Όπως συνέβαινε και με την παραγωγή μεγάλου μέρους της τέχνης του Andy Warhol, έτσι και στη φωτογραφία, υπήρχε μεγάλη και συστηματική διαδικασία επεξεργασίας και παραγωγής.
Ξεκινώντας από τη δεκαετία του ’60, ο Warhol κουβαλούσε μαζί του μία φωτογραφική μηχανή οπουδήποτε και αν πήγαινε, απαθανατίζοντας κάθε πτυχή της ζωής του – από τις πιο δημόσιες σκηνές μέχρι τις πιο ιδιωτικές, από τις πιο μοναδικές μέχρι τις πιο αδιάφορες. Όταν είχε χρησιμοποιήσει κάμποσα φιλμ, τα παρέδιδε στη γραμματέα του και κόρη του πρώην Προέδρου – Richard E. Berlin – του Hearst Foundation και Διευθύνοντος Συμβούλου, Brigid Berlin. Η Brigid θα πήγαινε, στη συνέχεια, το φιλμ σε ένα φωτογραφικό εργαστήριο της Νέας Υόρκης και ο Warhol θα επέλεγε τις εικόνες που ήθελε να εκτυπώσει. Από εκείνο το σημείο, γινόταν μόνο μία εκτύπωση εικόνας.
Αυτά τα μοναδικά έργα αντιπροσωπεύουν μία σαφή απόκλιση από το συνηθισμένο modus operandi της ατελείωτης επανάληψης και των μεγάλων εκδόσεων μεταξοτυπίας.
Αλλά τι έγινε με αυτές τις σπάνιες, χαρακτηριστικές φωτογραφικές εκτυπώσεις; Λίγο πριν το θάνατό του, ο Warhol «ανέβασε» τη μία και μοναδική έκθεση φωτογραφίας κατά τη διάρκεια της ζωής του, τον Ιανουάριο του 1987 στη Γκαλερί Robert Miller. Το υπόλοιπο φωτογραφικό του έργο – πάνω από 50.000 εικόνες – παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό στην αφάνεια.
Πηγαίνοντας πίσω στο 2010, ο Jim Hedges, πρώην Πρόεδρος και επικεφαλής επενδυτικός διευθυντής της LJH Global Investments, ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει τον κόσμο της οικονομίας για τον κόσμο της τέχνης. Ο Hedges ήταν ένας από τους λίγους ιδιωτικούς συλλέκτες που ενδιαφερόταν για τη φωτογραφία του Warhol, ο οποίος άρχισε να αγοράζει πακέτα από τα έργα του, από το Ίδρυμα του Warhol, στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Σήμερα, κατέχει μία από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές συλλογές των έργων του Warhol. Μία μεγάλη γκάμα από τη συλλογή του Hedges, προβλήθηκε το 2018 στο Design Center της Νέας Υόρκης. Η έκθεση είχε τον τίτλο “I’ll Be Your Mirror“.
Ο Hedges με καταγωγή από το Τενεσί των ΗΠΑ, μεγάλωσε γοητευμένος για το Factory του Warhol. Ως ενήλικας, απέκτησε για πρώτη φορά ένα σύνολο από Polaroids του καλλιτέχνη από το Ίδρυμα του Warhol και έτσι η εμμονή του μεγάλωσε. Όσα περισσότερα συνέλεγε, τόσα περισσότερα ανακάλυπτε για τον ίδιο τον Warhol και τη ζωή του. Οι άνθρωποι που είχε φωτογραφίσει ο Warhol, άρχισαν να έρχονται σε επαφή με τον Hedges, αφότου ανακάλυψαν ότι είχε στην κατοχή του πολλές από τις εικόνες του καλλιτέχνη, προσφέροντάς του μάλιστα ιστορίες πίσω από τις φωτογραφίες αυτές.
Κάποια στιγμή, η Bianca Jagger του έστειλε ένα μήνυμα στο Facebook, λέγοντάς του ότι είχε ακούσει πως είχε μερικές φωτογραφίες της. Τώρα πια, είναι και φίλοι στο Facebook!
Στην έκθεση, τα έργα προέρχονταν όχι μόνο από τη συλλογή του Hedges, αλλά και από τη εκείνη του Pat Hackett, συνεργάτη του Warhol, όπως και από τον Sam Bolton, φίλο του Warhol στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Η έκθεση είχε τρεις θεματικές: την κοινωνική ζωή του Warhol σε μαύρο και άσπρο 35mm, τα πορτραίτα των Polaroid και ένα σπάνιο, οικείο σύνολο φωτογραφιών από την προσωπική του ζωή. Ο Hedges συγκέντρωσε προσεκτικά τις φωτογραφίες σε μικρότερες, πιο συνοπτικές ομαδοποιήσεις, που αντικατοπτρίζουν τη βαθιά του γνώση σχετικά με τις ροπές του Warhol.
Ωστόσο, ανάμεσα στα λαμπερά Polaroids, υπάρχουν, ακόμα, πιο ήσυχες και εντυπωσιακές φωτογραφίες φίλων και εραστών του, που προσφέρουν μία απροσδόκητη και ευπρόσδεκτη ματιά πίσω από το προσωπείο, που ο ίδιος ο Warhol φτιάχνει για τον εαυτό του όλα αυτά τα χρόνια. Αν και η φωτογραφία ήταν ένα εγγενές τμήμα του έργου του Warhol, φαίνεται εξίσου ότι αποτελούσε ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Και παρόλο που έχει βρεθεί στο προσκήνιο εδώ και δεκαετίες, μεγάλο μέρος της προσωπικότητας του δεν έχει βγει ακόμα στο φως.
Κείμενο: Κωνσταντίνα Ράικου