Ο Ορέστης Καρύδας δεν είναι ένας ακόμα ηθοποιός. Χαρούμενος και δραστήριος, ψάχνει συνεχώς νέα projects που τον γεμίζουν, χωρίς να παραμένει στάσιμος λόγω της επιτυχίας του.
Προσπαθώντας να βρει την ισορροπία μεταξύ θεάτρου, τηλεόρασης και προσωπικής ζωής, μας επισκέφτηκε στα γραφεία μας στο OZON όπου μας μίλησε τόσο για τις επαγγελματικές του εξελίξεις όσο και για τον τρόπο που βλέπει την ζωή, τους ανθρώπους και τα social media.
Πες μου με τι ασχολείσαι αυτή την περίοδο επαγγελματικά και τα projects που τρέχεις.
Έχω ξεκινήσει παραστάσεις στο Blue Jasmine του Woody Allen σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή στο θέατρο Διάνα. Σύντομα ξεκινάει και μια καινούργια θεατρική συνεργασία, σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη και κειμενική επεξεργασία Άρη Ασπρούλη και Ιόλης Ανδρεάδη που θα παρουσιαστεί την άνοιξη στο Άσυλο Ανιάτων στην Κυψέλη. Η παράσταση θα έχει τίτλο «Στην μνήμη ενός μικρού παιδιού», και αποτελεί μια υβριδική προσέγγιση στη ζωή και το έργο του ποιητή και συγγραφέα Πλάτωνα Ροδοκανάκη, στην οποία και θα ερμηνεύσω τον ομώνυμο χαρακτήρα. Παράλληλα, κάνω κάποια γυρίσματα για την καθημερινή σειρά του alpha «Έλα στη θέση μου» και τέλος, ετοιμάζουμε κάποια εικαστικά βίντεο με τον συνεργάτη και φίλο μου, τον φωτογράφο Νικόλα Μάστορα, που συμπορευόμαστε καλλιτεχνικά τα τελευταία χρόνια.
Ασχολείσαι με τον χορό, τα εικαστικά, την ηθοποιία. Γιατί από όλα σου τα ενδιαφέροντα επέλεξες να ακολουθήσεις την ηθοποιία;
Ακολουθώ ό,τι με κάνει την εκάστοτε στιγμή να αισθάνομαι πληρότητα, ευτυχία και καλλιτεχνική προσφορά. Δεν μπορώ να αποφασίσω δραστικά ποια ιδιότητα είναι αυτή που τελικά θα με ορίσει και ως εκ τούτου δίνω στον εαυτό μου την ελευθερία να ερευνώ, να πειραματίζομαι, και να δημιουργώ.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου σκηνοθέτες και με ποιον θα ήθελες να συνεργαστείς; (Έλληνα ή μη)
Με γοητεύει η δουλειά του Μαρμαρινού, του Τερζόπουλου, του Λυγίζου, του Μπινιάρη, του Λάνθιμου, του Αβρανά, του Τρίερ, του Καστελούτσι, της Μίτσελ, του Ντολάν.
Ξέρω πως συμμετέχεις στην παράσταση Blue Jasmine που είναι ταινία του Woody Allen. Σου αρέσει σαν σκηνοθέτης; Βλέπεις την ζωή τόσο ρομαντικά και μελαγχολικά όπως εκείνος;
Ναι, μου αρέσει πολύ. Με διεγείρει ο καυστικός τρόπος που φωτίζει το ανθρώπινο δράμα. Αυτό το ρομαντικό όριο που περιγράφει την πιο σκληρή πραγματικότητα. Ο ρομαντισμός ενέχει την πιο άγρια μελαγχολία. Εκείνη που σηματοδοτεί την θνησιμότητα. Αλλά ναι, απολαμβάνω την ποιητική του ρομαντισμού και της μελαγχολίας. Αισθάνομαι ζωντανός.
