Αυτές τις μέρες ξεκινά η Εβδομάδα Μόδας Υψηλής Ραπτικής, που εξαιτίας της πανδημίας πραγματοποιείται για πρώτη φορά ψηφιακά. Αυτό σημαίνει ότι η ατμόσφαιρα του show και της πασαρέλας βγαίνει αναγκαστικά εκτός προγράμματος και ότι οι σχεδιαστές θα πρέπει να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.
Ο Dior, πάντως, βρήκε έναν εντυπωσιακό τρόπο να μεταφέρει λίγη από τη μαγεία της υψηλής ραπτικής στους λάτρεις της μόδας, προσκαλώντας το κοινό σε έναν κινηματογραφικό παραμυθένιο κόσμο.
Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Ιταλού σκηνοθέτη Matteo Garrone δημιουργήθηκε λοιπόν η ταινία «Le Mythe Dior», που διαδραματίζεται μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο με μυθικά πλάσματα προερχόμενα από την ελληνική μυθολογία. Πυρήνας του φιλμ, το ταξίδι ενός μπαούλου-κουκλόσπιτου γεμάτου με τις 37 δημιουργίες υψηλής ραπτικής του Dior για αυτήν τη σεζόν, σε μορφή όμως μινιατούρας. Όταν οι ηρωίδες το ανακαλύπτουν, επιλέγουν το αγαπημένο τους κομμάτι και έπειτα εμφανίζονται φορώντας το στην πραγματική του μορφή.
«Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε τη συλλογή κατά τη διάρκεια του lockdown. Γνωρίζαμε, λοιπόν, ότι δε θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε ένα αληθινό show, επομένως ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι οι αναφορές μου θα έπρεπε να είναι συνδεδεμένες με έναν ονειρικό ή φανταστικό κόσμο», λέει η καλλιτεχνική διεθυθύντρια του οίκου, Maria Grazia Chiuri, σε συνέντευξή της στο Harper’s Bazaar.
Το concept μιας συλλογής με μινιατούρες είναι εμπνευσμένο από το Théâtre de la Mode, μια περιοδεύουσα έκθεση με ρούχα-μινιατούρες που πραγματοποιούσε το Συμβούλιο Παρισινής Μόδας (Chambre Syndicale de la Couture Parisienne) αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, για να τονώσει μια βιομηχανία κατεστραμμένη από τη γερμανική κατοχή. Η έκθεση αυτή περιλάμβανε 237 κούκλες και ταξίδεψε στις ευρωπαϊκές πόλεις το 1945, ενώ την επόμενη χρονιά επαναλήφθηκε και στις ΗΠΑ.
Τώρα, οι τεχνίτες του Dior έφτιαξαν δύο σετ με μινιατούρες των 37 σχεδίων της συλλογής, που επναναδημιουργήθηκαν επακριβώς στο 40% του αρχικού τους μεγέθους. «Όλα τα φορέματα είναι στην πραγματικότητα φορέματα υψηλής ραπτικής. Τα φτιάξαμε σε αληθινές αναλογίες, με αληθινά υφάσματα, με αληθινή αριστοτεχνία», λέει η Chiuri.
Η ίδια η συλλογή είναι εμπνευμένη από τις γυναίκες καλλιτέχνιδες του Σουρεαλισμού, όπως τη Lee Miller, την Dora Maar και τη Jacqueline Lamba, οι οποίες, όπως λέει η σχεδιάστρια, «υπερέβησαν τον ρόλο της μούσας, στον οποίο τις είχε αρχικά υποβιβάσει η ομορφιά τους, ώστε να υπερασπιστούν μια διαφορετική θηλυκότητα, στις ζωές τους και στα σουρεαλιστικά τους έργα». Με αυτό το πνεύμα είναι διαποτισμένα και τα κομμάτια της συλλογής, τέτοιο που τα κρατά «συντονισμένα με τη φύση και τη μεταμόρφωση».
Στην παρουσίαση της ταινίας πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν επίσης οι τεχνίτες του ατελιέ, που τους βλέπουμε να συνθέτουν τη συλλογή-μινιατούρα λίγο πριν μπει μέσα στο μπαούλο για να ξεκινήσει το ταξίδι της.
Ωστόσο, δεν ήταν μόνο η μαγεία του concept και της ταινίας που σχολιάστηκε στα social media. Αρνητική εντύπωση έκανε η έλλειψη πολυπολιτισμικότητας όχι μόνο στους πρωταγωνιστές του φιλμ, αλλά και στην ομάδα του ατελιέ, όπου όλοι ήταν λευκοί. Δεδομένου ότι μόλις τον περασμένο μήνα ο οίκος είχε εκφράσει την υποστήριξή του στον αγώνα εναντίον του ρατσισμού, η επιλογή σε μια τέτοια παραγωγή ενός αποκλειστικά λευκού καστ δείχνει ασυνεπής.
Δες την ταινία: