Αν έχεις βρεθεί να συζητάς με κάποια παρέα που τα μουσικά της ακούσματα ξεφεύγουν λίγο από τα συνηθισμένα, ίσως και να έχεις ακούσει το όνομά τους.
Οι Youth Valley, η αθηναϊκή μπάντα που έρχεται με φόρα στα μουσικά πράγματα, θα μπορούσαν να γράφουν soundtrack για τις ιστορίες αγάπης που έχουν στον πυρήνα τους μια βαθιά μελαγχολία. Η μουσική τους φέρνει μία εσάνς από τους Smiths, όμως με έναν εντελώς φρέσκο αέρα που σε κάνει να καταλήγεις πως όντως δεν έχεις ακούσει ξανά κάτι παρόμοιο. Τους συναντήσαμε (διαδικτυακά, μην ανησυχείς) και μας απάντησαν στα πάντα: Πώς ξεκίνησε η σύμπραξή τους, ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος που τους σημάδεψε και πώς πήραν την απόφαση να μη δείχνουν τα πρόσωπά τους στa social media; Keep reading!
Αγαπητοί Youth Valley, χαίρετε!
Αρχικά, για όσους δεν σας έχουν γνωρίσει ακόμα, θα θέλαμε να μας συστηθείτε.
Γεια σας! Ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση κατ’ αρχάς. Είμαστε ο Joseph (lead vocals, guitars) και ο Dean (drums, percussion). Τα υπόλοιπα μέλη που δεν είναι κοντά μας αυτή τη στιγμή, όμως αποτελούν πλέον μαζί με εμάς το ολοκληρωμένο σχήμα, είναι ο George V (guitars), Argyris (guitars) και Clyde (bass). Έχετε τα θερμά τους χαιρετίσματα.
Γιατί Youth Valley; Πώς ξεκίνησε η μεταξύ σας σχέση και πώς επιλέξατε να δημιουργήσετε τη μπάντα σας;
Dean: Η φράση Youth Valley για εμάς αποτελεί ένα νοητό μέρος, μια θέση προστασίας στην οποία οι παιδικές μας ψυχές και οι ενήλικοί μας εαυτοί συνεργάζονται και μιλούν για τα τραύματα και τους φόβους τους, που τα κουβαλούν από εκείνη την τρυφερή ηλικία μέχρι σήμερα. Τα εκφράζουν χωρίς αναστολές και τα συζητούν. Μόνο και μόνο αυτή η βροντερή παραδοχή, είναι ένα βήμα προς την ελευθερία και την αλήθεια του καθενός μας.
Joseph: Με τον Dean γνωριστήκαμε το 2019 μέσω του πλέον και κιθαρίστα μας, και τότε απλώς κοινού εγκάρδιου φίλου, George V. Μέχρι να συμβεί αυτό, εγώ και ο τότε κιθαρίστας μας -ήμασταν μια διμελής μπάντα- είχαμε φτιάξει τα demo μας και ψάχναμε για ντράμερ, προκειμένου να μπούμε στο στούντιο για να δημιουργήσουμε το πρώτο μας EP.
Όταν κάναμε την πρώτη μας πρόβα με τον Dean, «κλικάραμε» κατευθείαν, καθώς είχαμε και κοινά ακούσματα, αλλά και είναι ίσως ο καλύτερος ντράμερ με τον οποίο έχω παίξει ποτέ σε σχήμα. Είναι εξαιρετικός μουσικός, όχι μόνο ντράμερ, και το ταλέντο του φάνηκε αμέσως στα μάτια, αλλά και τα αυτιά μας.
