Τα πάντα γίνονται γρήγορα. Μία στροφή στο χορό, το κλικ της κάμερας όταν ποζάρεις. Τι προλαβαίνεις να απολαύσεις; Και πού προλαβαίνεις τελικά να φτάσεις; «Δεν έχει σημασία ο προορισμός», μου ψιθυρίζει η Αλεξάνδρα, μοντέλο που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. «Φτάνει να είναι όμορφο το ταξίδι».
Το ξέρεις ότι αυτοί οι άνθρωποι ταξιδεύουν καθημερινά; Πάνω σε μία σανίδα, πάνω σε μία σκηνή ή ένα ζευγάρι pointe. Και το ταξίδι δεν ξεκινά αλλού. Πήγαμε εκεί, στα αγαπημένα τους μέρη στην καρδιά της πόλης μας, όπου τα σχέδια, μέσα από την εφηβική μανία, μοιάζουν εύκολη υπόθεση να πραγματοποιηθούν. Αλήθεια, πώς είναι να ασχολείσαι με ένα επάγγελμα δημιουργικό στην Ελλάδα του 2016;
H Γωγώ Ξηρού, κάνει ένα μαγικό- αλλά για την Ελλάδα δύσολο- επάγγελμα: είναι ballerina. Στα πλαίσια του νέου μας project “WE ARE THE CITY”, συναντήσαμε την Γωγώ στη σχολή που κάνει πρόβες καθημερινά και μας μίλησε για το έργο και τα μελλοντικά της σχέδια
Πώς είναι η ζωή μίας μπαλαρίνας σε μία ακίνητη -απ’ όλες της απόψεις- πόλη, όπως η Αθήνα;
Για έναν άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με το μπαλέτο τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα εδώ. Έχω τον αγαπημένο μου δάσκαλο, που με έμαθε να μην απογοητεύομαι ποτέ και έτσι, όλα μοιάζουν πιο εύκολα, ακόμα και στην Αθήνα. Αγαπώ το μπαλέτο και οι δυσκολίες της πόλης το κάνουν ακόμη πιο ελκυστικό.
Η εμπειρία σου στη Λυρική πώς ήταν;
Ήμουν μόλις δεκατέσσερα χρονών όταν με δέχτηκαν στη σχολή. Δεν ήμουν παιδί που του άρεσε το μπαλέτο τότε, αλλά ο σύγχρονος χορός. Άργησα να καταλάβω ότι το μπαλέτο ήταν ο δρόμος που ήθελα να ακολουθήσω και έτσι ξεκίνησα σχετικά μεγάλη την έντονη προπόνηση πάνω σε αυτό.
Σε ενδιαφέρει πολύ και η υγιεινή διατροφή. Ετοιμάζεις, μάλιστα, κάτι νέο στο κέντρο.
Αυτός ο υγιεινός τρόπος ζωής, ξεκίνησε μέσω του blog μου www.disheslove.gr όταν αποφάσισα ότι η ζωή δεν είναι μόνο πατάτες τηγανίτες και μακαρόνια. Εκεί λοιπόν, μιλάω για tips ομορφιάς, ταξίδια και μέρη που θα βρεις όμορφα τοπία και καλή αύρα και φυσικά, έχω συμπεριλάβει τις συνταγές μου οι οποίες βασίζονται στην απουσία γλουτένης και ζάχαρης. Μαζί με δύο νέους ανθρώπους έχουμε αναλάβει τη διεύθυνση του Wild in the city, ένα εξωτικό μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας όπου θα βρεις ολόφρεσκα μπισκότα χωρίς γλουτένη και ζάχαρη αλλά και πολλά αλλά προϊόντα. Μου αρέσει πολύ η ιδέα αυτού του μαγαζιού και εύχομαι ο κόσμος να γίνει σιγά σιγά πιο επιλεκτικός με τα «καύσιμα» που χρησιμοποιεί. Δεν υπάρχει ωραιότερη αίσθηση από αυτή του να ξέρεις τι «βάζεις» στο σώμα σου. Να μην τρέφεσαι, αλλά να θρέφεσαι.
Παράλληλα, ετοιμάζεσαι και για μία προσπάθεια στο χορό εκτός Ελλάδας. Είναι λύση το εξωτερικό;
Λένε ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της, εγώ λέω το αντίθετο. Οι άνθρωποι δημιουργούμε τις συνθήκες που θέλουμε. Η Τέχνη στην Ελλάδα είναι, όπως είπα και νωρίτερα, κάτι πολύ δύσκολο -έως και άγνωστο- για πολλούς, χωρίς βέβαια να σημαίνει πως δεν υπάρχουν άνθρωποι που λατρεύουν την Τέχνη, τη σέβονται και προσπαθούν καθημερινά. Ανήκω σε μια γενιά που προσπαθεί και αγαπά την Τέχνη. Θα ήθελα να χορεύω στην Ελλάδα. Ο κ.Φωνιαδάκης είναι ένας από τους ανθρώπους που είμαι σίγουρη ότι θα φέρει μεγάλες αλλαγές στο χώρο του χορού.
Ερμήνευσέ μας τη σχέση μεταξύ χορού και σεξουαλικότητας.
Χορός και σεξουαλικότητα; Έχουν πολλά κοινά αυτά μεταξύ τους. Όταν βλέπουμε ένα χορευτή να κάνει τα δύσκολα να φαίνονται εύκολα, και γεμάτος αυτοπεποίθηση να γεμίζει τη μουσική με αρμονικές κινήσεις, τότε ταυτόχρονα μιλάμε και για σεξουαλικότητα από τη μεριά του θεατή. Η σεξουαλικότητα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας που ξυπνάει όταν αντιλαμβανόμαστε κάτι αισθητικά ωραίο. Υπάρχει κάτι ομορφότερο από τα χέρια μιας μπαλαρίνας; Ή κάτι γοητευτικότερο από την έκφραση ενός χορευτή στη σκηνή;
Πώς νιώθει το σώμα σου όταν χορεύει;
Όταν ο χορός αρχίσει και γίνεται καθημερινότητα και δουλειά και τότε, η όρεξη σου να πιάσεις τη μπάρα και να ξεκινήσεις το ζέσταμα δεν είναι κάθε μέρα η ίδια. Υπάρχουν ωραίες μέρες, τέλειες μέρες, άσχημες μέρες. Τις άσχημες, στέλνω τον εαυτό μου στην αίθουσα με το ζόρι, γνωρίζοντας ότι μετά την τρίτη άσκηση θα νιώθω ζωντανή. Κάθε φόρα που τελειώνω ένα μάθημα ή μια πρόβα που μπορεί να έχει διάρκεια τέσσερις ή πέντε ώρες, δεν αισθάνομαι κούραση, αλλά τρομερή ενέργεια. Όταν χορεύω είναι σαν να περιγράφω μια ιστορία με το σώμα μου, σαν να αιωρούμαι, να πετάω.
Γιατί διάλεξες να φωτογραφηθείς εδώ;
Εδώ είναι ο χώρος που περνάω με τον εαυτό μου μέσα στη μέρα δουλεύοντας εσωτερικά την τεχνική του μπαλέτου. Νιώθω οικειότητα και ελευθερία.
Φωτογραφίες Νικόλας Βεντουράκης
Επιμέλεια Λάζαρος Τζοβάρας
Video Moch Garcia