Γυναίκες σχεδιάστριες που η καθεμία έκανε κάτι επαναστατικό στην εποχή της και άλλαξε την ανδροκρατούμενη βιομηχανία της μόδας.
Αν και η μόδα είναι γένους θηλυκού, οι άντρες σχεδιαστές ήταν πάντα αυτοί που κέρδιζαν τις εντυπώσεις. Οι κοινωνικές συνθήκες του παρελθόντος δεν επέτρεπαν σε γυναίκες να μπορέσουν να δημιουργήσουν τον δικό τους οίκο μόδας. Η θέση της γυναίκας ήταν στο σπίτι με την οικογένεια. Όμως, κάποιες γυναίκες πήγαν κόντρα σε αυτή την αντίληψη και ακολούθησαν το όνειρό τους θέλοντας να προσφέρουν και στις υπόλοιπες γυναίκες αυτό που πραγματικά χρειάζονταν από τα ρούχα τους. Η άνεση και η χρηστικότητα γίνονται ο πρωταρχικός στόχος στον σχεδιασμό των ρούχων, χωρίς να απουσιάζει ο αισθησιασμός και η θηλυκότητα.
Coco Chanel (1883 – 1971)
Ποιος δε γνωρίζει την γυναίκα που επηρέασε πιο πολύ τον κόσμο της μόδας με το μοναδικό και ανατρεπτικό, για την εποχή της, στυλ. Αν και άρχισε την καριέρα της ως σχεδιάστρια καπέλων, την δεκαετία του 1920, στο Παρίσι, συνέχισε να σχεδιάζει sportswear σύνολα από ζέρσεϊ τη δεκαετία του 1930. Ο πόλεμος που ξεσπά στη συνέχεια, την αναγκάζει να κλείσει τον οίκο της και να πουλάει μόνο αρώματα. Το 1954, επανέρχεται στο χώρο της μόδας με ρούχα κατασκευασμένα από το αγαπημένο της ύφασμα, το ζέρσεϊ, ένα ύφασμα που έγινε το trademark του οίκου. Τα tweed σύνολα με τα κουμπιά που έμοιαζαν με κοσμήματα και τα χαρακτηριστικά τελειώματα στο σακάκι γίνονται τα πιο bestselling κομμάτια της. Με τις στυλιστικές της προτάσεις θέλησε να απελευθερώσει τις γυναίκες από τα μακριά και άβολα φορέματα που τις εμπόδιζαν να χαρούν τη καθημερινότητά τους, και γιατί όχι, να φορέσουν παντελόνια συνδυασμένα με μαρινιέρα και πολλές σειρές από πέρλες στο λαιμό!
Elsa Schiaparelli (1890 – 1973)
Πολύ πιο πριν οι διασημότητες του Hollywood αρχίσουν να μας εκπλήσσουν με τις ενδυματολογικές τους επιλογές, ήδη η Schiaparelli το έκανε πολύ καλύτερα. Κάνοντας παρέα με τους μεγαλύτερους σουρεαλιστές καλλιτέχνες της εποχής της, όπως Salvador Dali και Jean Cocteau, δημιούργησε τα πιο ιδιαίτερα- έργα τέχνης ρούχα που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Από τα πιο διάσημα φορέματά της είναι το φόρεμα αστακός και το φόρεμα σκελετός. Είναι η πρώτη σχεδιάστρια που χρησιμοποιεί αξεσουάρ, όπως κουμπιά και φερμουάρ, ως διακοσμητικά στοιχεία πάνω στα ρούχα της. Ένα trend που το βλέπουμε να επικρατεί ακόμα και σήμερα.
Claire McCardell (1905 – 1958)
Η Αμερικανίδα σχεδιάστρια είναι γνωστή για τη δημιουργία οικονομικών αλλά και καλά σχεδιασμένων ρούχων, που η μέση Αμερικανίδα μπορούσε να αγοράσει και να φορέσει μετά από μια δύσκολη, οικονομικά, εποχή που είχαν περάσει οι HΠΑ. Σε μία Αμερική της δεκαετίας του 1930, όπου όλη η μόδα ερχόταν από την Ευρώπη, η McCardell προσέφερε άνετα, ευκολοφόρετα και πολύ πρακτικά ρούχα για την καθημερινή Αμερικανίδα. Αν και δεν ήταν σχεδιάστρια υψηλής ραπτικής, κατάφερε να γίνει η εμπνεύστρια του sportswear και των ready-to-wear συλλογών, κάτι που ταίριαζε καλύτερα στην καθημερινότητα των γυναικών της Αμερικής.
Mary Quant (1930 – )
Διατηρώντας μία μικρή μπουτίκ στο Λονδίνο, την δεκαετία του 1960, η Quant συστήνει στο κοινό της την μίνι φούστα και το σορτς. Εκείνη την εποχή ο φεμινισμός είχε αναζωπυρωθεί, για δεύτερη φορά στην Μεγάλη Βρετανία, και οι γυναίκες αναζητούσαν εκείνο το ρούχο που θα τις απελευθέρωνε. Το μίνι ήταν το ρούχο που έψαχναν. Αυτό το μικρό κομμάτι ύφασμα έδωσε την ελευθερία σε πολλές γυναίκες φορώντας το και τη δύναμη να αντισταθούν σε ένα συντηρητικό σύστημα που τις ήθελε μέσα στο σπίτι να κάνουν τις νοικοκυρές. Οι γυναίκες αποκτούσαν φωνή και μια μίνι φούστα γίνεται το σύμβολό τους.