Δεν πέρασε πολύς καιρός, μέχρι να αποφασίσουμε πως ήμασταν έτοιμοι να μπούμε στο στούντιο ηχογράφησης να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας με σκοπό να φτιάξουμε τρία κομμάτια αρχικά, τα οποία με τη βοήθεια και πολύτιμη συνεισφορά του παραγωγού και φίλου Άλεξ Μπόλπαση, κατέληξαν να κυκλοφορήσουν ως το πρώτο μας EP. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι τότε ακόμη και αφού τελειώσαμε τις ηχογραφήσεις, η μπάντα δεν είχε όνομα. Αφού τελείωσαν και τα γυρίσματα του κλιπ για το «Young Sad Lovers», μέσα δηλαδή από ολόκληρη τη δημιουργική διαδικασία ηχογράφησης αλλά και γυρισμάτων και οπτικοποίησης του οράματος που διαμορφωνόταν καθ’ όλη την πορεία, το όνομα ήρθε κάπως από μόνο του για να μείνει, και απλώς τα έδεσε όλα μαζί με αυτές τις δύο λέξεις. Youth Valley. Οτιδήποτε άλλο είχαμε αναφέρει για όνομα ως ιδέα μετά από αυτό, φαινόταν εκτός θέματος και αταίριαστο.
Αν θα θέλαμε να ορίσουμε με κάποιον τρόπο το είδος που πρεσβεύετε, θα μπορούσαμε να πούμε πως κινείστε στους δρόμους της indie/shoegaze μουσικής. Θα θέλατε να μου αναφέρει ο καθένας τον πρώτο δίσκο που θυμάται τον εαυτό του να ακούει και να μαγεύεται;
Joseph: Είναι δύσκολο να επιλέξει κανείς, αλήθεια. Θα επιλέξω να πω έναν live δίσκο του Jeff Buckley, το «Mystery White Boy». Οι live εκτελέσεις των τραγουδιών του, αλλά και των διασκευών που παίζει, ντυμένες με ένα ονειρικό reverb στην κιθάρα του ήταν από άλλο πλανήτη. Θυμάμαι να βλέπω το ίδιο live σε βίντεο και να δακρύζω. Είναι η επιτομή της ελευθερίας συναισθήματος πάνω στην σκηνή.
Dean: Ο τελευταίος δίσκος των DIIV (Deceiver 2019) έσκασε σαν βόμβα μέσα στο κεφάλι μου. Ο τρόπος με τον οποίο μετουσίωσαν όλες τις ιδέες τους ήταν αυτός που περίμενα και ήλπιζα να ακούσω στα αυτιά μου.
Μέσα σε μία κατάσταση που κανείς μας δεν είχε φανταστεί, κυκλοφορήσατε το πρώτο σας digital EP, ένα επτάιντσο βινύλιο, καθώς και ένα videoclip. Πώς γεννήθηκε η ιδέα για όλα αυτά;
Κατ’ αρχάς, όπως και πιθανότατα να το έχουμε ξαναπεί, η ιδέα αυτή γεννήθηκε πριν την πανδημία. Η υλοποίησή της όμως, πράγματι βρέθηκε να απειλείται από αυτή.
Κάπου στο τέλος του 2019, ήρθαμε σε επαφή με τον Άλεξ (Μπόλπαση) και του ζητήσαμε να ακούσει τα demo μας. Μετά από μια εβδομάδα ξαναμιλήσαμε, μας είπε πως εδώ έχουμε κάτι πολύ καλό, και θα άξιζε να γίνει μια πρώτη κυκλοφορία, να το μοιραστούμε δηλαδή με τον κόσμο και να δούμε πώς θα αντιδράσει σε μια τέτοια προσέγγιση (indie/ shoegaze/ new wave). Δεν είχαμε την οικονομική δυνατότητα να κάνουμε κάτι παραπάνω από 3 κομμάτια τότε, επομένως το EP ήταν ούτως ή άλλως μονόδρομος. Το βίντεο κλιπ προέκυψε και από την ανάγκη μας να οπτικοποιήσουμε αυτό που νιώθαμε στο «Young Sad Lovers» αλλά και την πίστη μας σε μια πιο «ολιστική» επικοινωνία μέσω της τέχνης. Ένα aesthetic experience, μια πηγή ερεθισμάτων για παραπάνω από μία αισθήσεις, για την ακρίβεια όσο περισσότερες τόσο το καλύτερο, είναι πολύ σημαντικό για εμάς αλλά και για την εποχή στην οποία διανύουμε, όπου η εικόνα μεσουρανεί σαν μέσο έκφρασης κι επικοινωνίας. Η Αλεξάνδρα Διονά, όταν άκουσε το κομμάτι, συμμερίστηκε, προς ευχάριστη έκπληξή μας, απόλυτα την ανάγκη για οπτικοποίησή του, ξετρελάθηκε με το ρεφρέν και το ύφος, και αυτό, εκτός από μεγάλη μας τιμή ήταν και ένα ακόμη πράσινο φως για να προχωρήσουμε στο μουσικό βίντεο που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο YouTube.
