O Άγγελος Πέτρου και το GETAPLAND: Ένα show χορού που είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένας χορός
Το GET AP Studio ξεκίνησε ως μια εσωτερική ανάγκη για έκφραση. Μεγάλωσε μέσα από τη δύναμη της κοινότητας. Και σήμερα, επιστρέφει δυναμικά με το GETAPLAND -ένα εντυπωσιακό χορευτικό show εμπνευσμένο από τον φανταστικό κόσμο της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, που έγινε sold out μέσα σε μόλις τρεις ημέρες, οδηγώντας στην προσθήκη δεύτερης παράστασης την ίδια μέρα!
Τη Δευτέρα 2 Ιουνίου, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να ζήσει ένα φαντασμαγορικό “dance performance με street και commercial αισθητική”, που ξεδιπλώνεται «μέσα από τον παρανοϊκά υπέροχο κόσμο της Αλίκης». Το GETAPLAND ανεβαίνει στο Αμφιθέατρο Ιωάννης Δεσποτόπουλος στο Ωδείο Αθηνών, με περιορισμένη διαθεσιμότητα για τη δεύτερη παράσταση στις 18:00.
Πίσω από το project, ο δημιουργός Άγγελος Πέτρου, που τόλμησε να φανταστεί κάτι διαφορετικό -έναν κόσμο όπου ο χορός είναι τρόπος ζωής, έκφρασης και αυθεντικότητας. Για τον Άγγελο, ο χορός είναι τρόπος ζωής και όχι διαγωνισμός.
Βρείτε info για την παράσταση και εισιτήρια εδώ.
Πίσω από τις πρόβες, τις παραστάσεις και το sold out: Ο Άγγελος Πέτρου για την ιστορία του GET AP Studio
Το ΟΖΟΝ μίλησε με τον Άγγελο Πέτρου, τον ιδρυτή του Get Ap Studio, για την πορεία, τις προκλήσεις και τη δύναμη του να πιστεύεις στην κίνηση, ακόμα κι όταν όλα γύρω σου σε καλούν να μείνεις ακίνητος.
Τι σε ώθησε να ξεκινήσεις το GET AP Studio και ποιο ήταν το όραμά σου στην αρχή;
Από πάντα ήξερα ότι θέλω να ξεκινήσω ένα κίνημα. Δεν είχα ακριβώς ιδέα τι θα ήταν αυτό, το μόνο που ήξερα είναι ότι δεν θα ήταν σαν τα υπόλοιπα και θα είχε ως κύριο θέμα τον χορό. Μετά το Covid, όπου στερήθηκα την ελευθερία κίνησης, κατάλαβα ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό. Το GET AP γεννήθηκε μέσα από την ανάγκη για έκφραση, κοινότητα και δύναμη. Βρήκα παιδιά σαν εμένα και με ακολούθησαν. Παιδιά που δεν ήταν ποτέ στην “πρώτη σειρά”. Παιδιά με όνειρα που δεν μπορεί το ανθρώπινο μυαλό να συλλάβει. Παιδιά που αγαπάνε τον χορό. Αυτά τα παιδιά ήταν το GET AP. Και από εκεί, το κίνημα ξεκίνησε.
Το αρχικό μου όραμα; Να δημιουργήσω έναν χώρο όπου ο καθένας μπορεί να είναι ο εαυτός του. Όπου ο χορός δεν είναι διαγωνισμός, αλλά τρόπος να φωνάξεις ποιος είσαι. Και σήμερα, συνεχίζουμε να το χτίζουμε -όχι μόνο σαν στούντιο, αλλά σαν έναν κόσμο όπου η μοναδικότητα είναι ο κανόνας.
Πώς έχει αλλάξει το στούντιο σου από τότε που το ξεκίνησες; Υπάρχουν στιγμές που σου έχουν μείνει χαραγμένες;
Το στούντιο κάθε χρόνο παίρνει διαφορετική μορφή. Δυο χρόνια πριν, όταν το πρωτοανοίξαμε, ήταν ένας χώρος για 10-12 άτομα, χωρίς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μιας σχολής χορού. Ο κόσμος που πέρναγε απ΄έξω μας ρώταγε “Μα τι είναι εδώ;”. Δεν μπορούσα να το εξηγήσω. Το πρώτο μας open day είναι σίγουρα μια στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ μου. Ήταν 1 Οκτωβρίου το 2022 και θυμάμαι να είμαι με τον Γιάννη (τον συνεργάτη μου) η ώρα 10:59 και να του λέω “Ποιος θα έρθει καν;”, και μέσα σε μια ώρα ήρθαν πάνω από 50 παιδιά. Τότε κατάλαβα ότι πάμε να κτίσουμε κάτι μεγάλο.
