Η παρουσίαση της πρώτης προσωπικής του δουλειάς συνοδεύτηκε από ενθουσιώδεις κριτικές τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Με αφορμή την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ του “So This is Heaven” και πριν ξεκινήσει τις live εμφανίσεις του, μιλήσαμε με τον Σεραφείμ Τσοτσώνη για τους νέους μουσικούς του πειραματισμούς.
Το πρώτο σου άλμπουμ, “Peak” σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία. Σε άγχωσε αυτό ως προς τις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν σχετικά με το επόμενο βήμα σου; Το πρώτο άλμπουμ είχε την αγωνία τουαν θα αρέσει σε ένα κοινό ευρύτερο από εκείνο που είχε ακούσει δουλειά μου μέχρι εκείνη τη στιγμή. Το δεύτερο άλμπουμ είχε πραγματικά την αγωνία μιας μεγαλύτερης αποδοχής, μια που για την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά εισέπραξα πολύ καλά σχόλια. Ήθελα να έχει μια εξέλιξη, ένα παραπάνω βήμα. Έτσι σ’ αυτό το νέο άλμπουμ προσπάθησα να πειραματιστώ με συνδυασμούς άλλων ακουσμάτων από εκείνους του “Peak” και παράλληλα να προκύψει ένα αποτέλεσμα που να ικανοποιεί τόσο εμένα ως δημιουργό όσο και τον ακροατή.
Πώς θα περιέγραφες το ύφος του “So this is heaven”; Τι πιστεύεις ότι το διαχωρίζει από την προηγούμενη δουλειά σου; To “So This Is Heaven” κινείται περισσότερο σε ύφος electronica-pop-avant garde σε σχέση με το “Peak”, όπου κυριαρχούσαν new wave και ambient ηχοτόπια. Ως προς τη δομή και τη φόρμα του δεν κράτησα τη minimal προσέγγιση του “Peak”, γιατί ήθελα να υπάρχει μια πολυμορφία στη σύνθεση, οι φωνές να λειτουργήσουν σα μουσικά όργανα και τα φυσικά όργανα να ακουστούν “πειραγμένα”.
Πώς έγινε η μετάβαση από τις σπουδές σε πιάνο και ανώτερα θεωρητικά στην ηλεκτρονική μουσική; Πόσο έντονα θεωρείς ότι είναι τα στοιχεία της κλασικής σου παιδείας στις μετέπειτα δουλειές σου; Δεν υπήρχε ποτέ η μία διαδικασία ανεξάρτητα από την άλλη, πάντα παράλληλα με τις σπουδές στο κλασσικό πιάνο έγραφα και ηλεκτρονική μουσική (ambient και experimental). Πιστεύω πως η κλασική παιδεία έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στο ύφος της δουλειάς μου και την εξέλιξή της.
Ποιες είναι οι επιρροές σου; Υπάρχουν καλλιτέχνες ή ακούσματα που σε καθόρισαν μουσικά; Καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως οι Gustav Mahler, Arvo PaÅNrt, Brian Eno, David Bowie, Pink Floyd, Joy Division, Queen, και Smashing Pumpkins πιστεύω πως με έχουν επηρεάσει σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό αλλά επίσης και πολλοί καλλιτέχνες της post- rock και new jazz σκηνής.
Έχεις γράψει μουσική για κινηματογραφικές ταινίες, ντοκιμαντέρ και θεατρικές παραστάσεις. Πώς ήταν αυτές οι εμπειρίες και πόσο διαφορετικά χρειάστηκε να λειτουργήσεις σε σχέση με τις δικές σου παραγωγές; Όλα όσα ανέφερες αποτελούν σημαντικές εμπειρίες γιατί ζητούσαν ξεχωριστές προσεγγίσεις λόγω του ότι είχαν διαφορετική θεματολογία, διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας καθώς όλα αυτά απευθύνονται σε ένα διαφορετικό κοινό. Στις συνεργασίες όλων των παραπάνω, υπάρχει μία πρώτη καθοδήγηση από την μεριά του σκηνοθέτη, που αποτελεί και τον συντονιστή όλης της δουλειάς, οπότε το ποσοστό συμβολής του καθενός επιμερίζεται. Στα προσωπικά project ρυθμιστής γίνεται ο δημιουργός, καθώς χρειάζεται να επιμεληθεί τον ήχο, τη σύνθεση, την παραγωγή, επηρεαζόμενος πάντα βέβαια και από τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεται.
Επίσης έχεις συνθέσει κομμάτια για έργα video art. Ποια είναι η σχέση σου με τα εικαστικά; Έχοντας πατέρα αγιογράφο, η ζωγραφική, τα χρώματα και οι συνθέσεις κυριαρχούσαν στα παιδικά μου χρόνια. Αργότερα η αδελφή μου ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και το video art, οπότε η πρόκληση να ντύσω με ήχο την εικόνα ήταν πολύ μεγάλη.
Εκτός από μία συνεχώς εξελισσόμενη πορεία στη μουσική, είσαι πατέρας δύο παιδιών. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να συνδυαστεί μία καριέρα που απαιτεί ταξίδια και περιοδείες με την οικογένεια; Δημιουργείς άλλη άποψη για τη ζωή αποκτώντας παιδιά. Επηρεάζεσαι στον τρόπο σκέψης, στη συμπεριφορά και στην έμπνευση. Όλα συνεχίζουν κανονικά, απλά οι σκέψεις για τους ανθρώπους της οικογένειάς σου σε ακολουθούν παντού.