Τέλος, για να ολοκληρώσουμε την απάντηση, όπως είπαμε και στην αρχή, η πανδημία μας βρήκε στην μέση όλων αυτών τον υλοποιήσεων, επομένως η πρόκληση για εμάς, εφόσον είχαμε ήδη ξεκινήσει, ήταν να επιμείνουμε, να μην τα παρατήσουμε και έστω και με πιο αργούς ρυθμούς, να φέρουμε εις πέρας το όραμά μας.
Στο βίντεο κλιπ, το οποίο σκηνοθέτησε η Αλεξάνδρα Διονά, βλέπουμε έναν κόσμο μελαγχολικό μεν, γεμάτο παστέλ χρώματα δε. Ποια ήταν η δημιουργική διαδικασία που ακολουθήσατε;
Η δημιουργική διαδικασία είναι κάτι το οποίο σε κάθε συνεργασία είναι διαφορετικό. Ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του τρόπο και ο κάθε συνδυασμός ανθρώπων/ ομάδων επίσης. Με την Αλεξάνδρα ήταν πολύ εύκολο, μιας και ήδη είχε την αισθητική που φανταζόμασταν και επιθυμούσαμε. Της δώσαμε να ακούσει το κομμάτι και της είπαμε να μας πει τι νιώθει. Μετέπειτα συζητήσαμε μαζί αυτό που ένιωθε και ήδη από τις πρώτες της λέξεις γνωρίζαμε ότι είχαμε έρθει στον κατάλληλο άνθρωπο την κατάλληλη στιγμή. Το σενάριό της, δηλαδή δύο νεαρά παιδιά, όχι απαραίτητα εραστές, αλλά ούτε και φίλοι, να ζουν συμβολικά μια άλλοτε «ρουτινιάρικη», άλλοτε τρυφερή και άλλοτε με μεγάλη ένταση ζωή μαζί, από την στιγμή που πρωτογνωρίζονται, τα πρώτα μηνύματα, τα πρώτα φιλιά, μέχρι να ακολουθήσουν για λίγο διαφορετικούς δρόμους, και μετά να επανασυνδεθούν πιο ώριμοι και να «πετάξουν» μαζί ξανά σε κάτι διαφορετικό. Θα μπορούσε να είναι μια ιστορία αγάπης ή και μια ιστορία φιλίας, ή ακόμη και μια ιστορία αποδοχής εαυτού – της αρσενικής και θηλυκής πλευράς που υπάρχουν μέσα σε όλους μας .Αυτό δεν είναι άλλωστε η ζωή; Μια εναλλασσόμενη χαρμολύπη.
