Ταξιδεύοντας σε Λονδίνο, Φλωρεντία και Άμστερνταμ όπου δούλεψε πλάι στην Iris Van Herpen, η Άντρεα ROTSάκη επέστρεψε στην «παρατημένη από τη νέα της γενιά» χώρα, με σκοπό να εκπληρώσει το όνειρό της στο σχέδιο μόδας. Η Άντρεα έχει θέσει στόχους όπως τη δραστήρια συνεισφορά στον δημιουργικό χώρο της Κύπρου και επιθυμία της είναι να “προκαλέσει” το κοινό, κι ας βρίσκεται στην αρχή της καριέρας της.
Μια νεαρή καλλιτέχνιδα της οποίας τα σχέδια περιστρέφονται γύρω από ερωτικά φετίχ, η ROTS είναι το νέο όνομα το όποιο πρόκειται να προκαλέσει συζητήσεις στο νησί της Αφροδίτης. Χωρίς κανένα ενδοιασμό στην έκφραση των απόψεών της, η Ροτσάκη μας μιλάει για τις πρώτες σκέψεις της όσον αφορά την έκθεση μίας ναρκισσιστικής γραμμής ρούχων αλλά και για το πώς κάποιος μπορεί να πετύχει και να αναδειχθεί σαν καλλιτέχνης μέσα σε ένα περιβάλλον με περιορισμένες ευκαιρίες.
Πώς ξεκίνησε η ROTS;
Όλα ξεκίνησαν όταν γύρισα πίσω στη Κύπρο. Είχα δουλέψει για άλλα ονόματα στο εξωτερικό και κάπου εκεί ένιωσα την ανάγκη να κάνω μία νέα αρχή. Να κάνω κάτι για εμένα, να γίνω λίγο πιο «εγωίστρια», πιο «νάρκισσος» και τότε πήρα την απόφαση να δημιουργήσω και την πρώτη μου συλλογή: Narcissus Uncensored. Ο λόγος μιας τέτοιας απόφασης ήταν περισσότερο η ανάγκη να μου να φτιάξω ρούχα τα οποία θα συμβάδιζαν αποκλειστικά με τη δική μου αισθητική.
Η κολεξιόν βγαίνει μόνο σε μαύρο χρώμα και έχει ως χαρακτηριστικό τις φετιχιστικές της λεπτομέρειες. Μέσα από αυτό καθρεφτίζεται ένα μεγάλο μέρος της προσωπικότητας μου, κάτι το οποίο δεν θεώρησα ότι έπρεπε να κρύψω. Επίσης, η συγκεκριμένη συλλογή δεν στοχεύει προς ένα συγκεκριμένο κοινό, αντιθέτως απευθύνεται σε όλους. Προσπαθώ μέσα από αυτό να δημιουργήσω κάποιες ιστορίες στις οποίες ο κόσμος θα μπορεί να ταξιδέψει – εξαρτάται όμως πάντα και από την οπτική του καθενός που επιλέγει να φοράει αυτά τα ρούχα.
Έχεις νιώσει ποτέ πως ίσως τα ρούχα αυτά θα μπορούσαν να θεωρηθούν σαν ταμπού με βάση τα δεδομένα της Κύπρου;
Πιστεύω πως μέχρι και σήμερα υπάρχει ταμπού και είναι κάτι που προσπαθώ να «προκαλέσω» μέσα από τις συλλογές μου, μέσα από τον τρόπο τον οποίο θα φωτογραφηθούν, αλλά και στην προβολή αυτών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Νιώθω την ανάγκη να σπρώξω τον κόσμο όσον αφορά αυτό το θέμα. Να τους σοκάρω κατά κάποιον τρόπο και να τους κάνω να δουν κάποια θέματα από μία διαφορετική οπτική γωνία. Θα μπορούσε να πει κανείς πώς είναι ένας ακόμη τρόπος για τους νέους σαν και εμάς, να έρθουν σε μία στενότερη επαφή με κάτι καινούργιο και διαφορετικό χωρίς να προέρχεται από το εξωτερικό αλλά από εμάς.
