Η Νάντια ή αλλιώς Nazezhda γεννήθηκε στην Πιερία και μεγάλωσε στον Πλαταμώνα. Η μητέρα της είναι Ρωσίδα και ο πατέρας της Έλληνας μεγαλωμένος στη Ρωσία. Αποφοίτησε από τη σχολή λογοθεραπείας στα Γιάννενα το 2004 και από τότε εργάζεται σαν λογοθεραπεύτρια σε παιδιά με δυσκολίες λόγου, ομιλίας και επικοινωνίας.Η επαφή της με αυτά τα άτομα, όπως υποστηρίζει, την έχει βοηθήσει πολύ στην προσωπική της εξέλιξη.
Νάντια, σχεδιάζεις μόλις δύο χρόνια. Τι αποτέλεσε το έναυσμα για αυτή σου την απόφαση;
Στην ουσία η ιδεα Nazezhda γεννήθηκε πριν 9 μήνες, μετά απο έντονη παρότρυνση ενός φίλου και ιδιοκτήτη μιας boutique στην Αθήνα, ο οποίος μου ανέθεσε την εξολοκλήρου δημιουργία μιας σειράς γυναικείων ρούχων με αφορμή ένα καθιερωμένο καλοκαιρινό event. Μέχρι τότε δεν το είχα σκεφτεί ποτέ σοβαρά.
Για την Nazezhdα, τι μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης;
Η προσωπική μου διάθεση είναι η πηγή αλλά και ο βασικός άξονας της έμπνευσής μου. Συμβαδίζοντας με αυτή προσπαθώ και καλύπτω ενδυματολογικές ανάγκες, αρχικά δικές μου, οι οποίες με στυλιστικές τροποποιήσεις και πειράματα καθρεφτίζονται στους γύρω μου.
Τα υλικά που χρησιμοποιείς και η σχεδιαστική βάση που ακολουθείς, δίνουν την εντύπωση ότι δημιουργείς ένα γυναικείο πρότυπο αρκετά δυναμικό. Εσύ πώς θα χαρακτήριζες τις δημιουργίες σου;
Ο οριοθετημένος δυναμισμός σε έναν άνθρωπο και ιδιαίτερα σε μια γυναίκα είναι ένα χαρακτηριστικό που επικροτώ και εύχομαι να πρεσβεύω. Θέλω η εμφάνισή της να αποπνέει σιγουριά και αυτοπεποίθηση χωρίς όμως να καλύπτει την θηλυκή της διάσταση. Γι αυτό και τα ρούχα που δημιουργώ παρά την αυστηρότητα των γραμμών τους μπορούν να προσαρμόζονται σε πολλά και διαφορετικά γυναικεία πρότυπα.
Πρόσφατα ολοκλήρωσες και την συλλογή σου για τον ερχόμενο καλοκαίρι. Από τι έχεις επηρεαστεί;
Η μινιμαλιστική τάση της εποχής ειναι σίγουρα κάτι που με επηρεάζει. Οι αντρικές αναφορές δίνουν το παρόν και έρχονται να συγκρουστούν με θηλυκές αποκαλύψεις επιτρέποντας έτσι μια αδιάκοπη εναλλαγή και όχι επιβολή των φύλων.
Παρακολουθείς το έργο των υπόλοιπων Ελλήνων σχεδιαστών; Ξεχωρίζεις κάποιον;
Σαφώς και παρακολουθώ το έργο των Eλλήνων σχεδιαστών και θεωρώ ότι το επίπεδο είναι αρκετά υψηλό. Θαυμάζω την Ελευθερία Αράπογλου – Digitaria , τον Γιώργο Ελευθεριάδη και τον Σωτήρη Γεωργίου για την εφευρετικότητα των πατρόν τους, τον Άγγελο Μπράτη για τη “ρευστότητα” και κίνηση των ρούχων του και σαφώς τον Απόστολο Μητρόπουλο για την εκκεντρικότητά του.
«Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο από το να είσαι υπερβολικά μοντέρνος. Διατρέχεις τον κίνδυνο να γίνεις ξαφνικά υπερβολικά ξεπερασμένος», υποστήριζε ο Oscar Wild. Εσύ, στοχεύεις στην διαχρονικότητα των δημιουργιών σου;
Η διαχρονικότητα σαν έννοια είναι στόχος όλων μας, νομίζω. Σίγουρα επενδύω και στοχεύω στη διαχρονικότητα των δημιουργιών μου και θα ελπίζω να διατηρηθούν στο χρόνο. Παρόλα αυτά θα ηταν τρομερή μου επιτυχία αν κάποιο από τα σχέδιά μου στιγμάτιζε την εποχή και όχι μόνο το χρόνο. “I love my life when I remember my moments”. Πού ξέρεις; Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον ένα εγγονάκι ξεσκάψει την γκαρνταρόμπα της 00’s γιαγιάς του και βρει θησαυρούς. Όπως συμβαίνει με τη δική μας γενιά.
Συνέντευξη: Λάζαρος Τζοβάρας
Φωτογραφία: Χρήστος Τζήμας