Σε λίγες μέρες, η χορογράφος Χρυσάνθη Μπαδέκα, παρουσιάζει μια multimedia εγκατάσταση χορού στο Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛ.ΥΦ.Α, που, κατά τα λεγόμενα της ίδιας, βάζει το κοινό σε ενεργητική θέση παρατήρησης. Με αφορμή λοιπόν την έναρξη της παράστασης στις 9 Ιουνίου, το Ozon είχε μια σύντομη συζήτηση μαζί με τη χορογράφο, στην οποία της ζήτησε να σταθεί σε τρία βασικά σημεία του νέου της έργου.
Από τις 9 έως τις 12 Ιουνίου 2022, το Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛ.ΥΦ.Α στον Βοτανικό, θα φιλοξενήσει την εγκατάσταση-παράσταση χορού re-FLOW PORTRAITS σε σκηνική σύλληψη και χορογραφία της Χρυσάνθης Μπαδέκα. Πρόκειται για μια χορευτική παράσταση στην οποία εμφανίζονται 14 χορευτές σε 7 οθόνες και μία χορεύτρια ζωντανά στον χώρο, ενώ παράλληλα, γύρω-γύρω, υπάρχει ένα διαδραστικό σύστημα φωτός και ήχου. Το κοινό έχει τη δυνατότητα είτε να παρακολουθήσει την παράσταση είτε να επισκεφτεί την εγκατάσταση πριν την έναρξη της παράστασης.
Όσον αφορά τη θεματική του έργου, η Μπαδέκα, εστιάζοντας στις ροές των ανθρώπινων συμπεριφορών που εξελίσσονται συνεχώς μέσω συσχετισμών δυνάμεων, διερευνά την ιδέα του σώματος σε έκτακτη ανάγκη και της μεταμόρφωσης. Παράλληλα, στο έργο παρουσιάζονται ζωντανά και κινηματογραφημένα κινητικά επεισόδια, με μία on-and-off λογική, μέσα στον φυσικό και ψηφιακό χώρο. Από την άλλη, ο σχεδιασμός του διαδραστικού laser και του ήχου, παρακινούν τον θεατή να εστιάσει με πολλούς τρόπους, τοποθετώντας έτσι το κοινό σε μία θέση δραματουργικής ερμηνείας των επεισοδίων.
Με λίγα λόγια, το re-FLOW PORTRAITS επιχειρεί να ανοίξει ένα κοινωνικοπολιτικό πεδίο θέασης της χορογραφίας, προσκαλώντας το κοινό σε μία εμπειρία μικτής πραγματικότητας, καθώς η χορογράφος μετατρέπει τον χώρο της σκηνής σε μία κυκλική αρένα πολλαπλών αισθητηριακών ερεθισμάτων και τοποθετεί το κοινό στη μέση.
Υπάρχουν όμως κάποια σημεία από το θέμα του έργου, στα οποία το Ozon θέλησε να επιμείνει λίγο παραπάνω στον διάλογο που είχε με την χορογράφο. Τι σημαίνει ότι η παράσταση τοποθετεί το κοινό στη μέση; Υπάρχει όντως μια ενεργητική θέση παρατήρησης στην οποία θα βρεθεί ο θεατής και πώς προκύπτει ένα σώμα σε έκτακτη ανάγκη; Οι απαντήσεις παρακάτω.
Ozon: Στο Δελτίο Τύπου της παράστασής σου, αναφέρεται ότι στο πλαίσιο της νέας σου περφόρμανς, τοποθετείς το κοινό στη μέση. Η φράση “στη μέση” χρησιμοποιείται με μεταφορική ή κυριολεκτική σημασία;
Η πρόθεση μου ήταν να κατασκευάσω ένα σύμπαν με πολλαπλά ερεθίσματα και να τοποθετήσω τους θεατές στο επίκεντρο, τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά. Μια ποιότητα του χώρου, που έχει θεμελιώδη επιρροή στην κοινωνική αλληλεπίδραση, έγκειται στο γεγονός ότι για την πρακτική μας χρήση ο χώρος χωρίζεται σε κομμάτια τα οποία θεωρούνται μονάδες και πλαισιώνονται από όρια.