Δεν θεωρώ ότι ο τρόπος με τον οποίο μια γυναίκα επιλέγει να ντυθεί ταυτίζεται με τη σεξουαλική της συγκατάθεση προς το αντρικό κοινό. Αυτός είναι και ένας από τους σκοπούς για τους οποίους σχεδιάζω γύρω από μία συγκεκριμένη αισθητική. Στόχος μου είναι η αίσθηση αυτοπεποίθησης την οποία δίνουν οι (ROTS) συλλογές, αλλά και την ικανοποίηση του να ντύνεσαι όπως ακριβώς νιώθεις, εάν βέβαια θες να φορέσεις κάτι τέτοιο.
Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κόσμου όσον αφορά τις συλλογές σου;
Συνήθως τα σχόλια θα είναι ή πολύ θετικά ή αρκετά αρνητικά. Αυτό που με ευχαριστεί είναι το γεγονός πως υπάρχουν αντιδράσεις από όλους και αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Ο κόσμος αντιδρά με αυτό που βλέπει και όταν υπάρχει αντίδραση, γεννιέται η πιθανότητα της αλλαγής! Κάποιοι από αυτούς νιώθουν την αυτοπεποίθηση στην οποία στοχεύω. Άλλοι πάλι αναρωτιούνται εάν θα τους αφήσουν η οικογένεια/σύντροφος να βγούνε με αυτά τα ρούχα από το σπίτι, όπως επίσης εάν ο κόσμος στο δρόμο θα τους αποδεχθεί χωρίς σχόλια. Αυτό ακριβώς όμως είναι το θέμα που προσπαθώ να βγάλω προς τα έξω στη γενιά μου. Πιστεύω πώς όταν πραγματικά κάποιος νιώθει άνετα και βρίσκεται σε αρμονία με τον εαυτό του, μόνο τότε ντύνεται πραγματικά όπως ο ίδιος επιλέγει. Αν κάτι σου αρέσει τότε γιατί όχι. Τα μηνύματα τα οποία δίνουμε προς τα έξω πηγάζουν μέσα από τη προσωπικότητα μας και όχι από τα ρούχα που φοράμε. Τα ρούχα είναι άψυχα μέχρι τη στιγμή που επιλέγεις εσύ ο ίδιος να τα φορέσεις.
Εξήγησε μου λίγο τη διαδικασία παραγωγής των ρούχων. Πώς δουλεύει η ROTS;
Επικεντρωνόμαστε σε limited edition παραγωγές. Όταν μία συλλογή έχει πλέον πουληθεί τότε τα κομμάτια πού κυκλοφόρησαν δεν ξαναπαράγονται, εκτός από κάποιες εξαιρέσεις. Επίσης, για να διατηρηθεί η αποκλειστικότητα των ρούχων, κατασκευάζονται στα μέτρα εκείνου που θα τα φορέσει. Γνωρίζω πώς οι συλλογές μας δεν αποτελούν κομμάτια τα οποία θα τα φορούσαν όλοι. Για αυτούς όμως που τα φοράνε μου αρέσει να διατηρώ αυτή την αποκλειστικότητα, εξού και οι περιορισμένες εκδόσεις. Όλα τα ROTS κομμάτια σχεδιάζονται και γίνονται στο χέρι από μία ομάδα επαγγελματιών η οποία αποτελείται μόνο από Κύπριους. Δεν έχω κάνει πίσω σε ευκαιρίες συνεργασίας με άτομα έξω από τη Κύπρο, ταυτόχρονα όμως νιώθω την ανάγκη να συνεισφέρω όσο μπορώ εδώ και για λόγους ανάπτυξης της βιομηχανίας στο νησί. Κάποτε η βιομηχανία μας και οι ευκαιρίες εύρεσης εργασίας βρίσκονταν σε πολύ καλά επίπεδα, κάτι το οποίο σιγά σιγά επανακτούμε. Κάπως έτσι δημιουργούνται και τα κομμάτια της ROTS, χρησιμοποιώντας υλικά και υφάσματα που βρίσκω εδώ. Δεν εισάγεται το οτιδήποτε για την παραγωγή μας, αυτό αποτελεί ένα κομμάτι της επανάκτησης των πόρων στο νησί.