Για την υλοποίηση, δουλέψαμε όλοι μαζί, ο ένας στο πλευρό του άλλου και αυτό νομίζω ήταν το κλειδί για ένα γεμάτο συναίσθημα αποτέλεσμα. Ήμασταν εκεί, κατασκευάσαμε, παίξαμε, γελάσαμε, στήσαμε σκηνικά, οδηγήσαμε στην θάλασσα στις 5 το πρωί. Όλοι σαν μια ομάδα, μια μικρή γροθιά. Η Αλεξανδρα, ο Dean, o Joseph, η Κωνσταντίνα (η φίλη μας και συνεργάτης που τώρα φτιάχνει μια μικρή ταινία για το backstage), η Γεωργία και ο Τζίμης (οι Young Sad Lovers). Αυτή η αμεσότητα μας έδεσε και μας έκανε να είμαστε ανοιχτοί και αυθόρμητοι στην οποιαδήποτε αντιμετώπιση εμποδίων επίσης.
Τόσο οι στίχοι, όσο και η γενικότερη αισθητική των δημιουργιών σας, κάνει μία βουτιά μέσα στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Πόσο δύσκολο είναι τελικά να «ξεγυμνώνεσαι» μπροστά στο κοινό;
Πάνω σε αυτό, επίτρεψέ μας να πούμε, πως το πιο δύσκολο τελικά είναι να ξεγυμνωθεί κανείς μπροστά στον εαυτό του, να γράψει γι’ αυτά που τον πονάνε, χωρίς να υπεκφεύγει μέσω ωραιοποιήσεων και υπερβολών στις περιγραφές ή επεξηγήσεων. Και όχι γι’ αυτά μόνο που τον πονάνε, αλλά και αυτά που τον κάνουν πραγματικά χαρούμενο, πόσες φορές φοβόμαστε να αφεθούμε ελεύθεροι να δείξουμε και να μιλήσουμε για την ευτυχία μας, μήπως πέσει ο ουρανός και μας πλακώσει; Σκεφτείτε πόσες φορές καθημερινά, σχεδόν αυτόματα κρύβουμε τα συναισθήματα μας σε σημείο που πλέον έχουμε ξεχάσει και οι ίδιοι πως είναι να τα βιώνεις ελεύθερα. Αν λοιπόν κανείς γράψει γι’ αυτά που αισθάνεται, χωρίς να προσπαθεί να εξηγήσει η να ωραιοποιήσει, σαν να αποτυπώνει αφιλτράριστα τους φόβους και τις σκέψεις, τότε ξεκινά να ξεγυμνώνεται μπρος στον πιο αυστηρό και επικριτικό κριτή, τον εαυτό.
Μετά από αυτό, το τραγούδι και το performance μπροστά στο κοινό, γίνεται ένα μέσο σύνδεσης πολύ πιο εύκολα, κατά την γνώμη μας. Ένας διάλογος. Επικοινωνία και όχι έκθεση.
Απ’ ό, τι μπορούμε να καταλάβουμε με μια ματιά στα social media σας, έχετε επιλέξει να μην αποκαλύψετε στους fans τα πρόσωπά σας. Θα αναμένουμε να σας δούμε πρώτη φορά όταν με το καλό επιστρέψουμε στις ζωντανές συναυλίες;
Ναι, η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν προτεραιότητά μας κάτι τέτοιο και τελικά το αφήσαμε για κάτι πιο άμεσο, όπως ένα live. Ιδανικά ναι, σε ένα live θα ήταν υπέροχο να γνωριστούμε για πρώτη φορά όλοι μεταξύ μας, από κοντά. Ωστόσο, κανείς μας δεν μπορεί να πει με σιγουριά πότε θα είναι εφικτό ένα τέτοιο event, επομένως μέχρι τότε ίσως αν υπάρξει μια άλλη εξίσου δυνατή αφορμή γνωριμίας, να την αξιοποιήσουμε, γιατί όχι;
Μιλώντας για συναυλίες, θα ήθελα να σας μεταφέρω νοητά στο πρώτο live που θα θέλατε ιδανικά να παρακολουθήσετε μετά πανδημίας. Ποι@ βρίσκεται επάνω στη σκηνή;
Χμμ … Δεν έχουμε κάτι ιδανικό στο μυαλό μας. Θα ήταν σίγουρα υπέροχο να παίζαμε με κάποιον που θα μπορούσαμε συνδυαστικά να προσφέρουμε μια πολύ πιο έντονη εμπειρία στον κόσμο που θα έχει έρθει να μας δει, από ότι ο καθένας ξεχωριστά. Κάποιος του οποίου η μουσική να συμπληρώνει την δική μας και vice versa. Που να μπορούσαμε να συνυπάρξουμε σαν soundtrack κάποιας ταινίας και οι δύο, ας πούμε.