Στο re-FLOW PORTRAITS θέλησα να προκαλέσω τόσα τα όρια του χώρου όσο και τα όρια της θέασης μίας σκηνικής εμπειρίας. Η κυκλική διάταξη των 7 μόνιτορ, ο χορός των 14 χορευτών στις οθόνες και της μίας χορεύτριας στον φυσικό χώρο, έχουν ξεκάθαρα αρχιτεκτονικά όρια, σε αντίθεση με την ελευθερία της κίνησης των θεατών και τον χωρικό σχεδιασμό του διαδραστικού φωτός και ήχου, που συνυπάρχουν αδιαχώριστα, το ένα μέσα στο άλλο, εντός και εκτός της εγκατάστασης. Οι θεατές, σαν πομπός και δέκτης, καλούνται σε πρώτη φάση να βιώσουν την εμπειρία ‘’στη μέση’’ – στο κέντρο της κυκλικής εγκατάστασης και στην δεύτερη φάση, στο εξωτερικό της.
Ozon: Με δεδομένο ότι η περφόρμανς συνδυάζει τις σύγχρονες τεχνολογίες με την χορευτική τέχνη, θα μπορούσες να μας περιγράψεις τον τρόπο με τον οποίο ο παραπάνω συνδυασμός βάζει το κοινό σε μια ενεργητική θέση παρατήρησης;
Κάπως αφαιρετικά θα λέγαμε ότι η ζωή είναι η διαχείριση των συνεχώς μεταβαλλόμενων δεδομένων. Το σώμα μας συλλέγει τα εξωτερικά δεδομένα, τα μεταβολίζει και επιστρέφει από τον εσωτερικό του χώρο στον εξωτερικό, ό,τι δεν χρειάζεται.
Το σώμα μας επομένως, βρίσκεται συνεχόμενα σε μία ενεργητική θέση, παρόλο που δεν την καταλαβαίνουμε. Η εμπειρία του re-FLOW PORTRAITS έχει χτιστεί επάνω σε αυτή την λειτουργία. Όλα τα διαδραστικά ψηφιακά στοιχεία του έργου (εικόνα, laser light, ήχος) συνδέονται με κώδικα και προτείνουν στον θεατή δεδομένα και πολλαπλά επεισόδια, που ο ίδιος καλείται να παρατηρήσει και να συνδυάσει, ώστε να φτιάξει την δική του αφήγηση. Τα σώματα στις οθόνες βρίσκονται σε αργή κίνηση και επιτρέπουν στον παρατηρητή να αναλύει τις ανθρώπινες συμπεριφορές και τις μεταμορφώσεις, να κατανοεί τον χορό διαφορετικά.
Επομένως, ο χορός γίνεται αντιληπτός και σε ένα κοινωνικό πλαίσιο (όχι μόνο ως αισθητική απομίμηση) με ενσωματωμένες κοινωνικοπολιτικές ρυθμίσεις και πρωτόκολλα. Επίσης, σε αντίθεση με τις κλασσικές παραστάσεις χορού, το κοινό δεν κάθεται στην καρέκλα και παρατηρεί την δράση που εξελίσσεται μπροστά του, αλλά συμμετέχει σε μία 360 εμπειρία που συνδυάζει φυσικά και ψηφιακά στοιχεία. Μπορεί να περπατήσει ελεύθερα, να κάτσει, να κοντοσταθεί, να επιλέξει τι θα δει, να βιώσει τον ήχο κυκλικά, ακόμα και να διαδράσει με το φως. Σε μια αναπτυσσόμενη διεθνή κουλτούρα που συγχωνεύει το ανθρώπινο σώμα και τις δυνατότητες του με τις νέες τεχνολογίες, εστιάζω στην «κινητοποίηση του όρου της χορογραφίας» και στην επανεκτίμηση της κίνησης και του σώματος από το ευρύ κοινό.
