Unity in Athens

H Αγγελική Κάτρη και ο Δημήτρης Dwave πιστεύουν ότι με τη μόδα και την τέχνη γινόμαστε ένα!

Πώς οραματιζόμαστε και ξεκινάμε να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον; Πόσο σημαντική είναι η έννοια της παγκόσμιας ενότητας, σε όλες τις μορφές της, για αυτό το μέλλον; Και τι ρόλο μπορεί να διαδραματίσει το στυλ μέσα σε όλα αυτά;

H νέα Unity collection της PUMA δημιουργήθηκε με αυτό το όραμα της ενότητας κατά νου, αφορμώντας από τη σταθερή αρχή ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι και ότι μπορούμε να δούμε τους ανθρώπους πέρα από τα σύνορα – η μόδα και το στυλ, που, ακριβώς, δε γνωρίζουν σύνορα, είναι η καλύτερη απόδειξη για αυτό. Έτσι, η Unity εμπνέεται από τα χρώματα που βρίσκουμε στις σημαίες του κόσμου και ντύνει με υπέροχα ζωηρόχρωμα γραφιστικά τις δημιουργίες της.

Την ίδια πεποίθηση ότι είναι ευκολότερο από όσο νομίζουμε οι άνθρωποι να έρθουν κοντά σε μια παγκόσμια ενότητα, μοιράζονται και οι δύο ταλαντούχοι χορευτές Αγγελική Κάτρη και Δημήτρης Dwave. Ο καθένας με το δικό του φανατικό κοινό, ενώνουν τις δημιουργικές τους δυνάμεις στους δρόμους της Αθήνας και χορεύουν μαζί, με τα αγαπημένα τους Unity sportswear κομμάτια, αποδεικνύοντας στην πράξη την αξία της ενότητας.


Για τον τρόπο που βιώνουν αυτήν τη διαδικασία και το πόσο επηρεάζει η πόλη και το στυλ τον χορό τους, μίλησαν στο Ozon:

Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να επιλέξετε τον χορό ως μέσο έκφρασης;

Αγγελική: Νομίζω πως αυτό με επέλεξε, γιατί νιώθω ότι υπήρχε από πάντα μέσα μου, απλά ήταν θέμα χρόνου να το ανακαλύψω, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου χορεύω. Ήμουν αθλήτρια ενόργανης, έπειτα ακολούθησα την ακροβατική και τέλος κατέληξα στον χορό. Υπήρχε ένα διάστημα που τα έκανα ταυτόχρονα αλλά με κέρδισε ο χορός. Αυτή η μορφή τέχνης ενώνει τις κινήσεις του σώματος με το εσωτερικό σου είναι. Κάθε φορά που χορεύω αισθάνομαι ότι δημιουργώ έναν δικό μου κόσμο, οτιδήποτε γύρω μου εξαφανίζεται. Οτιδήποτε υπάρχει μέσα στο κεφάλι ή στην άκρη της γλώσσας μου και δεν μπορώ να το εκφράσω μιλώντας, το «ουρλιάζω» με το σώμα μου. Ο χορός είναι το αναλγητικό μου, η θεραπεία μου. Αυτή είναι η μαγεία του.

Δημήτρης: Πάντα ένιωθα την ανάγκη για έκφραση και δημιουργικότητα. Αυτό που με έκανε να ξεχωρίσω τον χορό είναι ότι είναι μια τέχνη στην οποία δίνεσαι με μυαλό και σώμα. Στον χορό έχει σημασία το «τώρα». Σαν χορευτής μαθαίνεις να εκτιμάς την αξία της κάθε στιγμής. Κάθε στιγμή που χορεύεις είναι μοναδική και πάντα ανακαλύπτεις κάτι καινούριο. Από όταν ξεκίνησα τον χορό δεν υπήρχε δεύτερη σκέψη, ήξερα μέσα μου ότι αυτό είναι που θέλω να ακολουθήσω.

Τι σας εμπνέει και σας κινητοποιεί όταν ετοιμάζετε την επόμενη χορογραφία σας;

Δ: Με εμπνέει η μουσική και το πώς σε κάνει αυθόρμητα να κινείσαι ο κάθε ήχος, ο κάθε ρυθμός, η κάθε μελωδία. Με εμπνέουν οι φίλοι μου που χορεύουμε μαζί και μοιραζόμαστε την αγάπη μας για αυτήν την τέχνη και σίγουρα με εμπνέουν οι μαθητές και οι μαθήτριές μου, όταν τους βλέπω να προσπαθούν και να γίνονται καλύτεροι και καλύτερες μέρα με τη μέρα.

