Καμία δεκαετία, κανένα ισχύρο πρόσωπο με επιρροή στη μόδα, κανένα καλλιτεχνικό κίνημα δεν αποτελεί μεμενομένα την πηγή έμπευσης για την Marni. Eίναι ο συνδυασμός όλων. Διακρίνουμε στη συλλογή επιρροές από τη δεκαετία του ’60, με τη γυναίκα να αποκτά μια απελευθερωμένη συμπεριφορά: trench coat που αναδείκνύουν τη σιλουέτα της, ευφάνταστοι χρωματικοί συνδυασμοί και η ανδρόγυνη φιλοσοφία που της προσδίδει δυναμισμό, κυριαρχούν. Ταυτόχρονα, αισθητή είναι και η προσπάθεια για σύμπτυξη δύο αντίθετων φιλοσοφιών: η πολυτέλεια όπως εκφραζόταν από την υψηλή κοινωνία του περασμένου αιώνα σε συνδυασμό με τον φουτουρισμό του 19ου αιώνα.
Συγκεκριμένα, η στροφή προς τα φουτουριστικά στοιχεία (τα μερικώς επεξεργασμένα υλικά, τα υπερογκώδη σχήματα και τα ατημέλητα μαλλιά) είναι πρωτοφανής για τον οίκο, που ακολουθούσε μία γραμμή νεωτεριστική. Μάλιστα, στην θέα της γκρι μπλούζας με το ενσωματωμένο bustier και του λευκού φορέματος με τα ογκώδη μανίκιαθα ορκιζόταν κανείς ότι βλέπει συλλογή του J.W. Anderson- πόσο παράδοξο;
Αυτή η προσπάθεια συμφιλίωσης τόσο διαφορετικών εννοιών, μπορεί να οφείλεται πράγματι στη αναζήτηση μίας νέας δημιουργικής βάσης. Σίγουρα, όμως, έπαιξε ρόλο και το εμπορικό κομμάτι: Η καλλιτεχνική ομάδα της Marni γνωρίζει ήδη ότι οι δημιουργίες της θα είναι αυτές που βρίσκονται στα εξώφυλλα των μεγαλύτερων περιοδικών τον ερχόμενο χειμώνα, μία ενέργεια που μπορεί να τους αποφέρει κέρδη (πέριπου ότι συνέβη με τη Celine και τη Louis Vuitton πέρσυ). Η εμμονή, ωστόσο, προς αυτή την κατεύθυνση κρύβει πολλές παγίδες: Πόσο εύκολα μπορείς να διατηρήσεις την ταυτότητά σου όταν αλλάζεις συνεχώς σημείο εκκίνησης;
Κείμενο: Λάζαρος Τζοβάρας
[slideshow_deploy id=’46260′]