Η Νέλλυ Σκουφάτογλου είναι ένα γνώριμο και πολύ αγαπημένο πρόσωπο στο OZON καθώς ήταν αρχισυντάκτρια του OZON Raw και του ozonweb.com για δύο χρόνια. Πρωτοστατούσε στα events που διοργανώναμε, συνδιαλεγόταν με όλους τους creatives, του πελάτες του περιοδικού, τους αναγνώστες.
Κάποια στιγμή, η Νέλλυ αποφάσισε να φύγει από την Ελλάδα και να ζήσει στην Αυστραλία, όπου συνέχισε τη ζωή της ως δημοσιογράφος στο Neos Kosmos. Αν και κυκλοφορούσαμε στα ίδια στέκια, δεν είχα την τύχη να την συναντήσω. Τελικά, τη γνώρισα τις προάλλες όταν ήρθε για ένα μίνι ταξιδι στην Ελλάδα και πέρασε από τα γραφεία μας. Εννοείται, ότι τη «βομβάρδισα» με ερωτήσεις με το που ανταλλάξαμε την πρώτη καλησπέρα. Και εκείνη, άμεση και χωρίς δισταγμό απάντησε σε όλες τις απορίες μου.
Πώς είναι η ζωή σου στη Μελβούρνη;
Η ζωή μου στη Μελβούρνη σίγουρα δεν είναι η ζωή μου στην Ελλάδα. Έχει πολλή δουλειά- όχι ότι στην Ελλάδα δεν ξέρουμε τι θα πει αυτό, απλά σε άλλους ρυθμούς. Οι αποστάσεις είναι μεγαλύτερες, με συνέπεια αυτό να αφαιρεί από τον ελεύθερο χρόνο. Η Μελβούρνη είναι μια πολυπολιτισμική πόλη σε σύγκριση με άλλα μέρη στην Αυστραλία και υπάρχει έντονο το underground και grunge στοιχείο. Πίνω πολύ καφέ και απολαμβάνω το καλό φαγητό. Δεν θα έλεγα ότι βγαίνω πολύ. Υπάρχουν gigs (αν και για τη μουσική σκηνή της πόλης δεν αρκούν σε καμία περίπτωση), pubs, dive bars, cocktail bars, wine bars αν και τα cafe κλείνουν 3.30μμ – 4μμ κάθε μέρα. Είναι σίγουρα μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα από αυτήν που είχα συνηθίσει, αλλά και σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Είμαι ευγνώμων για την ομορφιά που βλέπω γύρω μου και τις ευκαιρίες που μου έχουν δοθεί – αν και όχι απλόχερα. Επίσης, βιώνουμε μέχρι και τέσσερις εποχές σε μία μέρα. Δεν βαριόμαστε με τον καιρό στη Μελβούρνη.
Διαβάστε ακόμη: Από την Θεσσαλoνίκη στο Λονδίνο, η Άντα ανεβαίνει στην “κορυφή” των social media
Πώς είναι η ζωή ενός ατόμου στα 30s εκεί;
Εξαρτάται τι θες από τη ζωή σου και τι τύπος ανθρώπου είσαι. Νομίζω πως αν είχα πάρει την απόφαση να μετακομίσω στη Μελβούρνη 10 χρόνια πριν, θα ήμουν πολύ πιο ευτυχισμένη. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν αυτό θα συνέβαινε επειδή θα γνώριζα πολύ λιγότερο τον εαυτό μου από ό, τι σήμερα ή αν επειδή στους χώρους στους οποίους κινούμαι ο ηλικιακός μέσος όρος είναι αρκετά μικρότερος. Είμαι 35 και το lifestyle μου αντιστοιχεί σε αυτό ενός 20something ατόμου, με τη διαφορά ότι οι αντοχές και τα όριά μου σε ό,τι έχει να κάνει με το τι κάνω με τον ελεύθερο χρόνο μου δεν συμβαδίζουν πάντα με αυτά των γύρω μου. Οι πλειοψηφία των τριαντάρηδων και άνω που γνωρίζω στη Μελβούρνη είναι είτε σε κάποια μακροχρόνια σχέση ή βιώνει την πραγματικότητα του γάμου με παιδιά. Κατά κόρον οι Αυστραλοί (ανεξαρτήτως background, εθνικότητας γονιών) παντρεύονται νωρίς. Το πρόγραμμα έχει συνήθως δουλειά, γυμναστήριο, παιδιά, κάποιες εξόδους σπάνια απρογραμμάτιστες. Οι υπόλοιποι ζουν στο ενοίκιο, συγκατοικούν με το σύντροφό τους ή άτομα στην ίδια κατάσταση μια και τα ενοίκια είναι πολύ ακριβά, ταξιδεύουν όσο το επιτρέπει η οικονομική τους δυνατότητα και εναποθέτουν τις ελπίδες τους στο on line dating. Υπάρχουν ανήσυχα πνεύματα σαν εμένα, που τρέχουν από gig σε gig, από έκθεση σε έκθεση με το παράπονο ότι δεν υπάρχουν αρκετές διέξοδοι για το μέγεθος και το επίπεδο της πόλης.