Α: Ένα τοπίο που επισκέφτηκα, ένα πρόσωπο που πέρασα χρόνο μαζί του, μια στιγμή που έζησα, ένα συναίσθημα που ένιωσα, είναι τόσα πολλά που με εμπνέουν. Εφόσον η τέχνη ξεχειλίζει στους δρόμους, μπορεί να σε εμπνεύσει το παραμικρό. Γι’ αυτό πιστεύω ότι οι καλλιτέχνες έχουμε μια παραπάνω δόση τρέλας.

Έχει επηρεάσει τον τρόπο που χορεύετε η ζωή στην πόλη και ο τρόπος που κινούμαστε μέσα σε αυτήν;

Δ: Σίγουρα επηρεαζόμαστε από το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε. Όταν ζεις σε μια μεγάλη πόλη, όπου όλα κινούνται γρήγορα και υπάρχουν τόσες πολλές πληροφορίες και επιρροές, αυτό σου δίνει και εσένα κίνητρο να δοκιμάζεις συνέχεια καινούρια πράγματα και να προσπαθείς να εξελιχθείς.

Α: Είμαι ευγνώμων πλέον που έχω φτάσει σε ένα επίπεδο να επηρεάζω τον κόσμο με τον χορό μου. Κάθε φορά που ποστάρω μια χορογραφία μου δέχομαι αρκετά μηνύματα ή σχόλια που αναφέρουν «Σ’ευχαριστώ πολύ, είναι ακριβώς ό,τι χρειαζόμουν σήμερα» ή «μου άλλαξες τη διάθεση, νιώθω πιο δυνατή» ή «ευχαριστώ τόσο πολύ, είσαι ο λόγος που ξεκίνησα χορό». Αυτό για μένα σημαίνει ότι ο τρόπος που χορεύω παρακινεί ανθρώπους είτε να αλλάξουν τρόπο σκέψης είτε να κινητοποιηθούν είτε να αρχίσουν να εκφράζονται κι αυτοί μέσα από τον χορό. Έτσι, όταν αλλάζουν νοοτροπίες αλλάζει και ο τρόπος που κινούμαστε μέσα στην πόλη αλλά και γενικά η ζωή μας.

Πόσο δύσκολο είναι δύο χορευτές να δημιουργήσουν μαζί και να συνυπάρξουν σε ένα ντουέτο;

Α: Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι και τόσο εύκολο, διότι όπως ανέφερα, ως χορευτές έχουμε μια τρέλα. Φανταστείτε να ενωθούν δύο από αυτές τι θα γίνει. Αλλά αν υπάρχει χημεία, κατανόηση και πάθος για τον χορό, το ντουέτο μπορεί να απογειωθεί.

Δ: Το πιο σημαντικό είναι να έχεις κοινό στόχο και όραμα με τον άνθρωπο με τον οποίο συνεργάζεσαι και να αγαπάτε εξίσου αυτό που κάνετε.

Πώς αντιμετωπίζετε τις διαφωνίες, ώστε να φτάσετε στην ενότητα μιας κοινής χορογραφίας;

Δ: Αν ισχύουν τα παραπάνω, τότε η οποιαδήποτε διαφωνία μπορεί να λυθεί πολύ εύκολα, διότι πάνω από το εγώ και το εσύ υπάρχει η κοινή μας αγάπη για τον χορό.

Α:  Διαφωνίες θα υπάρξουν σίγουρα εφόσον είμαστε δυο μυαλά, δυο ψυχές, δυο σώματα, ο καθένας μας έχει διαφορετικό τρόπο σκέψης και αλλιώς αντιλαμβανόμαστε τον χορό. Αλλά με συζήτηση και ηρεμία καταφέρνουμε να φτάσουμε σε μια κοινή απόφαση. Επίσης, ο συνδετικός μας κρίκος είναι η αγάπη μας για τον χορό, που μπορεί να καταρρίψει οποιαδήποτε διαφωνία.

Πιστεύετε ότι ο χορός, η τέχνη, μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο που βλέπουμε τον χώρο γύρω μας, την πόλη μας, τον κόσμο;

Α: Πιστεύω ότι ήδη ο χορός έχει ξεκινήσει και επηρεάζει περισσότερο τον κόσμο από ό,τι παλαιότερα και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Διότι η τέχνη, ο χορός, σε βάζει να δημιουργείς δικές σου ιστορίες ή ακόμα και να αρπάξεις ένα γεγονός ή μια κατάσταση που ζούμε στη χώρα μας ή και παγκοσμίως, και να τη μεταμορφώσεις σε μια χορογραφία. Με αυτόν τον τρόπο νιώθεις πιο κοντά στο πρόβλημα και ίσως μέσα από αυτό να παρακινήσεις και άλλους να το αναγνωρίσουν. Τα πάντα ειναι τέχνη.