Αν δεν ήσουν δημιουργός του GET AP Studio πως αλλιώς θα σε φανταζόσουν σήμερα; Τι θα έκανες;
Η αλήθεια είναι πως αν δεν έπαιρνα το ρίσκο και να αφήσω την πρωινή μου δουλειά, μάλλον θα ήμουν μίζερος σε ένα 9-5 και να περιμένω να έρθει στο γραφείο κάποιος συνάδελφος που χορεύει για να γίνουμε φίλοι. Αν βγάλουμε τον χορό έξω απ΄την εξίσωση, νομίζω θα ήμουν αρχιτέκτονας. Μου αρέσει πάρα πολύ να δημιουργώ χώρους, οι γραμμές και τα μαθηματικά (πάντα με μια δόση τέχνης). Νομίζω φαίνεται και από τις χορογραφίες μου εξάλλου.
Πώς διαλέγεις με ποιους θα συνεργαστείς ή ποια projects θα αναλάβεις;
Τους συνεργάτες μου τους ξέρω απ΄την πρώτη φορά που θα τους δω. Ας πούμε, έχω πολύ καλή διαίσθηση. Ψάχνω κόσμο να έχει αυτό το κάτι που “sets the soul of fire”. Να μιλάει για το τι θέλει να κάνει και να σε κάνει να ανυπομωνείς να δεις την πορεία του. Μέχρι σήμερα, οι συνεργάτες μου αποτελούν ΠΟΛΥ μεγάλο βοήθημα και μέρος του GET AP. Είναι ας πούμε “οι αφανοίς ήρωες”. Όσον αφορά τα projects, δεν κάνω ποτέ κάτι που δεν εκφράζει εμένα και το community μου. Έχω πει πολλά όχι, έχασα πολλά λεφτά, αλλά ξέρω ότι δεν άλλαξα το ποιος είμαι και το τι πιστεύω και είμαι περήφανος γι’αυτό.
Ποιο θεωρείς ότι είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που έχεις αντιμετωπίσει μέχρι τώρα ως δημιουργός στην Ελλάδα;
Το μεγαλύτερο μου εμπόδιο είναι οι άνθρωποι. Και δεν μιλάω για τους GET AP άνθρωπους, αλλά αυτούς που δεν σέβονται τον χορό και την αγάπη μας σε αυτό. Και αυτοί οι ανθρώποι είναι ο λόγος που κάνουμε αυτό το κίνημα. Μέσα από το GET AP, προσπαθώ να χαράξω έναν καινούριο δρόμο για τους χορευτές και γενικότερα την βιομηχανία του χορού. Τις προάλλες παρευρέθηκα σε ένα event με start-ups και η πιο συνήθης ερώτηση που μου κάνανε ήταν “Τι γυρεύεις εσύ ο χορευτής εδώ;”. Αυτό είναι μεγάλο εμπόδιο για τους χορευτές καθημερινά. Προσπαθώ να κερδίσω με την εταιρία μου σεβασμό και την επόμενη φορά που κάποιος, εκτός χώρου, θα μιλάει για χορό, να έχει το σωστό παράδειγμα στο κεφάλι του.
Υπάρχει κάποιο project που θεωρείς σταθμό στην πορεία σου; Αν ναι, γιατί ξεχωρίζει για σένα;
Στην πορεία μου σαν δάσκαλος χορού, ο μεγαλύτερος σταθμός είναι το γκεταπάκι μου. Αν δεν ήταν αυτό, δεν θα ήξερα τι θα έκανα.
Ver esta publicación en Instagram
Πώς καταφέρνεις να ισορροπείς ανάμεσα στην προσωπική σου ζωή και τους τρελούς ρυθμούς σε ό,τι αφορά το στούντιο;
Ακόμα το παλεύω -και λέω την αλήθεια! Όταν δημιουργείς κάτι τόσο προσωπικό όπως το GET AP, οι γραμμές μεταξύ δουλειάς και ζωής γίνονται πολύ θολές. Δεν είναι ένα project 9 με 5. Είναι σαν προέκταση του εαυτού μου. Πιστεύω όλοι εκεί έξω που κάνουν κάτι δικό τους, αντιμετωπίζουν τις ίδιες δυσκολίες. Για εμένα, το μυστικό είναι να κρατάς μέρος της προσωπικής σου ζωή, για εσένα. Παρόλο που ζούμε σε ένα digital era που τα stories είναι πολύ σημαντικά για να χτίσεις ένα personal brand -το να είσαι offline έχει την δική του μαγεία. Και αν σε αγαπάνε πραγματικά αυτοί που σε στηρίζουν, θα το σεβαστούν.