Ποιο είναι το ήθος της ROTS;
Όσον αφορά το ήθος της ROTS – θα έλεγα πως είναι επικεντρωμένο στο κοινό. Ο σκοπός είναι όσοι αγοράζουν ένα κομμάτι της συλλογής να νιώθουν αυτοπεποίθηση φορώντας το, για αυτό και παρέχουμε την ευχέρεια των μετατροπών με βάση τις ανάγκες και προτιμήσεις των πελατών.
Δημιούργησα τη ROTS για την προοπτική της δύναμη, για την εξουσιοδότηση (του εαυτού) που μπορεί να παρέχει μέσα από ένα σύνολο, για τον κόσμο που θέλει να φοράει τα ρούχα αυτά. Όλα βγαίνουν σε μαύρο, το οποίο θεωρώ ένα «αόρατο» χρώμα που όμως βγάζει μία μεγάλη δυναμική σε διάφορες μορφές όπως τα σχήματα, τις σιλουέτες και το σχέδιο των ρούχων σε αντίθεση με συνδυασμούς έντονων χρωμάτων. Θα έλεγα πώς είναι μία αργή διαδικασία. Το καθετί χρειάζεται το χρόνο του λόγω του ότι είναι limited-edition και φτιαγμένα στο χέρι – από τα φερμουάρ μέχρι τα κουμπιά, από την πρώτη μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια.
Στοχεύεις σε ένα συγκεκριμένο αριθμό τον οποίο θα αποτελούνται οι συλλογές;
Δεν βάζω στόχο για ένα συγκεκριμένο αριθμό ρούχων. Για να είμαι ειλικρινής δεν βάζω καθόλου στόχο όταν σχεδιάζω. Συνήθως όλα έρχονται από μόνα τους και εξαρτώνται από την έμπνευση αλλά και τις σκέψεις μου κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. 
Μέσα από τη δουλειά σου φαίνεται να συνεργάζεσαι με αρκετούς καλλιτέχνες. Αυτό είναι κάτι το οποίο εσύ επιδιώκεις;
Όταν γύρισα πίσω ξεκίνησα να ψάχνω για δημιουργικούς ανθρώπους οι οποίοι είναι παθιασμένοι με αυτό που κάνουν. Καλλιτέχνες που ξεκινάνε κάτι δικό τους και είναι αφοσιωμένοι σε αυτό. Μου αρέσει πολύ να δουλεύω με νεαρούς και ταλαντούχους ανθρώπους.
Κρατάω το μυαλό και τα μάτια μου ανοιχτά – κάπως έτσι βρίσκομαι σε συνεργασίες με καινούργια άτομα. Ο πειραματισμός είναι απαραίτητος κι έχω συνεργαστεί με videographers, σχεδιαστές κοσμημάτων.
Πάντα προσπαθώ να το απολαμβάνω και να αποκτώ περισσότερες γνώσεις – αυτός είναι ο τρόπος σκέψης μου και γι΄αυτό είμαι και πάντα ανοικτή σε καινούργια πράγματα. Το να συνεργάζεσαι είναι σαν να μεγαλώνεις την οικογένεια σου. Ξεκίνησα μόνη μου και ακόμη δουλεύω μόνη αλλά ταυτόχρονα νιώθω ότι επενδύω στην οικογένειά μου και επιθυμώ να συνεχίσω να εργάζομαι πάνω σε αυτό με αποτέλεσμα να μεγαλώσει αυτή η αλυσίδα – όχι μόνο για τη ROTS – αλλά και για όλους τους νεαρούς καλλιτέχνες σαν εμάς.
Όσο κλισέ και να ακούγεται, πρέπει όλοι μας να βοηθάμε ο ένας τον άλλο προς μία θετική αλλαγή για το μέλλον του τόπου μας στον καλλιτεχνικό τομέα, και όχι μόνο.