Τι έχεις μάθει από το διάστημα που ζεις εκεί;
Έχω μάθει να χαμογελάω, να λέω καλημέρα σχεδόν σε κάθε άγνωστο με τον οποίο θα συναντηθεί το βλέμμα μου, να μη νευριάζω στο δρόμο, να μην αργώ στα ραντεβού μου και να μην χρησιμοποιώ δικαιολογίες. Έχω μάθει να μην ρίχνω σκουπίδια κάτω. Για κανένα λόγο. Να περπατάω ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα κρατώντας μια σβησμένη γόπα στο χέρι μου μέχρι να βρω τον κατάλληλο κάδο. Έχω μάθει να συμβιβάζομαι με τη διαφορετικότητα και να συνυπάρχω με άτομα διαφορετικής κουλτούρας, χρώματος, θρησκεύματος και ούτω καθεξής. Έχω μάθει να μην θεωρώ τον εαυτό μου ξεχωριστό αλλά ταυτόχρονα να θέτω όρια, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Έχω μάθει να εκτιμώ και να σέβομαι πολύ περισσότερο το μέρος στο οποίο ζω και τους ανθρώπους με τους οποίους το μοιράζομαι, αλλά έχω μάθει πόσο σημαντικά και αναντικατάστατα είναι όλα αυτά που άφησα πίσω.
Τι σου λείπει από την Ελλάδα;
Από την Ελλάδα μου λείπουν οι άνθρωποι. Οι δικοί μου άνθρωποι και η έλλειψη μιζέριας. Θα ακουστεί περίεργο αυτό που θα πω, αλλά μέσα σε όλα τα σκατά που την πνίγουν, η Ελλάδα και η Αθήνα για μένα έχουν μία αυθεντικότητα και μία ζωντάνια που δεν μπορεί να υποκαταστήσει κάποιο άλλο μέρος. Μπορεί να ζεις στην πιο όμορφη πόλη του κόσμου, να μένεις με το στόμα ανοιχτό συγκρίνοντας την αρχιτεκτονική, την κοινωνική οργάνωση, την υποδομή αλλά να μην μπορείς να πας για ένα καφέ μετά τη δουλειά ή να κανονίζεις να συναντηθείς με το φίλο ή τη φίλη σου spontaneously. Μου λείπει πολύ η ευκολία με την οποία μπορώ να πιάσω κουβέντα με τον περιπτερά, τον ταξιτζή, μία τυχαία τύπισσα στο τρένο, το μπάρμαν, τη σερβιτόρα, τον οποιονδήποτε, καθώς και το πού θα σε πάει αυτή η κουβέντα. Μου λείπει η αλήθεια που κρύβεται σε κάθε αγκαλιά αλλά και σε κάθε διαφωνία. Εδώ δεν τσιγκουνευόμαστε συναισθήματα, αν υπάρχουν. Δεν τσιγκουνευόμαστε την ανθρώπινη επαφή, ακόμη κι αν δεν παίζει ευρώ στην τσέπη.
Τι δεν αντέχεις στην Μελβούρνη και τι στην Ελλάδα;
Στην Ελλάδα δεν αντέχω την αγένεια, τη φασαρία και τη βρωμιά γύρω μου. Θα μπορούσαμε να έχουμε μια από τις πιο όμορφες πόλεις στην Ευρώπη αλλά δεν μας ενδιέφερε ποτέ η αισθητική. Από αυτή την έλλειψη σεβασμού στο χώρο μας πηγάζουν πολλά και αυτό μπορούμε να το αντιληφθούμε μόνο αν ζήσουμε εκτός συνόρων. Γενικά πολλή αγένεια και ήταν το πρώτο που με «χτύπησε» μετά την προσγείωση. Στη Μελβούρνη δεν αντέχω το ότι δεν υπάρχει κάπου να πας για ένα καφέ ή να αράξεις μετά τη δουλειά, χωρίς να πρέπει να πιεις ή να φας. Το πόση ουσιαστική απόσταση υπάρχει στις ανθρώπινες σχέσεις και στην ποιότητα επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Είναι δύσκολο να τους το εξηγήσεις, αν και καμιά φορά αναρωτιέμαι αν μια πιο επιφανειακή προσέγγιση είναι καλύτερη.
Τελικά είναι τόσο μαγευτικά όσο νομίζουμε οι περισσότεροι;
Μαγευτικά δεν είναι σε καμία περίπτωση. Ίσως μόνο σε εκείνους με μεγάλη οικονομική άνεση ή σε ανθρώπους που τους δίνεται η δυνατότητα να κάνουν το γύρο της χώρας. Θέλει το λιγότερο 2-3 μήνες. Είναι μια ακριβή χώρα και ελάχιστες πλέον είναι οι δουλειές που αποδίδουν τους μισθούς που διαφημίζονται. Ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος και οι ευθύνες πολλές. Το φαγητό και ο καφές στη Μελβούρνη είναι μαγευτικά. Από παραλίες θα πρότεινα ένα ταξιδάκι στα βόρεια της χώρας.
Κάνοντας ένα μίνι απολογισμό, θεωρείς ότι ήταν σωστή για εσένα η απόφαση να φύγεις από την Ελλάδα;
Στη δεδομένη στιγμή, ήταν, ναι. Μου πρόσφερε αλλά μου κόστισε κόλας.
Πόσο έχει αλλάξει η Νέλλυ από τότε που ζει στη Μελβούρνη;
Πολύ. Νομίζω έγινα καλύτερος άνθρωπος και πολύ πιο υπεύθυνη. Έχω περάσει άπειρες ώρες να σκέφτομαι μόνη μου και να κάνω τον απολογισμό μου.
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε μια πενταετία;
Με το ζόρι μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου αύριο.
*Την Νέλλυ και τη δουλειά της μπορείς να τη δεις στο Instagram account της: Nellyskf
Από την Ιωάννα Μαμάη
Photos by: Moch