ΛΟΝΔΙΝΟ, 12 Ιουνίου 2017. Με τον Craig Green, κοιτάζουμε στη ψυχή ενός άντρα. Η συμβολική του γλώσσα, που ενσαρκώνεται μέσα από τα ρούχα του, ανοίγει προσεκτικά μια πνευματική πύλη, μια τελετουργική έξοδο. Ή καλύτερα μια διέξοδο από καθετί πεζό, που επιτρέπει στον σύγχρονο άντρα να αγγίξει τα συναισθήματα και τις υπαρξιακές του επιθυμίες: ταυτότητα, αυτοσκοπός. Αλήθεια, τι κάνει έναν άντρα σήμερα άντρα;
“Ξεκίνησα πράγματι με σκοπό την ουτοπία και τη διαφυγή, προσπαθώντας να ορίσω πως θα μπορούσε ο παράδεισος να μοιάζει. Αλλά κάθε φορά που τον πλησιάζω, γίνεται πιο σκοτεινός”, είπε ο Green. Και ο παράδεισoς γι’αυτόν έχει δύο σκοπούς: την ανύψωση της ψυχής και την άμυνα.
Η ανύψωση της ψυχής για τον Green σχετίζεται με την άμεση επαφή με τη φύση: πανέμορφα, πολύχρωμα, γραφιστικά prints με φοίνικες και παπαγάλους, γήινα χρώματα που ξυπνούν μνήμες μιας άγριας φύσης – νερό, χώμα, ήλιος- απευθύνουν μαζί έναν πνευματικό χαιρετισμό στο θαύμα της φύσης. Και η άμυνα; Αυτή σχετίζεται με τη δημιουργία μιας ιδιότυπης πανοπλίας, που δεν έχει σκοπό την επίθεση, αλλά την προστασία. Και οι πανοπλίες του αποτελούν τη συνέχεια αυτής της αφηρημένης αφήγησης που ξεκίνησε στην αποφοίτησή του από το Central Saint Martins MA.
Το πάντρεμα αυτών των δύο εννοιών του Green (φύσης-πνεύματος) μας γυρνά σε μια από τις βασικές θέσεις του Αριστοτέλη. Ο Αριστοτέλης υπήρξε ενθουσιώδης µελετητής όλων όσοι ζουν στη φύση. Υποστήριξε ότι σε όλα τα έµβια όντα περιέχονται αρχές της ψυχής που είναι φορείς της ειδικής µορφής. Επίσης, όµως, υποστήριξε ότι η δραστηριότητα της κάθε ψυχής συνδέεται µε το “πνεῦµα”. Ο Αριστοτέλης, χρειαζόταν το πνεῦµα, για να εξηγήσει την αισθητηριακή αντίληψη. Το πνεῦµα βρίσκεται σε πόρους, οι οποίοι οδηγούν από τα µάτια και τα αυτιά στην καρδιά, όπου βρίσκεται η ψυχή ως κέντρο της αισθητηριακής αντίληψης.
Οι συλλογές του Craig Green έχουν επανειλημμένα στοιχεία από παγανιστικές στολές, ιερατικά άμφια, πολεμιστές, εργάτες με φουτουριστικές φορεσιές. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που δε σταματά να εξερευνά, που δε σταματά να θέτει ερωτήματα ψάχνοντας απαντήσεις. Πώς, όμως, τόσα χρόνια έχει καταφέρει να ισορροπήσει αυτή την καλλιτεχνική του έξαρση με την απαραίτητη εμπορικότητα που χρειάζεται όταν, μάλιστα, ο ίδιος δεν έχει ισχυρό οικονομικό υπόβαθρο; (Αρκεί να θυμηθούμε πως όταν είχε κερδίσει το BFC είχε πει χαρακτηριστικά: “επιτέλους, θα αρχίσουμε να δουλεύουμε σε πάγκους και όχι πια πάνω σε κούτες”.)
Υπάρχει ένας έξυπνος χειρισμός του Green ως προς αυτό το σημαντικό ζήτημα. Έχοντας διατηρήσει στο ακέραιο το λεξιλόγιο του brand του (σε αυτό το show είδαμε στοιχεία από το πρώτο του show με τις κατασκευές που καλύπτουν το σώμα έως στοιχεία από την τελευταία του Fall με έντονα prints), δημιουργεί κομμάτια που αν τα απομακρύνεις από το catwalk είναι αρκετά φορέσιμα: denim παντελόνια, συνδυασμένα με απλά denim tops, παντελόνια με γραμμές πιο καθαρές, εμπορικά χρώματα, όπως το λευκό και το μπλε.
Και ο Green πιστεύει πως δε μπορεί να φτάσει την ουτοπία, αλλά οδηγείται σε μια ιδιόμορφη δυστοπία. Πιστεύει πως δεν μπορεί να ανακαλύψει τον παράδεισο. Πως αυτός, όσο τον πλησιάζει, γίνεται πιο σκοτεινός. Ποιος ξέρει; Μπορεί, όντως, ο παράδεισος να μην έχει τόσο φως, όσο πιστεύαμε.
Από τον Λάζαρο Τζοβάρα
Βαθμολογήστε την συλλογή και κερδίστε ένα σετ με 2 νέα προϊόντα της σειράς Coastal Cypress & Sea Fennel από τον οίκο Μolton Brown.
Για να μάθετε πως μπορείτε να βαθμολογήσετε την συλλογή πατήστε εδώ