Οι συνθήκες της πανδημίας έχουν πλήξει βαθιά τον κλάδο του πολιτισμού. Πώς έχει περάσει για εσάς ο τελευταίος χρόνος, πώς το βιώνετε όλο αυτό;
Όπως ακριβώς το είπες. Και όχι μόνο. Οι περισσότεροι έχουμε πληγεί με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Για εμάς, όλα κινούνται με πολύ πιο αργούς ρυθμούς. Τα εισοδήματα μας είναι οριακά ανύπαρκτα και το χειρότερο από όλα, δεν έχουμε την δυνατότητα να συναντιόμαστε ελεύθερα για πρόβες. Αυτό μας έχει διαλύσει από πολλές απόψεις, όχι μόνο από θέμα εξάσκησης και απόδοσης, αλλά και από την άποψη του ότι όπως καταλαβαίνεις, η μουσική για εμάς είναι όχι μόνο ένα πολύτιμο μέσο έκφρασης, αλλά και εκτόνωσης, επικοινωνίας μεταξύ μας, δεσίματος και μια ομαδική ψυχοθεραπεία επίσης. Πέρα από αυτό όμως, κάνουμε ότι μπορούμε για να είμαστε σε εγρήγορση και περιμένουμε καρτερικά την στιγμή που θα επανέλθουν οι συνθήκες στις οποίες θα μπορούμε νόμιμα να κάνουμε τις πρόβες μας, σαν άνθρωποι. Δουλεύουμε λοιπόν πάνω σε νέες ιδέες που τις μοιραζόμαστε διαδικτυακά, προχωράμε σε σχέδια για καλλιτεχνικές δημιουργίες και συνεργασίες και όπως και αυτή τη στιγμή δράττουμε την ευκαιρία και την τιμή να μιλάμε με ανθρώπους σαν κι εσένα ώστε να γνωριστούμε καλύτερα με όσους έχουν το ενδιαφέρον και την επιθυμία να μάθουν λίγα πράγματα παραπάνω για εμάς.
Όλο και συχνότερα πλέον ακούμε την εξής προτροπή: «Support your local artists». Και πράγματι, η εναλλακτική σκηνή της Ελλάδας έχει δώσει δυναμικό παρών και επιμένει να δημιουργεί. Πώς μπορεί το κοινό να τη στηρίξει έμπρακτα όσο δεν επιτρέπονται τα live;
Αυτό που λες είναι γεγονός και μας χαροποιεί κι εμάς ιδιαίτερα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορεί κανείς αν επιθυμεί να στηρίξει την ανερχόμενη ελληνική σκηνή. Ο πιο σημαντικός, σαφώς, είναι να δώσει μια ευκαιρία στο να ακούσει την «φωνή» μας, δηλαδή να μην διστάσει να έρθει σε πρώτη επαφή με μια δουλειά ενός local artist, μόνο και μόνο επειδή δεν φαίνεται να είναι γνωστός σαν του εξωτερικού, ή αν δεν έχει αρκετούς followers στο Instagram του/της/τους. Το να απογοητευτεί είναι μια πιθανότητα, υπάρχει κορεσμός στην τέχνη, αυτό είναι γνωστό, αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που λάμπουν εκεί έξω και τους αξίζει μια ευκαιρία να επικοινωνήσουν το μέσα τους στον κόσμο, που τόσο θαρραλέα αλλά και ταπεινά αποφάσισαν να προτάξουν.
