Ευαίσθητη, δημιουργική, θαρραλέα. Η Έλενα Σύρακα προσπαθεί, μέσα από τις δημιουργίες της, να αποτυπώσει το δικό της, προσωπικό όραμα, ορμώμενη από την κληρονομιά του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Τη συναντήσαμε με αφορμή την έκθεσή της, LABYRINTH, που παρουσιάστηκε τον προηγούμενο μήνα στο Μουσείο Μπενάκη, και μας μίλησε για αυτή την πρόκληση, την μελέτη και την δημιουργική διαδικασία της νέας αυτής συλλογής.
Πώς προέκυψε η συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη για τη νέα σου έκθεση κοσμήματος, με τίτλο LABYRINTH;
Με το Μουσείο Μπενάκη μας συνδέει μια ξεχωριστή, ισχυρή σχέση. Η έκθεσή μου, NOUR, είχε πραγματοποιηθεί στο Μουσείο Ισλαμικής τέχνης, αλλά η έκθεση κοσμήματος LABYRINTH στο Μουσείο Μπενάκη, στην Κουμπάρη, αποτελεί μια πολύ καθοριστική συνεργασία, γιατί γίνεται ένας κρίκος στην αλυσίδα ανθρωπιάς και κοινωνικής αλληλεγγύης του Μουσείου, αφού εντάσσεται στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του για ευπαθείς ομάδες συνανθρώπων μας.
Η έκθεση έχει ως κεντρικό θέμα κι έμπνευση την ιστορία του Μινωικού και Μυκηναϊκού πολιτισμού. Πού ανέτρεξες για να βρεις στοιχεία για την έρευνά σου;
Μελέτησα τον Μινωικό και τον Μυκηναϊκό Πολιτισμό σχεδόν τρία χρόνια. Ταξίδεψα στην Κρήτη, στην Κνωσό και στις Μυκήνες, επισκέφτηκα το Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκηνών, το Αρχαιολογικό Μουσείο του Ηρακλείου και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα. Οδηγός έμπνευσής μου τα εκθέματα των μουσείων, τα σύμβολα και ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός. Δούλεψα πάνω σε αυτά, κάνοντας δεκάδες σχέδια και καταλήγοντας σε αυτά που πλέον αποτελούν την έκθεση “LABYRINTH”: τριάντα τρία κοσμήματα-έργα τέχνης από χρυσό 18 καρατίων με διαμάντια, ρουμπίνια και ζαφείρια.
Ποια στοιχεία του Μινωικού και Μυκηναϊκού πολιτισμού αποτέλεσαν την βάση της έμπνευσής σου; Πώς κατάφερες να τα συνδέσεις με τη δική σου αισθητική;
Η αρχική μου έμπνευση, ήταν η τοιχογραφία από την αίθουσα των διπλών πελέκων, στο Ανάκτορο της Κνωσού. Η περίφημη “Μυκηναία”, απίστευτη πηγή έμπνευσης. Η θεά των Όφεων, περίτεχνες λαβές από ξίφη, η κεφαλή του ταύρου, οι Σφίγγες πάνω σε ελεφάντινο κτένι. Όταν διεισδύω σε βάθος, μετά από μελέτη, κάνοντας τα σχέδια, αφήνω ένα χρονικό περιθώριο πριν την υλοποίησή τους, να τα επανεξετάσω και να τα αφουγκραστώ, τολμώ να κάνω αλλαγές χωρίς να φοβάμαι ότι αυτές μπορεί να με πάνε σε αδιέξοδο. Μόνο τότε εκφράζομαι, και αποτυπώνεται στο αντικείμενο η αισθητική και η προσωπικότητά μου.
Τι υλικά χρησιμοποίησες για τη δημιουργία των κοσμημάτων σου; Υπάρχει κάποιο το οποίο χειρίστηκες για πρώτη φορά;
Πάντα δουλεύω χρυσό, 18 καράτια, και τις περισσότερες φορές διαμάντια, λευκά και μαύρα. Στην έκθεση “LABYRINTH” πρόσθεσα ρουμπίνια και ζαφείρια.
Με τα ρουμπίνια κυρίως, ήθελα να αποτυπώσω τη δύναμη των χρωμάτων και των συναισθημάτων που μας δημιουργεί η Κνωσός.
Σε δυσκόλεψε δημιουργικά αυτό το τόσο συγκεκριμένο θέμα της έκθεσης; Συνήθως τι αποτελεί έμπνευση για να δημιουργήσεις ένα κόσμημα;
Το αντιμετώπισα ως καλλιτεχνική πρόκληση, όχι ως δυσκολία. Απολαμβάνω και θεωρώ πολύ ενδιαφέρουσα τη διαδικασία αποτύπωσης της έμπνευσής μου, που προέρχεται από το συγκεκριμένο θέμα. Πηγή έμπνευσης για τα κοσμήματά μου είναι ο αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός. Αυτή η απίστευτη κληρονομιά που έχουμε με αυτή την ιδιαίτερη αισθητική! Όταν αναλογιστείς πόσους αιώνες πριν δημιουργούσαν αριστουργήματα, απλά υποκλίνεσαι, εμπνέεσαι, δημιουργείς!