Rei Kawakubo (1942 – )
Η Γιαπωνέζα σχεδιάστρια που έφερε την επανάσταση στη μόδα του Παρισιού. Η Kawakubo προτείνει ρούχα που συγχωνεύουν τις κουλτούρες της Δύσης και της Ανατολής. Το 1969, ιδρύει τον οίκο Comme des Garçons. Τα ρούχα είναι λιτά, αποδομημένα (deconstructed) από καθετί περιττό και άχρηστο. Μία anti-fashion αισθητική μέσα σε ένα κόσμο μαξιμαλιστικό όπως η μόδα του Παρισιού. Μέχρι σήμερα, η Kawakubo είναι από τους πιο αντισυμβατικούς σχεδιαστές της εποχής μας.
Vivienne Westwood (1948 – )
Η “Μητέρα του Punk”, έγινε γνωστή σε μια περίοδο όταν τα ροκ συγκροτήματα της λονδρέζικης ροκ σκηνής επαναπροσδιόριζαν τον εαυτό τους μέσα από ένα στυλ πιο glam rock με άφθονη λάμψη και αρκετή DIY μόδα. Μαζί με τον σύντροφό της, η Westwood ανοίγει το γνωστό κατάστημα SEX και αρχιζει να κατασκευάζει αξεσουάρ από φερμουάρ, καρφιά, παραμάνες και σκισμένα ρούχα τα οποία μετατρέπονται σε political statements για όποιον τα φοράει. T-shirts με τυπωμένα slogans, σε συνδυασμό με τα περίφημα σκωτσέζικα καρό, dog style chokers και αρκετές καρφίτσες με επιδέσμους μετατρέπονται στο πιο “κλασικό” punk look.
Diane Von Furstenberg (1946 – )
Σύμφωνα με το Forbes, η von Furstenberg είναι μία από τις πιο πλούσιες Αμερικανίδες αυτοδημιούργητες γυναίκες. Έχτισε μία αυτοκρατορία από το μηδέν και είναι αυτή που σύστησε στις γυναίκες το wrap dress τη δεκαετία του 1990. Το φόρεμα αποδείχθηκε τρομερά λειτουργικό για τη γυναίκα που είναι απελευθερωμένη, εργάζεται, και έχει τα δικά της χρήματα. Ένα πολυ-λειτουργικό ρούχο για μια γυναίκα που πλέον δεν την σταματάει τίποτα.
Donna Karan (1948 – )
Η δεκαετία του 1980 βρίσκει τις γυναίκες να κυνηγούν διευθυντικές θέσεις όπως οι άντρες συνάδελφοί τους. Το powerful clothing είναι αυτό που τους δίνει αυτοπεποίθηση και αντανακλά τον δυνατό τους χαρακτήρα. Η Karan επαναπροσδιορίζει το office wear και οι γυναίκες βρίσκουν στα ρούχα της τον δυναμισμό που αναζητούν. Προτείνει στις γυναίκες την “Seven Easy Pieces” συλλογή της με την οποία η γυναίκα έχει στη διάθεσή της τα 7 βασικά total black κομμάτια της γκαρνταρόμπας της, τα οποία μπορεί να τα κάνει mix&match και να έχει ένα επαγγελματικό αλλά ταυτόχρονα και θηλυκό look στη δουλειά της.
Miuccia Prada (1949 – )
Το 1978, αναλαμβάνει τον οίκο του παππού της με τα δερμάτινα είδη, ενώ έχει μόλις λάβει το PhD στις πολιτικές επιστήμες. Το στυλ που προτείνει η Prada είναι το hobo chic. Αθλητικές κάλτσες φορεμένες με ψηλές γόβες, ρούχα και σχέδια με μια pop art διάθεση. Αυτό είναι το στυλ μιας διαφορετικής φεμινιστικής πλευράς, σύμφωνα με την Ιταλίδα δημιουργό. Το παλιομοδίτικο γίνεται κομψό, μοντέρνο αλλά και άνετο. Σύμφωνα με την Prada, το άσχημο είναι εντυπωσιακό γιατί είναι ανθρώπινο και πραγματικό.
Stella McCartney (1971 – )
Τα δικαιώματα των ζώων και η βιωσιμότητα είναι από τις προτεραιότητες της Βρετανίδας σχεδιάστριας. Από το 2001, όταν ίδρυσε τον οίκο της χρησιμοποιεί αποκλειστικά vegan leather και fake fur. Η McCartney είναι η προσωποποίηση της eco-friendly fashion και αυτό, σύμφωνα με την ίδια, το οφείλει στον διάσημο πατέρα της Paul McCartney που την μύησε σε έναν οικολογικό τρόπο σκέψης από μικρή ηλικία. Αν και όλες της οι συλλογές είναι αποκλειστικά οικολογικές προσπαθεί να εισάγει τη νοοτροπία αυτή και σε άλλες εταιρείες. Αυτό το επιτυγχάνει με τις διάφορες συνεργασίες που κάνει, κατά καιρούς, με άλλα brands όπως η Adidas, η H&M και η L’Oréal. Πάντα απαιτεί τα υλικά που χρησιμοποιούνται να σέβονται το περιβάλλον και να είναι οργανικά. Χάρη στη McCartney, η H&M διατηρεί συλλογή που είναι αποκλειστικά με οργανικά υλικά.
Words by: Katerina Stamatopoulou