Ο Αποστόλης Τότσικας κουβαλάει στο βιογραφικό του τον μεγάλο ρόλο του τραγικού ήρωα Ορέστη. Στην κινηματογραφική συνέχεια του “Κακού στην Εποχή Των Ηρώων” παίρνει το σπαθί του και αποφασίζει να προστατέψει την Αρχαία Ελλάδα από τα ζόμπι που την κυριεύουν.
Από το αρχαίο Θέατρο στην Αρχαία Ελλάδα. Ήταν περίεργη η μετάβαση;
Κοίτα, δεν ήταν τόσο δύσκολη η μετάβαση. Εξάλλου όταν γουστάρεις πραγματικά να το κάνεις, και έχεις και τόση καλή παρέα να το κάνεις, τότε δεν δυσκολεύεσαι ούτε στιγμή. Άσε που η εμπειρία ήταν απίστευτη, να παίζεις με όλους αυτούς αλλά και τον Μπίλι Ζέιν.
Στην ταινία υποδύεσαι τον Ανδροκλή, γιο του βασιλιά. Θα προτιμούσες να ήσουν ζόμπι από ήρωας;
Ζόμπι σίγουρα όχι, είτε μέσα σε εισαγωγικά είτε χωρίς. Θα ήθελα να ήμουν κάποιος που προσπαθεί να ξεφύγει από όλα αυτά, μεταφορικά και μη.
Τελικά τι είναι πιο αποτελεσματικό στο να πολεμήσεις ένα ζόμπι; Σπαθί ή τσεκούρι;
Έκαστος στο είδος του, και ο Ανδροκλής στο σπαθί του.
Έπαιξες καμία σκηνή με τον Μπίλι Ζέιν; Τελικά τι τύπος είναι;
Ήταν πολύ κουλ και ευγενικός τύπος. Χωρίς πολλά πολλά, συζητούσαμε και μάλιστα ενδιαφερόταν να δει τι συμβαίνει στην Ελλάδα γιατί θα ήθελε να ασχοληθεί εδώ. Σωστός επαγγελματίας.
Τόσοι ηθοποιοί μπροστά στην κάμερα, που είναι και φίλοι. Ήταν δύσκολο να βγουν οι σκηνές σωστά και γρήγορα;
Κοίτα, δεν ήταν δύσκολο. Εγώ και με το σπαθί ήμουν καλός από την σχολή, και με τον χώρο είχα καλή αίσθηση, και έβαζα όση προσοχή χρειαζόταν. Η πιο δύσκολη σκηνή ήταν πάντως κάτω από το χώμα που ήμουν θαμμένος για αρκετή ώρα.
Ποια ταινία ζόμπι θυμάσαι να βλέπεις κρυφά από τους γονείς σου;
Δεν ήταν ζομποταινία, αλλά θυμάμαι που η μητέρα μου δεν μας άφηνε να βλέπουμε Thundercats γιατί ο Mum-Ra γινόταν ζόμπι μούμια, οπότε το βλέπαμε κρυφά με τον αδερφό μου.
Οι σπλάτερ ταινίες πάντα άρεσαν, ακόμα και κρυφά, και ο σκηνοθέτης Γιώργος Νούσιας τόλμησε να μετατρέψει μια ιδέα μέσα από ένα DIY φιλμ σε επανάσταση. Το πρώτο «ΚΑΚΟ» έγινε καλτ, και τώρα με το «ΚΑΚΟ: Στη Εποχή Των Ηρώων» αποδεικνύει ότι το πραγματικό ταλέντο χτυπάει πάντα δυο φορές.
Η πρώτη ταινία είχε αρκετές αναφορές σε άλλες ζόμπι ταινίες αλλά και σκηνοθέτες. Συμβαίνει αυτό και στην δεύτερη;
Κοίταξε, επιρροές υπάρχουν πάντα, όχι απαραίτητα από ταινίες τρόμου και ζόμπι. Και πράγματι υπάρχουν αναφορές στην ταινία, άλλες τυχαία και άλλες ηθελημένα.
Οι σπλάτερ ταινίες θεωρούνται καλτ, άρα εξ ορισμού όχι τόσο mainstream. Βέβαια με την δημιουργία ενός sequel δείχνεις βλέψη προς το ευρύ κοινό. Τελικά πως χαρακτηρίζεις την δουλειά σου;
Δεν θεωρώ την ταινία μου τίποτα συγκεκριμένο. Κάναμε μια πρώτη ταινία χωρίς λεφτά, τώρα είχαμε περισσότερα οπότε αμέσως και το production value μεγαλώνει και έχει πολύ δουλειά περισσότερο στο post. Θέλουμε όλοι την ταινία να την βλέπει όσο περισσότερος κόσμος.
Το νέο αίμα των ελλήνων ηθοποιών που περνάει από την ταινία πέρασε από casting; Ακούστηκε το αντίθετο, όπως και με το πρώτο ΚΑΚΟ.
Casting δεν έγινε ουσιαστικό, απλά επέλεξα αυτούς που ταίριαζαν. Έγινε ένα ελάχιστο test σε πολύ λίγους. Όλοι εξάλλου γούσταραν και το πρώτο, μια ταινία δηλαδή με ζόμπι και χαβαλέ.
Αν ανάμεσα στα fake zombies στα γυρίσματα ξεπηδούσε ένα πραγματικό, πώς θα αντιδρούσες;
Δε θα το καταλάβαινα. Μάλλον μέχρι την τελευταία στιγμή…
Η ατάκα «Τι συμβαίνει σε αυτή τη #$@! Πόλη;» έμεινε στην ιστορία, και επαναλαμβάνεται στη συνέχεια. Πιστεύεις στις χολιγουντιανές ατάκες;
Αν μια ατάκα έχει πλάκα, που η συγκεκριμένη ήταν και το σλόγκαν στις αφίσες, στη δεύτερη κολλάει τέλεια να την επαναλάβουμε.
Η αγαπημένη σου κινηματογραφική σκηνή σπλάτερ ever;
Μάλλον από το Ρόμποκοπ η σκηνή που ο Έμιλ έχει πέσει μέσα στο βαρέλι με τα χημικά και γίνεται χαμός.
Εσύ τελικά τι προτιμάς; Ήρωας ή ζόμπι;
Ήρωας σίγουρα.
Και αν ήσουν ζόμπι που θα έλεγχες τις πράξεις και αισθήσεις σου;
Αυτό είναι ένα άλλο ενδιαφέρον θέμα. Να κάνεις μια ταινία από την οπτική του ζόμπι, κάποιον άνθρωπο παγιδευμένο στην φύση του ζόμπι που πρέπει να εκφράζεται σαν τέτοιο. Ωραίο concept…
Photos: Νικόλας Βεντουράκης
Βοηθός Φωτογράφου / Assistant Photographer: Δάφνη Ανέστη / Dafni Anesti
Ειδικός Βοηθός Φωτογράφου / Special Assistant Photographer: Uncle D
Make-Up Artist: Χρυσούλα Ρουφογάλη / Chrisoula Roufogali
Ευχαριστούμε τον κ. Πάνο Κουλόπουλο για την ευγενική παραχώρηση του υπογείου γκαράζ / Special thanks to mr. Panos Koulopoulos for the underground parking