Πιστεύεις ότι η Αθήνα έχει το δυναμικό να γίνει διεθνές κέντρο δημιουργίας; Και αν ναι, τι λείπει ακόμα;
Φυσικά και η Αθήνα έχει το δυναμικό να γίνει διεθνές κέντρο δημιουργίας. Η ενέργεια αυτής της πόλης δεν συγκρίνεται με τίποτα. Είναι ωμή, αυθεντική, γεμάτη αντιθέσεις — και ακριβώς αυτό γεννά δημιουργία. Υπάρχει ταλέντο, πάθος και ανάγκη για έκφραση σε κάθε γειτονιά. Αυτό που λείπει δεν είναι οι δημιουργοί. Είναι η πίστη σε αυτούς. Η υποστήριξη, οι υποδομές και κυρίως η νοοτροπία ότι το δημιουργικό επάγγελμα δεν είναι “χόμπι”, αλλά τρόπος ζωής που χτίζει οικονομίες και κοινότητες. Αν επενδύσουμε σε αυτό — σε χώρους, εκπαίδευση, εξωστρέφεια και συνεργασίες — τότε δεν θα αναρωτιόμαστε αν μπορεί. Θα αναρωτιούνται οι άλλες πόλεις πώς το κάναμε.
Διάβασε ακόμη: 5+1 παραστάσεις που αξίζει να δείτε τον Μάιο στην Αθήνα
Ποια είναι τα επόμενα βήματα για εσένα και το GET AP Studio; Υπάρχει κάτι που ανυπομονείς να υλοποιήσεις;
Σίγουρα ανυπομονώ να μεγαλώσω το community αυτό, με ότι συνεπάγεται αυτό. Το έχω δείξει και στα vlogs μου ότι ψάχνουμε ενεργά για καινούριο στούτνιο, για να εξυπηρετήσουμε περισσότερους dreamers. Επίσης, το streetwear μας θα ήθελα να επεκταθεί και σε non-dancers, να νιώθουν όλοι όσοι το φοράνε ότι το GET AP είναι more than a dance studio. Γενικά έχω πολλές ιδέες που θα μοιραστώ σιγα σιγά. Το μόνο που μπορώ να υποσχεθώ είναι συνεχής εξέλιξη και καινοτομία, πάντα κρατώντας την καρδιά του χορού ζωντανή.
Ver esta publicación en Instagram
Τι θα συμβούλευες έναν νέο άνθρωπο που θέλει να ξεκινήσει το δικό του δημιουργικό στούντιο σήμερα στην Ελλάδα;
Θα του έλεγα να ξεκινήσει. Αλλά να ξεκινήσει για τους σωστούς λόγους. Όχι για τα likes, ούτε για να φαίνεται “cool”. Αλλά γιατί νιώθει ότι δεν μπορεί να μην το κάνει. Γιατί έχει κάτι να πει. Γιατί βλέπει ένα κενό που θέλει να γεμίσει με το δικό του φως. Θα του έλεγα να μην περιμένει να είναι όλα τέλεια. Δεν θα είναι. Θα κάνει λάθη, θα φάει πόρτες, θα αμφισβητήσει τον εαυτό του. Αλλά αν αντέξει, θα δει κάτι μαγικό: ανθρώπους να ακολουθούν το όραμά του. Να βρίσκουν σπίτι μέσα σε αυτό που κάποτε ήταν ιδέα. Και κάτι τελευταίο: να μη φοβηθεί να είναι διαφορετικός. Η Ελλάδα αλλάζει -και χρειάζεται δημιουργούς που δεν μοιάζουν με τίποτα απ’ όσα έχουμε ξαναδεί.
Υπάρχει κάποια στιγμή στο ταξίδι σου μέχρι εδώ που σε συγκίνησε ή σε έκανε να νιώσεις πως “άξιζε όλος ο κόπος”;
Σίγουρα πέρυσι στη πρώτη μας παράσταση στο Ωδείο Aθηνών όταν κάναμε το group hug στο τέλος. Ένας ένας μαθητής έβγαινε στην σκηνή και αποτελούσε μέρος μιας μεγάλης αγκαλιάς, αυτής του GET AP. Δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Το αποκορύφωμα για εμένα ήταν όταν η μάμα μου μου έδωσε λουλούδια και μου είπε “You made it”. Εκεί λύγισα.
Αν κοιτάξεις πίσω στον εαυτό σου την πρώτη μέρα που ξεκίνησες, τι θα του έλεγες σήμερα;
“Ξέρεις όλα αυτά που ονειρεύεσαι τα βράδια πριν κοιμηθείς; Όλα εκείνα που νιώθεις αλλά δεν ξέρεις πώς να εξηγήσεις; Είναι λίγα… μπροστά σε αυτά που θα ζήσεις.”