Το ΟΖΟΝ παρουσιάζει 4 δημιουργικούς ανθρώπους της μόδας που αυτή τη φορά καλούνται όχι μόνο να δημιουργήσουν αλλά και να πρωταγωνιστήσουν οι ίδιοι σε ένα fashion editorial.
Το concept είναι απλό. Ένας φωτογράφος, ένας στυλίστας και δύο μοντέλα σε ένα φωτογραφικό στούντιο για μία φωτογράφηση μόδας. Τι το κάνει ξεχωριστό όμως; Και οι 4 συντελεστές καλούνται αυτή τη φορά να περάσουν μπροστά από την κάμερα και να δώσουν μια μοναδική συνέντευξη για τον εαυτό τους – ντυμένοι με κομμάτια της Calvin Klein S/S 25 συλλογής, που με τη μινιμαλιστική της καθαρότητα αφήνει χώρο στην προσωπικότητα του καθενός να φανεί.
Ο φωτογράφος Mike Τσίτας —γνωστός και ως King Kills Queen— ηγείται του concept πίσω από τον φακό του, ενώ παράλληλα γίνεται και ο ίδιος μέρος του. Με χαλαρή διάθεση, ειλικρίνεια και χαρακτηριστικό χιούμορ, στήνει ένα περιβάλλον όπου όλοι νιώθουν ο εαυτός τους. Κι αυτή ακριβώς η αίσθηση αυθεντικότητας διαπερνά κάθε λήψη.
Κατά την διάρκεια της συνέντευξης, του ζητήσαμε να μας μιλήσει για την πορεία του, την οπτική του και την ανάγκη να βρίσκει ελευθερία στο χάος, ειδικά όταν το σκηνικό του αποτελείται από καθαρές γραμμές, ουδέτερες υφές και ρούχα που, όπως λέει, “δεν φωνάζουν, απλώς υπάρχουν”.
Mike, το όνομα “King Kills Queen” φέρει σχεδόν ένα εικαστικό manifest. Ποια ήταν η αρχική του έμπνευση και τι συμβολίζει για εσένα ως δημιουργική ταυτότητα;
To ψευδώνυμο αυτό δημιουργήθηκε κατά την διάρκεια της φοιτητικής μου ζωής στο τμήμα Ιταλικής Φιλολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν απόρροια σπουδών πάνω στην ιταλική τέχνη και στην εποχή της Αναγέννησης. Στα Ιταλικά μεταφράζεται ως “re uccide regina” αλλά αποφάσισα πως στην αγγλική του μετάφραση είναι πιο “πιασάρικο”, ε και το κράτησα. Έκτοτε σκέφτομαι αρκετά συχνά να το αλλάξω και να κρατήσω το αληθινό μου όνομα αλλά όλοι με αποτρέπουν, γιατί πλέον έχει αποκτήσει μια μορφή ταυτότητας.
Ως δημιουργική ταυτότητα πλέον δεν συμβολίζει πολλά, μιας και οι επιρροές μου και τα ερεθίσματά μου έχουν αλλάξει τελείως από τότε.
Το μότο σου είναι “Embrace the Chaos”. Τι σημαίνει για σένα το χάος στη φωτογραφία; Είναι αισθητική επιλογή, τρόπος ζωής ή εργαλείο για να απελευθερωθεί η εικόνα από τη φόρμα;
Τι σημαίνει το χάος για μένα στη φωτογραφία; Τα πάντα (γέλια)! Είναι ακριβώς και τα τρία πράγματα που ανέφερες. Είμαι αρκετά χαοτικός και στην ζωή μου και στην τέχνη μου αλλά και σε συνδυασμό με την υπεραναλυτικότητά μου, όλα αυτά με έναν ανεξήγητο τρόπο, έρχονται σε ισορροπία. Προσπαθώ να μην με βάζω σε καλούπια και να αφήνω το χάος αυτό να γίνεται το safe space μου και να δημιουργώ. Εξάλλου, κανένα έργο και καμία τέχνη δεν άνθισε σε ήρεμα νερά.
