Ο Mu Tunc είναι το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από το εκπληκτικό “Diary of Mu”, ένα site/ ηλεκτρονικό ημερολόγιο, όπου διάσημες και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες από τον χώρο της τέχνης δίνουν αποκλειστικές και άκρως προσωπικές συνεντεύξεις ενώ κινηματογραφούνται. Το Diary of Mu, παρουσιάζει, όπως λέγεται «την άλλη όψη των πραγμάτων». Ο Mu ζει και εργάζεται στην Κωνσταντινούπολη, ενώ ταξιδεύει συνεχώς σε όλο τον κόσμο, ψάχνοντας «ιδιαίτερους» και «ακατέργαστους» ανθρώπους.
Η πρώτη μου επαφή με το Mu, έγινε ένα τυχαίο βράδυ στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια ενός project που είχε αναλάβει. Ξεκινήσαμε μια συζήτηση για την επικοινωνία και ξαφνικά του ζήτησα να γράψω ένα άρθρο για εκείνον. Η απάντησή του απλή και αφοπλιστική ταυτόχρονα: «Τιμή μου». Αυτή ήταν η πρώτη μου απόπειρα να πάρω συνέντευξη από κάποιον. Είναι επίσης η πρώτη φορά που και ο ίδιος μιλά επίσημα ως ο άνθρωπος πίσω από το Diary of Mu.
Τι τίτλο θα έδινες στον εαυτό σου;
Δεν πιστεύω στα «βιογραφικά σημειώματα». Θεωρώ πως τα συνεχιζόμενα προβλήματα του αιώνα μας –ανάμεσα σε άλλες αλήθειες- αποκαλύπτουν το γεγονός πως όλα αυτά τα βιογραφικά και οι πρακτικές επαγγελματικής αυτοαξιολόγησης είναι γελοιότητες. Δεν το λέω για να φανώ υπερόπτης. Το παρελθόν μου αποτελείται από διάφορες σοβαρές επαγγελματικές εμπειρίες σε marketing, παραγωγή, branding, τέχνη, διαφήμιση κ.α. Γι αυτό το λόγο κατέληξα να θεωρώ πως δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική “κουλτούρα” μέσα από αυτή την “κουλτούρα καριέρας”. Αν έπρεπε να μου βάλω μια ταμπέλα, θα έλεγα πως είμαι “δημιουργός” ή “τεχνίτης” παρά ο φορέας ενός επαγγελματικού τίτλου.
Πώς προέκυψε το “Diary of Mu”;
Είναι τόσο απλό που μου είναι δύσκολο να πω αν ήταν ιδέα ή ένα ένστικτο. Ήθελα μόνο να καταγράψω τις εμπειρίες μου σαν σε ένα ημερολόγιο και επέλεξα το φιλμ σαν κύριο μέσο καταγραφής. Η κεντρική ιδέα είναι η ίδια που έδωσε το κίνητρο στον Έλληνα ταξιδευτή Παυσανία και ενέπνευσε τον Γκαίτε να εκφράσει με αυτό τον τρόπο τα συναισθήματά του για το ταξίδι του στην Ιταλία. Η λατινική φράση “Et in Arcadia ego” είναι το αρχικό motto πίσω από το “Diary of Mu” και σημαίνει “Και εγώ στην Αρκαδία”. Το “Εγώ” αναφέρεται στο Θάνατο και η “Αρκαδία” είναι ένα ουτοπικό μέρος. Ο Γάλλος ιστορικός André Félibien, το μετέφρασε σε “το πρόσωπο που βρίσκεται θαμμένο σε αυτό τον τάφο ζούσε στην Αρκαδία”. Αυτό εξηγεί τα πάντα. Είμαι Αρκάς, ένας θνητός, που ζει σε έναν μερικές φορές ουτοπικό, αλλά καθόλα πραγματικό κόσμο.
Πόσα άτομα χειρίζονται το “Diary of Mu”;
Το “Diary of Mu” είναι η “ζωντανή” προβολή της προσωπικής μου ζωής και του τρόπου που αντιλαμβάνομαι τα πράγματα. Σε ό, τι αφορά τις φωτογραφήσεις και τα βίντεο, δεν υπάρχει ομάδα. Μόνο εγώ και το άτομο που επιλέγω για συνέντευξη. Το τελικό υλικό περνά όμως από μία επεξεργασία για την οποία επιλέγω να συνεργάζομαι με άτομα που μοιράζομαι την ίδια οπτική και απόψεις.
Τι προϋποθέσεις πρέπει να πληροί ένα πρόσωπο προκειμένου να μπει στο “Diary of Mu”;
Δεν υπάρχουν κανόνες. Το μόνο προαπαιτούμενο είναι να είναι κανείς αληθινός. Αυτό δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται.
Κάποια βίντεο σου ξεκινούν γεμάτα ενέργεια, με υπερκινητικό ίσως τρόπο και ξαφνικά όλα περνούν από μπροστά μας εξαιρετικά αργά, πιο οικεία, δίνοντας έμφαση στις μικρές λεπτομέρειες. Αυτό το κάνεις όταν το υποκείμενο μπαίνει σε πιο προσωπικές λεπτομέρειες.Έτσι αντιμετωπίζεις και τη ζωή;
Αυτό που «έπιασες» είναι πραγματικά ενδιαφέρον. Στην πραγματικότητα, μου είναι δύσκολο να προσδιορίσω γιατί ακριβώς το κάνω αυτό. Το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρος είναι πως και στην προσωπική μου ζωή έχω τόσο έντονες και γεμάτες ενέργεια στιγμές, όσο και βαθιές, συναισθηματικές.
Λένε πως ‘Η ζωή ξεκινά από τη στιγμή που αρχίζεις και ξεβολεύεσαι’. Συμφωνείς; Τι σημαίνει αυτό για σένα;
Απόλυτα. Για μένα «βόλεμα» σημαίνει όταν ένας άνθρωπος βασίζεται σε κάποιον ή κάτι άλλο για να του γεμίσει το κενό, αντί να το κάνει ο ίδιος για τον εαυτό του. Αν μιλάμε για φιλία και έρωτα, θεωρώ πως χρειάζεται να δημιουργήσουμε περισσότερες ‘ζώνες άνεσης’ στην προσωπική μας ζωή. Αν μιλάμε για ενδυνάμωση της δημιουργικότητας μας προτείνω να κάνουμε το αντίθετο. Πιστεύω πως είναι δυνατό να εξελιχθεί κανείς μόνο αν φτάσει στο πιο χαμηλό του σημείο. Δεν μπορείς να χτυπήσεις πάτο αν παραμένεις βολεμένος.
Συνέντευξη: Μαίρη Κιτσοπάνου
Πορτραίτο: Ceylan Sözer
Διαβάστε το τεύχος on-line : http://issuu.com/ozon/docs/ozon_raw_roads_issuu105