Δ: Ο χορός και η τέχνη γενικότερα αναμφίβολα αλλάζουν τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Αρχικά χωρίς την τέχνη θα έλειπε ένα απίστευτα μεγάλο κομμάτι της ζωής μας. Προσπαθήστε να φανταστείτε μια ημέρα χωρίς μουσική, χωρίς χρώματα, χωρίς εικόνες κ.λπ. Όλοι έχουν την ανάγκη και έρχονται σε επαφή με την τέχνη κάθε μέρα, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουν. Τώρα από την οπτική του καλλιτέχνη, σίγουρα ο κόσμος φαίνεται αλλιώς. Τα πάντα αποτελούν πηγή έμπνευσης και οτιδήποτε βλέπω το λαμβάνω και το επεξεργάζομαι με βάση το πώς θα μπορούσα να το χρησιμοποιήσω σε κάτι δημιουργικό. Αλλάζει η αντίληψη με την οποία προσεγγίζεις ακόμα και τα πιο μικρά καθημερινά πράγματα.

Ποια είναι η αγαπημένη σας στιγμή όταν ετοιμάζετε ένα καινούριο έργο;

Α: Η αγαπημένη μου στιγμή είναι πάντα τα πρώτα βήματα. Διότι δεν ξέρεις ακριβώς πού βαδίζεις, από πού να ξεκινήσεις, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Μ’ αρέσει αυτή η αβεβαιότητα που τελικά καταλήγει σε ένα έργο τέχνης.

Δ: Η δημιουργική διαδικασία μιας χορογραφίας ή ενός κομματιού είναι σίγουρα πολύ δύσκολη και θα έλεγα πως κάθε φορά έρχεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ξεχωρίσω μια αγαπημένη στιγμή, γιατί όλες οι στιγμές από τις οποίες περνάμε έχουν την αξία τους και είναι απαραίτητες για το τελικό αποτέλεσμα. Σίγουρα όμως η πιο ευχάριστη στιγμή για μένα είναι όταν τελικά μοιράζομαι αυτό που δημιούργησα με άλλους ανθρώπους.

Πώς επηρεάζει η πόλη και η καθημερινότητα σ’ αυτήν το στυλ σας;

Δ: Η καθημερινότητα στην πόλη σίγουρα επηρεάζει το στυλ μου. Όταν μέσα στην ημέρα έχεις να περάσεις από πολλές πρόβες και μαθήματα χορού και ταυτόχρονα έχεις να διασχίσεις μεγάλες αποστάσεις, προσαρμόζεις το στυλ σου έτσι ώστε να νιώθεις όμορφα, να σε ικανοποιεί αισθητικά αλλά ταυτόχρονα να είναι άνετο και πρακτικό.

Α: Πιστεύω ότι το προσωπικό στυλ του καθενός είναι ο καθρέφτης της προσωπικότητάς του. Μ’ αρέσει πολύ να ντύνω τον εαυτό μου ακόμα και σε ένα απλό μάθημα χορού, διότι πρέπει αυτό που φοράς να σε κάνει να νιώθεις σίγουρος και ο εαυτός σου. Σίγουρα η καθημερινότητα και οι εικόνες που βλέπεις κάθε μέρα στους δρόμους επηρεάζουν το στυλ σου, καθώς και η μόδα είναι τέχνη για μένα.

 

H νέα Unity collection της PUMA, με χρώματα εμπνευσμένα από τις σημαίες του κόσμου, θέλει να μεταφέρει το ισχυρό μήνυμα της ισότητας και της δικαιοσύνης για όλους. Μπορούν τελικά το στυλ και η μόδα να καταργήσουν τα σύνορα και να επιφέρουν…Unity;

Α: Τα πράγματα που μας κάνουν δημιουργικούς απελευθερώνουν το μυαλό μας. Έτσι η μόδα και γενικότερα η τέχνη δεν έχει όρια και σύνορα. Με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε ένα.

Δ: Η μόδα, όπως η τέχνη, δεν έχει σύνορα. Έχοντας μια κοινή αισθητική και μια κοινή κουλτούρα, αυτόματα ερχόμαστε όλοι πιο κοντά.

Φωτογραφίες: Valeria Isaeva
Styling: Αμαλία Δρίβα
Words: Ελένη Φιλιππίδου