Αν αυτό εμπεδωθεί ως επιλογή τότε υπάρχουν και πολύ πιο άμεσοι τρόποι ενίσχυσης του εκάστοτε καλλιτέχνη όπως:
Κανόνας Νο1 (το πιο βασικό):
- ο καλύτερος τρόπος να βοηθήσεις έναν local artist είναι να ψάξεις για local artists!
Αγορά merch/ καταβολή δωρεάς διαδικτυακά:
- Αγορά του merchandise των καλλιτεχνών μέσω των διάφορων ψηφιακών πλατφόρμων όπως το bandcamp.com. Εκεί μπορείτε όχι μόνο να βρείτε την μουσική σε ψηφιακή αλλά και σε φυσική μορφή προς αγορά, μπορείτε κάλλιστα να βρείτε και πάρα πολλά ενδιαφέροντα προϊόντα όπως μπλουζάκια, κάλτσες, αυτοκόλλητα, posters κλπ τα οποία με πολύ κόπο και μεράκι οι περισσότεροι έχουν φτιάξει για το κοινό που θέλει να τους στηρίξει. Τέλος σε τέτοιου είδους πλατφόρμες όπως και στο Spotify τελευταία, μπορείτε να κάνετε μια δωρεά στον καλλιτέχνη. Ακόμη και το 1 ευρώ θα βοηθήσει σιγά σιγά στην περίπτωση αυτή, μιας και στην Ελλάδα οι μουσικοί, ειδικά που πρεσβεύουν μια πιο underground και αγγλόφωνη σκηνή, και όχι μόνο βέβαια, έχουν από ελάχιστες έως μηδέν πηγές εισοδήματος και προοπτικές αυτού, είτε από το κράτος είτε από τον ιδιωτικό τομέα ούτως η άλλως, πόσο μάλλον τώρα χωρίς συναυλίες.
Word of mouth: Aν ακούσετε κάτι «καλό», ενδιαφέρον, πείτε το:
- Όταν βλέπετε μια καλή σειρά στο Netflix δεν σπεύδετε να την μοιραστείτε με τους φίλους σας, την οικογένεια σας, ή με κάποια καινούργια γνωριμία σε μια συζήτηση; Μπορείτε να κάνετε το ίδιο και με έναν local artist. Αξίζει να είμαστε περήφανοι ο ένας για τον άλλον, όχι μόνο για δημιουργίες του εξωτερικού, διαφορετικά δεν θα φτάσουμε κι εμείς ποτέ σε ένα επιθυμητό επίπεδο και στην πολυπόθητη εξέλιξη.
Ενεργή συμμετοχή διαδικτυακά:
- Μπορείτε άφοβα να στηρίξετε τους καλλιτέχνες κάνοντας τους follow και support στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης και επικοινωνίας. Έχουν πολύ μεγαλύτερη ανάγκη από τα τεράστια ονόματα που συνήθως ακολουθούμε αλλά και πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο ταξίδι τους που τώρα ξεκινά! Επίσης οι local artists πιθανότατα μπορούν να επωφεληθούν από /και να ακούσουν με μεγάλη προσοχή το feedback σας, όπως και να συνομιλήσουν μαζί σας. Συνεπώς μπορείτε κι εσείς να συμβάλετε στην εξέλιξή τους αληθινά, όπως κι εκείνοι στην ψυχική σας ικανοποίηση και λύτρωση μέσω των δημιουργιών τους. Αυτός ο διάλογος μεταξύ κοινού και καλλιτέχνη είναι κάτι μαγικό και ίσως και ένας από τους νέους ορισμούς της τέχνης.
Διαδικτυακές κοινοποιήσεις:
- Κοινοποιήστε τα έργα τους που σας εκφράζουν το διαδίκτυο. Οι εποχές έχουν αλλάξει, υπάρχουν ελάχιστες κλειστές πόρτες που δεν διαπερνούνται, όταν υπάρχει η δυνατότητα του online sharing. Κοινοποίηση με κοινοποίηση, όλο και σε κάποιου παραγωγού, εταιρείας, ανθρώπου της τέχνης το μάτι θα πέσει μια δουλειά από αυτές, η οποία θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και ενισχυθεί αναλόγως.
