Αν και άκρως δημοφιλείς, οι σαπουνόπερες είναι ό,τι πιο παρεξηγημένο προβάλλει η τηλεόραση: πολύ δράμα, υπερανάλυση και ευτελές styling. Ιδανικά συστατικά για ένα αυθεντικό guilty pleasure.
Σίγουρα, υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι κόσμου που στο πλαίσιο του zeitgeist ασχολείται φανερά λιγότερο με το καλό γούστο και τα aestetics καθώς αρέσκεται ανοιχτά να παρακολουθεί την παρακμιακή χρυσή εποχή των σαπουνόπερων της δεκαετίας του ’80.
Οι οίκοι Versace και Valentino εμπνέεονται πανυγηρικά από την πιο glam δεκαετία και δανείζονται στοιχεία από τις αγαπημένες σαπουνόπερες για τις καμπάνιες των διακοπών. Ο πρώτος δημοσίευσε μία φωτογραφική σειρά με πρωταγωνιστές μια σιδηρά κυρία, ιδιοκτήτρια δισκογραφικής εταιρείας, τον νεκρό εραστή της, και μια κόρη που παντρεύεται για να κλέψει τα χρήματα της οικογένειάς της, ενώ ο δεύτερος πήγε κατευθείαν στην πηγή, προσλαμβάνοντας την κυρία της Δυναστείας, Joan Collins, ως κυρίαρχη φιγούρα.
Με το πέρασμα του χρόνου, το δραματικό glamour και η αίγλη των σαπουνόπερων έχει γίνει λιγότερο ελκυστική και περισσότερο μορφή απενοχοποίησης της σύγχρονης κιτς νoσταλγίας. Για μισή ώρα, είναι φοβερό να πιστεύουμε ότι κάπου οι άνθρωποι φορούν διαμάντια στο τραπέζι και αντιμετωπίζουν το γραφείο σαν πασαρέλα Mugler.
Οι πρωταγωνιστές τότε πήγαιναν για μαρτίνι φορώντας τουαλέτα. Σήμερα αυτά έχουν παρέλθει προ πολλού, αλλά ακόμη μας ενθουσιάζει ένας κόσμος γεμάτος βάτες, δραματικά κοστούμια και μανικετόκουμπα. Άλλωστε όσο πιο δραματικό το look, τόσο πιο σημαντική η δολοφονία. Για τα χτενίσματα είναι περιττό να αναφέρουμε.