεν τον πολεμήσουμε από την ρίζα του. Από εκεί που φυτρώνει και από αυτούς που τον σπέρνουν. Από αυτούς που βολεύονται από αυτή την κατάσταση.
#9. Το τεύχος αυτό έχει τον τίτλο “Dream A Little Dream of Me”. Κάνεις όνειρα για το μέλλον;
Μία καλύτερη ποιότητα ζωής για όλους. Αλλά αν δεν σταματήσει η εκμετάλλευση , ο ρατσισμός και όλα όσα κάνουν τους ανθρώπους να υποφέρουν, θα συνεχίσει αυτή η κατάσταση, η οποία βοηθά κάποιους να γίνονται πιο δυνατοί. Ας ονειρευτούμε λοιπόν. Καληνύχτα Κεμάλ.