Οzon: Τι είναι κατά τη γνώμη σου ένα σώμα σε έκτακτη ανάγκη και ποιες συνθήκες το οδηγούν να φτάσει σ’ αυτή την κατάσταση;
Το σώμα σε έκτακτη ανάγκη είναι το σώμα μας σήμερα. Ανεξάρτητα από το πόσο κοντά ή μακριά βρίσκονται οι τροχιές μας από έναν πόλεμο, μία πυρκαγιά, τα παγόβουνα που λιώνουν, τα σκουπίδια του διαστήματος, έναν βιασμό, μία αυτοκτονία ή την πείνα, όλοι, λίγο ή πολύ, δεχόμαστε καθημερινή βία. Το σώμα σε έκτακτη ανάγκη είναι αυτό που ταξιδεύει κάτω από τον ήλιο, μέσα από την θάλασσα και τα βουνά, από την Ανατολή ως την Δύση, για να βρει μία νέα πατρίδα. Είναι το σώμα που ξυπνάει το βράδυ χωρίς ανάσα ή κατοικεί την πόλη μέσα στον φόβο. Το σώμα σε έκτακτη ανάγκη δεν έχει ηλικία ή φύλο. Βρίσκεται σε συνεχόμενη δόνηση, έχει μάτια θολά και δεν μπορεί να δει το μέλλον με φως. Υπάρχει έξοδος από την τραγωδία;
Σημείωση: Tο έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και είναι μία συμπαραγωγή του Ιταλικού καλλιτεχνικού φορέα COORPI με την αμκε ΜΟΖ και έχει επιχορηγηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Καλλιτεχνική Διεύθυνση / Χορογραφία / Μοντάζ: Χρυσάνθη Μπαδέκα
Interactive Visuals / Set-design: Rajan Creveri
Sound-design / Multi-channel spatialization: Alberto Barberis
Color Grading: RATAVÖLOIRA
Τεχνική Υποστήριξη: Γιάννης Κρανιδιώτης
Live-performance: Εμμανουέλα Κορκή
Χορευτές στην οθόνη: Elisa D’Amico, Francesco Dalmasso, Gloria Dorliguzzo, Caterina Genta,
Edoardo Mozzanega, Marta G. Tabacco, Maria Elena Seidenari, Francesca Saraullo, Giorgio
Colombero, Jenny Gotta, Francesca Ostorero, Ilaria Filomena Lillo, Patrizia Longo
Sacchetti,Vanessa Depetris
Παραγωγή εγκατάστασης-παράστασης: COORPI & MØZ
Οργάνωση και Εκτέλεση Παραγωγής : Lucia Carolina De Rienzo
Βοηθοί Παραγωγής: Valeria Palma, Ντόρα Ζαχαροπούλου
Επικοινωνία – Δημόσιες Σχέσεις: Έλενα Γρίβα
Info:
Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛ.ΥΦ.Α
Κορυτσάς 39, Βοτανικός
Τηλ. Επικοινωνίας: 6977 353 886
Ημερομηνίες, Ώρες παραστάσεων, Τιμές Εισιτηρίων
9 – 12 Ιουνίου 2022
re-FLOW installation experience
19:00 / 19:20 / 19:40 / 20:00 / 20:20
Εισιτήριο: 7 ευρώ
re-FLOW installation performance
20:40 / 21:00 / 21:20 / 21:40 / 22:00 / 22:20
Εισιτήρια: 10 ευρώ
Διάρκεια:
40 λεπτά
Προπώληση εισιτηρίων:
https://www.ticketservices.gr/event/re-flow-portraits/
τηλεφωνικά στο 2107234567 και στο εκδοτήριο της Ticket Services Πανεπιστημίου 39
Συνέντευξη: Xρήστος Χατζής