Σχετικά με την καμπάνια της L’oreal στην οποία συμμετείχες, είσαι ο πρώτος άντρας που διαφήμισε make up. Πιστεύεις ότι η αντρική περιποίηση, το μακιγιάζ και λοιπά παρεμφερή είναι ακόμα ταμπού στην Ελλάδα; Και ποια είναι η γνώμη σου γενικότερα;
Ζούμε σε ένα περιβάλλον κοινωνικά απαρχαιωμένο, προκατειλημμένο και άκρως συντηρητικό. Η λέξη ταμπού στην Ελλάδα είναι λίγη για να περιγράψει την ανεπάρκεια σε σχέση με την αποδοχή. Ο καθένας έχει δικαίωμα να επιλέγει για τον εαυτό του αυτό που ονομάζει προσωπική ελευθερία. Και είμαι πολύ χαρούμενος που η συγκεκριμένη εταιρία μου έδωσε το βήμα για δημόσιο λόγο.
Έχω παρατηρήσει πως δεν αποχωρίζεσαι ποτέ το δαχτυλίδι σου. Ποιο είναι το στόρι πίσω από αυτό;
Ήταν του παππού μου. Ναι, δεν το αποχωρίζομαι ποτέ. Είναι σαν αυτοπροστασία μου. Όταν δεν το φοράω, νιώθω πως χάνω την δύναμή μου.
Θα έφευγες για το εξωτερικό; Και αν, ναι πόσο εύκολα;
Ναι, θα έφευγα. Και τελευταία, έχω αρχίσει να το επεξεργάζομαι ουσιαστικά. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η διεθνής καλλιτεχνική συνδιαλλαγή.
Πες μου για τα ρούχα που φόρεσες στην φωτογράφιση αλλά και για την σχέση σου με την μόδα γενικότερα. Υπάρχουν σχεδιαστές που θαυμάζεις;
Αντιμετωπίζω το ένδυμα σαν ένα ταξίδι μέσα στην προσωπική ιστορία του δημιουργού του. Τα αποτυπώματα που φέρει τις σκέψεις και την πορεία του μέσα στο χρόνο. Σαν να γίνομαι συνένοχος στις πιο ενδόμυχες αναζητήσεις του και σαν να αναλαμβάνω την ευθύνη να δώσω ζωή στο όραμα του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ενδυματολογική επιμέλεια ήταν του Στέλιου Κουδουνάρη, με μερικά από τα πιο ιδιαίτερα κομμάτια του αρχείου του. Είναι μεγάλη η εκτίμηση και ο σεβασμός που τρέφω για το πρόσωπό του και τον ευχαριστώ από καρδιάς που μου εμπιστεύτηκε τις σκέψεις του, τα κομμάτια από τις συλλογές του δηλαδή.
Όντας πολυπράγμων, πόσο εύκολο είναι να ισορροπήσεις επαγγελματικά, προσωπική ζωή και ελεύθερο χρόνο;
Πανεύκολο. Χρειάζεται να βάζεις προτεραιότητες, να έχεις θέληση και πίστη και φυσικά αγάπη για όλα αυτά.
Ζώντας στην εποχή του Instagram, και ειδικά εσύ που κάνεις αρκετές συνεργασίες ως influencer, βρίσκεις την ισορροπία μεταξύ virtual και πραγματικής ζωής;
Δεν είναι εύκολο και το συνειδητοποίησα πρόσφατα, όταν άρχισα να αγχώνομαι που έπεφταν οι followers μου. Αλλά το σκεφτόμουν έντονα και με σοβαρότητα. Δεν είναι αστείο. Για την ακρίβεια τρομακτικό. Εάν ο ψυχισμός σου δεν είναι ακέραιος είναι εύκολο να χαθείς στις ψευδαισθήσεις τις εικονικής πραγματικότητας.
Τέλος, αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στην Αθήνα, τι θα ήταν αυτό;
Να είναι οι άνθρωποι πιο ευγενικοί και λιγότερο φοβικοί.
Επιμέλεια κειμένου: Όλγα Κουτρουμάνου
Φωτογραφίες: Ναταλία Μαραγκού
Ενδυματολογική Επιμέλεια: Στέλιος Κουδουνάρης