Πάνω στον φόβο σου, ενώ παρακολουθείς μία ταινία θρίλερ, έχεις παρατηρήσει ποτέ τα κουστούμια και τα σκηνικά πόσο βοηθούν στην ενίσχυση αυτού του αισθήματος;
Αν η ταινία που βλέπεις σου προκαλεί ένα σφίξιμο στο στομάχι, μία ανατριχίλα, έναν φόβο γενικότερα, τότε ναι, μιλάμε για ένα καλό θρίλερ. Η αισθητική, που διαθέτουν οι τρομακτικές αυτές ταινίες, δεν περιορίζεται στο πόσο αίμα θα χυθεί ή πόσα τέρατα θα εμφανιστούν σε μία σκηνή. Τις περισσότερες φορές, τα κουστούμια και τα σκηνικά είναι αυτά που κάνουν ένα θρίλερ αισθητικά ωραίο. Τα χρώματα, οι υφές, το στήσιμο, και το στιλ τους είναι κάποια από τα στοιχεία που αμέσως σε βάζουν στο κλίμα της ταινίας και σου φανερώνουν ποιος μπορεί να είναι ο δολοφόνος!
Η λίστα που ακολουθεί είναι ταινίες θρίλερ που διαθέτουν όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
1. Το εργαστήριο του Δρ. Καλιγκάρι (The Cabinet of Dr Caligari, 1920)
Η πρώτη αληθινή ταινία τρόμου! Το ασπρόμαυρο αριστούργημα του Robert Wiene έγινε συνώνυμο με τον γερμανικό εξπρεσιονιστικό κινηματογράφο. Καταργώντας την ιδέα ότι ο ρόλος της κάμερας ήταν απλώς να καταγράφει την πραγματικότητα, «Το εργαστήριο του Δρ. Καλιγκάρι» διαθέτει πρωτοποριακές τεχνικές που άλλαξαν τον κινηματογράφο για πάντα. Τα παράξενα και κεκλιμένα σκηνικά, οι σκιές που ζωγραφίστηκαν στους τοίχους και οι περίεργες προοπτικές δημιούργησαν έναν σουρεαλιστικό και εφιαλτικό κόσμο, ανοίγοντας το δρόμο για εξπρεσιονιστικά ορόσημα όπως το Nosferatu (1922) του Murnau και το Metropolis (1927) του Lang. Επίσης, και ο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο noir κινηματογράφος διατήρησε αρκετά στοιχεία από «Το εργαστήριο του Δρ. Καλιγκάρι», αφού είναι η πρώτη ταινία που χρησιμοποίησε την πλοκή με twist, πολύ πριν οι θεατές μείνουν έκπληκτοι από την τροπή της ταινίας «Έκτη Αίσθηση», 80 χρόνια αργότερα.
2. Suspiria (1977)
Οι συνάξεις μαγισσών δεν έμοιαζαν πότε πιο πριν τόσο εντυπωσιακές χρωματικά όσο σε αυτό το θρίλερ του Ιταλού σκηνοθέτη Dario Argento. Είναι, ίσως, η πιο εντυπωσιακή οπτικά ταινία αυτής της λίστας. Πολύ πριν η τεχνολογία κυριαρχήσει στο κινηματογραφικό τοπίο, ο Argento – με τη βοήθεια του διάσημου κινηματογραφιστή Luciano Tovoli – δημιούργησε αυτόν τον άκρως στυλιζαρισμένο και βίαιο εφιάλτη. Αποτίοντας φόρο τιμής στο γερμανικό εξπρεσιονιστικό κίνημα της δεκαετίας του 1920, και φτάνοντας στα όρια όσον αφορά τις διαθέσιμες τεχνικές δημιουργίας ταινιών εκείνη την εποχή (όλα δημιουργήθηκαν την ώρα της κινηματογράφησης, χωρίς καμία post-production παρέμβαση), η Suspiria έγινε μία κλασική, έντονα χρωματικά ταινία τρόμου.
Σε αντίθεση με το remake του Luca Guadagnino, το 2018, που αν και κράτησε αρκετά στοιχεία από την ταινία του 1977, διέθετε μία πιο μουντή παλέτα χρωμάτων. Πολλοί κριτικοί θεώρησαν την Suspiria του Guadagnino αρκετά κατώτερη από την πρωτότυπη.