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη φωτογραφία και πότε κατάλαβες ότι αυτό είναι που θέλεις να κάνεις επαγγελματικά;
Ξεκίνησε ξεκάθαρα από τον πατέρα μου! Ήταν το χόμπι του και το δικό του safe space. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πίστεψε στα θέλω μου αγοράζοντάς μου την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή.
Δουλεύοντάς την, κατάλαβα πως η φωτογραφία δεν έχει όρια και μπορείς να το πας όπου πραγματικά εσύ θέλεις. Εκεί κατάλαβα πως θέλω να φωτογραφίζω μέχρι τα βαριά γεράματα κι έτσι κάπως αυτόματα εξελίχθηκε σε business plan.
Τα πορτρέτα και τα editorials σου έχουν συχνά έναν δραματικό ή ακόμη και σχεδόν σκοτεινό τόνο. Ποια συναισθήματα θέλεις να προκαλείς στον θεατή όταν βλέπει τη δουλειά σου;
Όλοι είμαστε διαφορετικοί και ο καθένας έχει την δική του οπτική. Οπότε και οι φωτογραφίες μου μεταφράζονται από τον καθένα τελείως διαφορετικά. Είτε θετικά είτε αρνητικά. Όλα είναι αποδεκτά. Αλλά για να απαντήσω και στην ερώτησή σου, θέλω πάντοτε οι φωτογραφίες μου να έχουν ένα αίσθημα μελαγχολίας και ευαισθησίας, ακόμα κι όταν οι εικόνες είναι στυλιζαρισμένες. Αυτό προσδίδει ανθρώπινη διάσταση στο κάδρο.
Πώς δουλεύεις με ένα μοντέλο ή στυλίστα όταν ξεκινάς μια φωτογράφιση; Φέρνεις εσύ το concept ή αφήνεις χώρο στο τυχαίο και τον αυτοσχεδιασμό να σε καθοδηγήσουν;
Εξαρτάται από τη φωτογράφιση. Αν μιλάμε για ένα test shoot, δηλαδή για κάτι που γίνεται καθαρά για το portfolio, τότε όλα λειτουργούν πιο ελεύθερα και συνεργατικά. Αν δω ένα μοντέλο που μου κινεί το ενδιαφέρον, συνήθως επικοινωνώ με κάποιον στυλίστα που εμπιστεύομαι ή μου αρέσει η δουλειά του και χτίζουμε μαζί μια ιδέα. Το concept έρχεται συνήθως απ’ τον φωτογράφο, αλλά όταν μπαίνουν στο τραπέζι πολλά creative minds… γίνεται το χάος, με την καλή έννοια.
Αφήνω πάντα χώρο για το τυχαίο και τον αυτοσχεδιασμό και είναι ακριβώς εκεί που συχνά προκύπτει το πιο δυνατό αποτέλεσμα. Δεν υπάρχει η πίεση του να παραδώσεις κάτι “σωστό” ή άρτιο με την κλασική έννοια. Το κάνεις για εσένα, και μόνο για εσένα. Και αυτή η ελευθερία είναι τελικά που βγάζει την πιο αυθεντική εικόνα.
Ο Mike φωτογράφισε την Μαρίτα. Δες εδώ το αποτέλεσμα αλλά και όλα αυτά που μας είπε η ίδια.
Στην Αθήνα, έχει δημιουργηθεί μια νέα underground σκηνή όπου μόδα, performance και φωτογραφία διαπλέκονται. Πού νιώθεις ότι βρίσκεσαι μέσα σε αυτό το ρεύμα; Και πώς βλέπεις να εξελίσσεται;
Νιώθω ότι βρίσκομαι κάπου ανάμεσα στο περιθώριο και τον πυρήνα. Παρατηρώ, συμμετέχω, αλλά διατηρώ και την απόστασή μου, για να μπορώ να βλέπω καθαρά. Αυτή η σκηνή έχει κάτι το ακατέργαστο και ειλικρινές: Νέοι δημιουργοί μπλέκουν μόδα, performance και φωτογραφία για να εκφράσουν το “ανείπωτο”, το queer, το άβολο, το σωματικό. Αυτό με ελκύει. Το ρεύμα αυτό πιστεύω ότι θα συνεχίσει να αυτοπροσδιορίζεται. Δεν θα επιδιώξει να “ενταχθεί” στο mainstream και καλά θα κάνει!