Ακούστε/δείτε τους:
- Όσο περισσότερο ακούτε/αγοράζετε/βλέπετε τα έργα των αγαπημένων σας καλλιτεχνών, τόσο περισσότερο τους βοηθάτε. Μην «κατεβάζετε» τις δουλειές τους πειρατικά, δώστε τους τα views και τα listens που τους αξίζουν. Αυτά είναι το συνάλλαγμά τους για ένα καλύτερο αύριο με περισσότερες ευκαιρίες, μην το ξεχνάτε.
Τι παίζει αυτή την περίοδο στα ακουστικά ή στα πικάπ σας;
Joseph: Στα ακουστικά μου παίζει ένα inspirational playlist που έχουμε φτιάξει για το τι ακούμε αυτή την περίοδο στο Spotify και λέγεται «Young Sad Sounds». Εκεί μπορείτε να έρθετε σε άμεση επαφή με μια αναλυτικότατη απάντηση, γι’ αυτό κιόλας την φτιάξαμε και την μοιραζόμαστε με όλους! Και είναι κάτι που θα θέλαμε να το κάνουμε κάθε τόσο, αν μας το επιτρέπει ο χρόνος και δούμε πως υπάρχει και το αντίστοιχο ενδιαφέρον.
Dean: Αυτή την περίοδο πέρα από το playlist μας που ανέφερε και ο Joseph, έχω πιάσει και ακούω την δισκογραφία των Bloc Party.
Τέλος, ας κοιτάξουμε το μέλλον: Τι μπορούμε να περιμένουμε από τους Youth Valley, τι μας ετοιμάζετε;
Ετοιμάζουμε αρκετά πράγματα, που ευχόμαστε να υλοποιηθούν σχετικά σύντομα. Με σειρά προτεραιότητας λοιπόν, ετοιμάζουμε ένα Young Sad Lovers backstage short movie, που το επιμελείται αυτή τη στιγμή που μιλάμε η φίλη και συνεργάτης Κωνσταντίνα Ρίζου. Μετέπειτα έχουμε σκοπό να κυκλοφορήσουμε ένα νέο merch item, ένα t-shirt συγκεκριμένα, με ένα ξεχωριστό artwork, αλλά και όχι μόνο. Θέλουμε να προσπαθήσουμε αυτό το t-shirt να είναι, αν όχι το καλύτερο, ένα από τα καλύτερα t-shirt μπάντας που έχετε φορέσει ποτέ. Αυτό το αποφασίσαμε για δύο λόγους: Ο ένας είναι ότι μας ενδιαφέρει πολύ η αισθητική πλευρά ούτως η άλλως, και ο δεύτερος είναι ότι θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους ανθρώπους που αναπάντεχα μας αγκάλιασαν προσφέροντας τους ένα ανθεκτικό, καλαίσθητο και value for money αντικείμενο που να τους θυμίζει την πρώτη φορά που μας άκουσαν.
Και τέλος, ετοιμάζουμε σιγά σιγά καινούργιο μουσικό υλικό, με πολύ πολύ έντονα συναισθήματα μέσα και το shoegaze στοιχείο να μπαίνει λίγο ακόμη πιο δυναμικά στον ήχο μας.
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πολύ για το χρόνο σας, ανυπομονώ να τα πούμε σε κάποιο stage!
Εμείς σε ευχαριστούμε Μαργαρίτα, περάσαμε πολύ όμορφα και ήταν οικείο να συζητάμε μαζί σου. Κι εμείς ανυπομονούμε!
Βρες τους Youth Valley εδώ:
YouTube
Spotify
Bandcamp
Instagram
Facebook
Από τη Μαργαρίτα Κούτρα
Κεντρική Εικόνα: Alexandra Diona