Μεγαλωμένη στην Αθήνα, από γονείς ελληνικής και αιγυπτιακής καταγωγής, με τη μουσική να αποτελεί ανέκαθεν κομμάτι της- ξεκίνησε παίζοντας πιάνο και φλάουτο, προχώρησε στην κιθάρα και τα ντραμς για να συνεχίσει στο performing και τη σύνθεση. Η Ξένια δεν δημιουργεί μουσική για να ζήσει- ζει για να δημιουργει μουσική. Είναι μόλις 24 και ήδη ανερχόμενη DJ/παραγωγός/συνθέτης ενώ κατάφερε να ξεχωρίσει κερδίζοντας το διαγωνισμό iStandard Producer Showcase στην Νέα Υόρκη, ενώ παίζει σε αρκετά γνωστά clubs σε Ευρώπη και Αμερική.
Πώς μπήκες στο χώρο της μουσικής; Ήξερες από μικρή ηλικίας ότι θέλεις να γίνεις DJ;
Όταν πήγα να μείνω στην Μ. Βρετανία για το Bachelor μου, αγόρασα ένα ζευγάρι πικάπ Technics 1210, τα οποία χρησιμοποιώ ακόμη και έμαθα μόνη μου να μιξάρω παίζοντας με βινύλια. Έτσι έπαιζα ως DJ για το μεγαλύτερο διάστημα. (αρνιόμουν κατηγορηματικά να χρησιμοποιήσω CD ή laptop!). Για να είμαι ειλικρινής ποτέ πριν ζήσω στην Αγγλία δεν σκέφτηκα να γίνω DJ. Μου άρεσε πολύ η Dance και House σκηνή και κάπως έτσι ξεκίνησα να μπαίνω στην παραγωγή ηλεκτρονικής και dance μουσικής. Τελικά το ένα έφερε το άλλο και άρχισα να κλείνω εμφανίσεις σε διάφορους χώρους όπως π.χ. το Ministry of Sound στο Λονδίνο.
Τι μουσική παίζεις;
Λόγω του ότι πρωτίστως γράφω τραγούδια, είμαι συνθέτης και παραγωγός δεν θέλω να περιορίζω τον εαυτό μου ως DJ. Έχω παίξει διάφορα στυλ μουσικής στο παρελθόν και συνεχίζω να το κάνω ακόμη. Σε ένα κλαμπ, βέβαια, μου αρέσει παρισσότερο να παίζω Tech House, Deep House και Progressive House.
Πες μας λίγα πράγματα για την εμπειρία σου ως συνθέτις και παραγωγός…
Σαν συνθέτης, στιχουργός και παραγωγός καταπιάνομαι με διαφορετικά πράγματα. Έχω γράψει τραγούδια και κομμάτια που ανήκουν άλλα στην Pop, άλλα στη Dance, Reggae, Motown μέχρι και στην RnB/Hip Hop μουσική. Όντας όλα αυτά γράφω και αναλαμβάνω την παραγωγή τόσο για εμένα όσο και για άλλους καλλιτέχνες. Επιπρόσθετα, μεγάλο κομμάτι της εκπαίδευσής μου στη σύνθεση, εστίαζε στον κινηματογράφο και το θέατρο. Μπορώ να συνθέσω μουσική για ταινίες, κινούμενα σχέδια ή θεατρικές παραστάσεις. Όσο ζούσα στην Αγγλία συνέθεσα και ενορχήστρωσα ολόκληρο το soundtrack (ένα σύνολο 30 κλασικών κομματιών) για ένα εργο ονόματι “Her Naked Skin” (το Γυμνό της Δέρμα).
Τι σου αρέσει στο να είσαι DJ που δεν σου προσφέρει η παραγωγή;
Την performance! Δεν συγκρίνεται με τίποτα η αίσθηση του να βλέπεις ένα πλήθος να κινείται και να συγκινείται από αυτό που κάνεις. Η ενέργεια και το πάθος που νιώθεις είναι απίστευτα.
Θεωρείς ότι σήμερα η μουσική υποφέρει επειδή είναι τόσο εύκολα προσβάσιμη/διαθέσιμη;
Στην πραγματικότητα θεωρώ πως η μουσική κερδίζει ακριβώς επειδή είναι εύκολα διαθέσιμη. Υπάρχουν τόσα καταπληκτικά ανεξάρτητα συγκροτήματα, καλλιτέχνες, DJ κλπ που ανακαλύπτει κανείς μέσω του διαδικτύου. Στο παρελθόν, οι περισσότεροι ερχόμασταν σε επαφή μόνο με τη μουσική που προωθούταν περισσότερο και κυκλοφορούσε στην αγορά.
Αν μπορούσες να διαλέξεις το πιο χαλαρωτικό κομμάτι/τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;
Θα πρέπει να πω τo Nightmares on Wax των Rise. Είναι επίσης ένα από τα αγαπημένα μου όλων των εποχών. Μπορώ να το ακούω όλη μέρα.
Συνέντευξη: Νέλλυ Σκουφάτογλου