Καλλιτέχνες που θαυμάζεις;
Αυτό το διάστημα την Carlijn Jacobs και τον Rafael Pavarotti.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου μοντέλο αυτή την περίοδο;
Η Alex Consani.
Αν μπορούσες να δημιουργήσεις ένα editorial χωρίς κανέναν περιορισμό — ούτε budget, ούτε κοινό, ούτε κανόνα — τι μορφή θα είχε; Ποια θα ήταν η ιστορία που θα ήθελες να πεις μέσα από τις εικόνες σου;
Αν είχα πλήρη ελευθερία, θα δημιουργούσα κάτι τελείως προσωπικό, με εικόνες που αφήνουν χώρο για σκέψη. Θα έπαιζα με το φως και τη σκιά, τη φόρμα και την υφή, χωρίς να φορτώνω την εικόνα. Θέλω να δείξω πως η ομορφιά κρύβεται στις μικρές λεπτομέρειες και στην απλότητα. Θα ήταν μια εξερεύνηση της ταυτότητας, χωρίς να δίνει έτοιμες απαντήσεις. Ένα editorial που να αφήνει τον θεατή να βρει τη δική του ιστορία. Στο τέλος, η τέχνη είναι για να ελευθερώνει, όχι για να περιορίζει.
Σε ποια Αθηναϊκή γειτονιά μένεις και τι αγαπάς σε αυτή;
Μένω στην γειτονιά του Νέου Ηρακλείου. Μου αρέσει η ηρεμία της και που έχει ακόμα κάτι από τον παλιό αστικό ιστό, με αυλές, μπαλκόνια, γιασεμιά, και ανθρώπους που λένε “καλημέρα” χωρίς να είναι τυπικό.
Περίγραψε μας την πρώτη σου ώρα με το που ανοίγεις τα μάτια σου κάθε πρωί;
Για αρχή, προσπαθώ να μην πατάω snooze στο ξυπνητήρι που χτυπάει κάθε δέκα λεπτά. Μετά έρχεται ο πρώτος καφές. Τελετουργικά σχεδόν. Παράλληλα θα τσεκάρω τα μέιλ μου, χωρίς να έχω πλήρως συνέλθει και ύστερα καταλήγω να γελάω μόνος μου με κάποιο TikTok που μου έχουν στείλει οι φίλοι μου. Μιλάμε για σοβαρό brain rot, αλλά είναι και αυτός ένας τρόπος να συνδεθείς, να ξυπνήσεις, να μπεις σιγά σιγά στον ρυθμό.
Κάποιες μέρες από εκεί και πέρα είμαι έτοιμος να αδράξω τη μέρα. Άλλες πάλι… όχι και τόσο. Κι αυτό είναι ok.
Πώς θα περιέγραφες το προσωπικό σου στυλ;
Θα έλεγα ότι το στυλ μου είναι αρκετά απλό και casual. Νιώθω πιο άνετα με basic κομμάτια. Φοράω κυρίως μαύρα. Θέλω να νιώθω ο εαυτός μου χωρίς να προσπαθώ πολύ. Θέλω βέβαια αυτό που φοράω να έχει χαρακτήρα. Ένα loose Calvin Κlein τζιν, ένα φαρδύ t-shirt, ένα hoodie ή ένα παλιό τζάκετ. Αυτά είναι τα βασικά μου. Προτιμώ να νιώθω ο εαυτός μου, παρά να κυνηγάω το εντυπωσιακό. Βέβαια, υπάρχουν και μέρες που το ψάχνω λίγο παραπάνω, έτσι… για το mood.
Πού θα σε βρει το καλοκαίρι αυτό;
Φέτος είπα να δοκιμάσω την Ικαρία, μιας και δεν την έχω επισκεφτεί ξανά. Άντε! Καλό μας καλοκαίρι και καλό μας πανηγύρι.
Η συλλογή Calvin Klein S/S 25 είναι διαθέσιμη στα καταστήματα Calvin Klein, στο calvinklein.gr και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης.
Photographer: Mike Tsitas
Stylist: Thanos Koutsolabros
Make Up and Hair: Ioanna Domazaki