Όλη η πολυτέλεια κάτω από τα πόδια σου!
Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε βίλλες πάνω σε λόφους ή γενικότερα, σε σημεία που έχουν θέα στον ορίζοντα και ειδικά τη θάλασσα. Ένα αρχιτεκτονικό γραφείο όμως, το Scape Architecture, πήγε αυτή τη κλασική ιδέα σε άλλο level, δημιουργώντας ένα πολυτελές εξοχικό σπίτι στον Φάραγγα της Πάρου, που όμως βρίσκεται κάτω από το έδαφος!
Χαμένο ανάμεσα στη φύση
Το “Σπίτι Μυστικός Κήπος”, όπως ονομάστηκε αυτή η εξοχική κατοικία, έχει επίτηδες σχεδιαστεί έτσι ώστε σχεδόν να μην διακρίνεται από το γύρω περιβάλλον. Χτισμένο στο νοτιοδυτικό σημείο του νησιού, μέσα σ’ ένα μικρό λοφίσκο με φορά προς τη θάλασσα, γίνεται το ιδανικό σημείο για καλοκαιρινή χαλάρωση. Ένας μικρός ελαιώνας και μια σειρά από πεύκα δείχνουν τα όρια του μικρού παραδείσου ενώ παράλληλα βοηθούν στο να “χαθεί” μέσα στο περιβάλλον.
Δες ακόμη: Κέρκυρα: To elegant εξοχικό του Ιωάννη Καποδίστρια στην Κουκουρίτσα έγινε μουσείο!
Μια ρηχή πισίνα
Στην άκρη του κήπου, υπάρχει μια πολύ σπάνια πισίνα. Κι αυτό γιατί, σ’ ένα σημείο, το βάθος της είναι πολύ μικρό και έχει μόνιμα τοποθετημένες μέσα δύο ξαπλώστρες. Αυτή η “ρηχή” πισίνα, έχοντας μοναδική θέα προς τη θάλασσα του Φάραγγα, επιτρέπει την απόλυτη χαλάρωση στους ενοίκους.
Πόση πολυτέλεια μπορεί να χωρέσει ένας λόφος;
O βασικός χώρος του σπιτιού έχει φτιαχτεί για να “θυμίζει” σπηλιά. Μπορεί κάποιος να μπει στο εσωτερικό της μέσω ενός διαδρόμου, που ξεκινά από τον ελαιώνα του κτήματος. Εκεί θα βρει μια μεγάλη κουζίνα από ξύλο κι ένα καθιστικό με απλό design, όπου κυριαρχούν σκαμπό με στρογγυλό σχήμα. Στο σημείο που είναι η τηλεόραση, υπάρχει μια σειρά από αμφορείς, που ίσως λειτουργούν σαν αναφορά στον κυκλαδικό πολιτισμό.
Από το καθιστικό, οι ένοικοι έχουν θέα στη πισίνα και τον κήπο, όπου υπάρχει ένα πλακόστρωτο δρομάκι που διασχίζει τη χλόη. Ακριβώς έξω από την τζαμαρία του καθιστικού, ο χώρος σκιάζεται, λειτουργώντας σαν ιδανικό spot για μεσημεριανό relaxing, όταν ο ήλιος πέφτει καταπάνω στη πισίνα.
Κεντρική φωτογραφία, φωτογραφίες και πληροφορίες: archisearch.gr (Φωτογραφίες: Iωάννα Ρουφοπούλου)
Κείμενο: Xρήστος Χατζής