Στο προσωπικό σου website αναφέρεσαι στη Κύπρο ως μία «παραμελημένη χώρα – παρατημένη από τη νεολαία της». Υπάρχει κάποια σύνδεση αυτού με τη ROTS; Αν ναι, ποια είναι αυτή;
Ταξίδεψα αρκετά και ένα πράγμα το οποίο άκουγα από άλλους Κύπριους ήταν ότι στην Κύπρο δεν έχει αρκετές ευκαιρίες για τους νέος, το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά στενά μυαλά ακόμη κι όλα αυτά. Όταν όμως κατάφερα να δουλέψω κάπου όπου πάντα θεωρούσα ότι θα ήταν η δουλειά των ονείρων μου, συνειδητοποίησα ότι όπου και να δουλέψει κανείς πάντα θα υπάρχουν κάποια μειονεκτήματα τα οποία δεν θα είμαστε πρόθυμοι να παραβλέψουμε, πόσο μάλλον να ζούμε με αυτά. Πάντα θα υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν θα θυσιάζαμε ή απλούστατα δεν μας ευχαριστούν. Κάπου εκεί πήρα και την απόφαση να γυρίσω πίσω και να κάνω λάθη, να συμβιβαστώ και να δουλέψω όσο πιο σκληρά μπορώ – κάτι το οποίο στην τελική θα έκανα και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Χρειαζόμαστε όμως όλους τους ταλαντούχους Κύπριους να σταματήσουν να φεύγουν. Μία χώρα πάντα χρειάζεται νέες, φρέσκες επιρροές για να αναπτυχθεί.
Τώρα που γύρισες και πλέον ζεις κι εσύ αυτά που άκουγες, τι πιστεύεις όσον αφορά το να δουλεύεις στην Κύπρο;
Είναι αρκετά δύσκολο για νεαρούς καλλιτέχνες να ξεκινήσουν μία καριέρα εδώ. Χρειάζεται αρκετή επιμονή, αντοχή και κόπο – πράγματα τα οποία αξίζει να δώσεις – αν και ίσως σε κάποιες στιγμές να κυριαρχεί η αίσθηση του απόλυτου ρίσκου για το τίποτα. Πάντα υπάρχει η πιθανότητα να πετύχεις αλλά και να αποτύχεις σε αυτό που κάνεις κι αυτό είναι ένα ρίσκο που θα πρέπει να πάρεις για κάτι που θες πραγματικά. Εάν δεν δουλέψουμε σκληρά για κάτι που θέλουμε, κανείς δεν πρόκειται να το κάνει. Αυτός είναι και ένας από τους σημαντικότερους λόγους πού χρειαζόμαστε περισσότερη νεολαία να γυρίζει πίσω. Έχω γνωρίσει ανθρώπους οι οποίοι πέρασαν είκοσι χρόνια της ζωής τους δουλεύοντας εκτός Κύπρου όμως επιλέγουν να επιστρέψουν στο νησί όταν πλέον έχουν πάρει την απόφαση να σταματήσουν να εργάζονται.
Σου έχει περάσει και εσένα σε κάποια στιγμή η σκέψη ότι ίσως να μην γύριζες πίσω;
Αυτή ήταν μία σκέψη που έκανα σχεδόν κάθε μέρα από όταν έφυγα για σπουδές στο εξωτερικό. Αν και μου δόθηκαν ευκαιρίες για να μάθω, να δω αλλά και να ζήσω καινούργια πράγματα, πάντα υπήρχε ένα συναίσθημα απώλειας μέσα μου. Η οικογένεια όπως και οι φίλοι μου αποτελούν ένα τεράστιο μέρος της ζωής μου. Είναι κάτι που δεν μπορείς να παραβλέψεις. Σκεφτόμουν «μακάρι να είχαμε τόσες ευκαιρίες πίσω» οι οποίες ρεαλιστικά αλλά και στατιστικά σε σύγκριση με άλλες χώρες είναι πολύ λιγότερες.
Πήρα όμως την απόφαση να γυρίσω, και γύρισα πίσω, με σκοπό να κτίσω ευκαιρίες. Είναι ο μόνος τρόπος να το κάνεις. Εάν οι γύρω σου δεν είναι πρόθυμοι να σου δώσουν ευκαιρίες, τις δημιουργείς εσύ. Έτσι έχω επιλέξει να ζω.
Συνέντευξη και φωτογραφίες: Christiana Hadjikyriacou
Περισσότερες πληροφορίες