3. Η λάμψη (The Shining, 1980)
Ο Martin Scorsese είχε πει κάποτε πως το να παρακολουθεί κάποιος μια ταινία του Stanley Kubrick είναι σαν να ανεβαίνει ένα βουνό. Παρόλο που αυτός ο παραλληλισμός μπορεί να παρουσιάζει υπερβολικό σεβασμό, το έργο του Kubrick διαθέτει ένα μεγάλο φάσμα από επικές ταινίες πολέμου, επιστημονικής φαντασίας και τρόμου. Το πιο γνωστό thriller του Kubrick είναι η προσαρμογή του βιβλίου του Stephen King, «Η Λάμψη». Ο Kubrick, ο οποίος είναι γνωστός για την εμμονική του τελειότητα, δημιούργησε ένα εικαστικό έργο, με πολλά χαρακτηριστικά της τεχνικής του. Αν και φημολογείται ότι δεν ήταν λάτρης του είδους, ο Kubrick κατάφερε να δημιουργήσει ένα από τα καλύτερα πορτρέτα ενός ανθρώπου που φτάνει στην σχιζοφρένεια, και να γίνει η ταινία του ένα από τα καλύτερα θρίλερ όλων των εποχών.
4. Το Κελί (The Cell, 2000)
Έχοντας γίνει master στα μουσικά βίντεο, ο Tarsem Singh κάνει το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτης μεγάλου μήκους ταινίας στο «Κελί» με πρωταγωνίστρια την Jennifer Lopez, και χαρακτηρίζεται μία από τις πιο όμορφες ταινίες τρόμου μέχρι σήμερα. Από τα εντυπωσιακά κοστούμια του Eiko Ishioka, βραβευμένου με Όσκαρ καλλιτεχνικού διευθυντή, μέχρι την συναρπαστική παραγωγή. Παρόλο που το σενάριο δε διαφέρει από ένα συνηθισμένο θρίλερ, οι εικόνες του Singh είναι τόσο μεθυστικές, που σχεδόν ξεχνάς το story της ταινίας. Αντλώντας έμπνευση από τα έργα τέχνης των Damian Hirst και HR Giger, είναι η μαεστρία του στην σύνθεση των διάφορων στοιχείων που σε κάνει να πατήσεις pause και να θαυμάσεις την μοναδική εικόνα. Αν και το παίξιμο της Jennifer Lopez είναι αυτό που την έκανε περισσότερο διάσημη ως ηθοποιό στο Χόλιγουντ, είναι η τρομακτική εμφάνιση του Vincent D’Onofrio, που υποδύεται έναν κατά συρροήν δολοφόνο, που θα σε κάνει να σου σηκωθεί η τρίχα από την τρομάρα.
5. Το κορίτσι με το τατουάζ (The Girl With The Dragon Tattoo, 2011)
Το ψυχολογικό θρίλερ βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Σουηδού Stieg Larsson, μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη από τον David Fincher και ήδη αρχίζεις να νιώθεις το ψυχρό κλίμα και σκηνικό του βιβλίου από τις πρώτες σχεδόν σκηνές. Θέλoντας να διατηρήσει την οπτική του Larsson για την Σουηδία και την αλληλεπίδραση του φωτός στο τοπίο της, ο Fincher χρησιμοποιεί ανορθόδοξες πηγές φωτός για να διατηρήσει μία πιο ρεαλιστική προοπτική. Το κλίμα της Σουηδίας γίνεται το βασικό στοιχείο για να ενισχυθεί η αίσθηση του θρίλερ. Ακόμα και η Rooney Mara που υποδύεται την ιδίαιτερη προσωπικότητα της Lisbeth, δανείζεται αρκετά στοιχεία από το στιλ της σουηδικής punk νεολαίας. Μαύρο δερμάτινο μπουφάν, layering από μπλουζάκια σε γκρι αποχρώσεις, μαύρα στενά τζιν, μαύρες μπότες Belstaff, και μαύρα σκουλαρίκια. Η σουηδική κουλτούρα σε όλο της το μεγαλείο.
6. The Neon Demon (2016)
Ο Δανός σκηνοθέτης Nicolas Winding Refn έχει αποδειχθεί ότι είναι αρκετά διχαστικός, που είτε θα τον λατρέψεις είτε θα τον μισήσεις. Η ταινία Drive (2011), με πρωταγωνιστή τον Ryan Gosling, έκανε το Refn διάσημο και έναν mainstream σκηνοθέτη. Δεν ισχύει το ίδιο και για την ταινία, The Neon Demon. Δίνοντας περισσότερη έμφαση στο στιλ αντί στην ουσία, αυτή η αδιάφορη σε νέον απόχρωση gonzo extravaganza ταινία, ουσιαστικά βοήθησε την Elle Fanning να γίνει διάσημη. Ο Refn προσθέτει μέσα στο μίξερ ό,τι του θυμίζει θρίλερ και το παρουσιάζει στους θεατές. Tελετουργικές θυσίες, κανιβαλισμούς μέχρι και νεκροφιλία είναι κάποια από τα θέματα του θρίλερ. Μέσα σε όλα αυτά, γίνονται και κάποιες αναφορές σε υψηλή μόδα, που κάνουν την ταινία να δείχνει κάπως πιο ενδιαφέρουσα.